काठमाडौं, ३ फागुन – प्रेम मेरो लागि एउटा भावना हो । अनुभूति हो । यदि तपार्इंले आफ्नो हृदयमा कसैको लागि केही महसूस गर्नुहुन्छ भने त्यो नै प्रेम हो । जब मैले मधुलाई पहिलोपटक देखें र उसको निःस्वार्थ प्रेम देखें, त्यतिखेर मैले प्रेमको अनुभूति पाएँ ।

मेरो पहिलो प्रेम भने म चौध वर्षको हुँदा गरेको थिएँ । उनको नाम मरिना थियो । उनी पोल्याण्डबाट आएकी थिइन् । उनी आफैले नै मसँग परिचय गरिन् । आफ्नो नाम भनिन् ।

त्यसपछि हामी लगभग एक महिना सँगै रह्यौं । हाम्रो भेटघाट हुन थाल्यो । तर त्यो सम्बन्ध धेरै दिगो रहेन । एक महिनाको सम्बन्ध मात्र कायम भयो ।

मेरो पहिलो डेट पनि उनी नै थिइन् । हामी एक महिनासम्म थुप्रै ठाउँमा गएर कुरा गरेका थियौं । समुद्रको किनारमा कुरा गर्न जान्थ्यौं । हिँड्थ्यौं । बेन्चमा बस्थ्यौं ।

एक दिन डान्स कार्यक्रममा जाँदा उनले मेरो शर्ट लगाइन् । त्यतिबेला मलाई असाध्यै गर्व महसूस भएको थियो ।
मेरो दोस्रो प्रेम शायद म चण्डीगढमा पढ्दाखेरी एकजना युवतीसँग नजिकिएको थिएँ । उनी उमेरमा मभन्दा जेठी थिइन् । मैले भर्खर क्याम्पस शुरु गरेको थिएँ । उनी मास्टर्स पढ्दै थिइन् ।

मलाई लागेको थियो – पक्कै म प्रेममा परेको थिएँ किनकि त्यसबेला म उनलाई भेट्नका लागि जतिबेला पनि आतुर रहन्थें ।

दिनभरि हामी सँगै बसेर गफ गर्थ्यौं । म त्यतिबेला होस्टेलमा बस्थें । त्यसबेलामा ल्याण्डलाइन फोन मात्र थियो । उनीसँग फोनमा पनि घण्टौं कुरा हुन्थ्यो । भोलि फेरि हाम्रो भेट हुन्थ्यो ।

भोलि फेरि भेट्थ्यौं । छुट्टिएपछि फेरि भोलि कहिले आउला जस्तो हुन्थ्यो । अहिले फर्केर हेर्दा त्यतिबेला प्रेमका संकेत थिए भन्ने लाग्यो ।

मलाई यस्तो खालको केटी मन पर्छ भन्ने थिएन । कसैसँग कुरा गरिसकेपछि, भेट भएपछि, चिनजान भइसकेपछि मात्र म युवतीप्रति आकर्षित हुन्थें ।

तर म विपरीतलिंगीको लागि हदभन्दा बढी कहिल्यै बढिनँ । त्यसैले पनि मसँग विछोडको पीडामा रुनुपरेको अनुभव छैन ।

न कुनै बन्धन, न कुनै परिधि
माया गर्छु तिमीलाई म जुनीजुनी

मलाई मन परेको प्रेमगीत हो यो । मधुलाई बिहेमा औंठी लगाइदिँदा पनि मैले यो गीत गाउने माहौल बनाएको थिएँ ।
मधुसँग बिहे होला भन्ने मैले कल्पना पनि गरेको थिइनँ । जुन तरिकाले उनीसँग भेट भयो, त्यो योजना नगरिएको बाटो थियो ।

अकस्मात् एउटा कार्यक्रममा मधुसँग भेट भएको थियो । मैले उनलाई मेरो भिजिटिङ कार्ड दिएँ । फुर्सद मिलाएर फोन गर्न पनि आग्रह गरें । तर उनले एक हप्तासम्म फोन गरिनन् ।

एकदिन अचानक उनले मलाई फोन गरिन् । त्यसको अर्को दिन मेरो जन्मदिन थियो ।

‘भोलि मेरो जन्मदिन हो । भेटौं न त,’ मैले भनें ।

मेरो जन्मदिनको दिन नै मधुसँग मेरो पहिलो डेट भयो ।

चिनजानका लागि केही समय पनि दियौं । हाम्रो जोडी मिल्छ कि मिल्दैन भन्ने पनि थियो । अन्ततः हामी एकअर्काका लागि योग्य छौं भनेर नै हामीले बिहे गर्ने योजना बनायौं ।

उनले मलाई गर्ने निःस्वार्थ प्रेमले मलाई सधैंभरि शक्ति दिन्छ ।

मेरा लागि प्रेम भनेको नै एकआपसले महसूस गर्ने कुरा हो भन्ने लाग्छ । मलाई आफ्नो प्रेम नै यस्तो हुन्छ भन्ने छैन ।
सम्बन्धका लागि रेस्पेक्ट, अन्डरस्टान्डिङ भएन भने सम्बन्ध विफल पनि हुन सक्छन् ।

प्रेमको बारेमा सुझाव दिन पनि अत्यन्तै गाह्रो छ । हरेक व्यक्तिसँग कुनै न कुनै क्वालिटी हुन्छ । प्रेम पनि त्यही अनुसार बाँडिएको हुन्छ । एकअर्कालाई बुझेर प्रेम बुझ्ने हो ।

प्रेम भनेको एक आपसमा माया गर्नु मात्र होइन । एक आपसलाई रेस्पेक्ट गर्नु र बुझ्नु नै प्रेम हो ।
सब्स्कास्टबाट उतारिएको

---

---