राजन पराजुली

   उस्
फेरी आएछ निधार खाली बनाउने चाड
पोहोर साल झै यसपाली पनि
आगनको छेऊ भर सय पत्रि फूल टन्न फुलेको होला
बहिनी तिम्रा ति कमला हातले
फूलका गुच्छाहरू लाई सुम्सुमाउदै
आँखा देखि आकाश बाट पानी बर्सिए झै
आँशूका ढिकाहरूले
परदेसियको दाजुलाई सम्झि सम्झि
अनुहार पखालि रहेको होला

हर पल ति तिम्रा दुई नयनले
परदेशीयको दाजु कति बेला आउला भन्दै
बाटोमा टुलु टुलु हेरि रहेको होला
मन भित्र ठूलो पीडा बोकेर
आँखा भित्र आँशूको भेल लुकाएर
छर छिमेकमा देखावटी मुस्कान देखाएर
मुसुक्क हासेकी हौली

   उस्
फेरी आएछ निधार खाली बनाउने चाड
दादा परार पनि खालि भयो निधार
पोहोर पनि उस्तै खालि भयो निधार
यस पटक त हजुरले मेरा खालि निधारमा
सप्त रंगि टिकाले भरि दिनु हुन्छ नि हगी
तिमिले आँशू खसाउदै फोनमा भनि रहदा
मेरो निधारमा साँहुकोमा बन्धकि राखेको
गैरि खेत झल झल टल्कि रहेको थियो
दादा यस पटक त सयपत्रि फूल
ओईलाउदैन नि
तिमिले फोनमा यी शब्द बोलि रहदा
मेरा दुई आँखा अगाडि झल झल
आमाको फाटेको गुनियो टल्कि रहेको थियो

   उस्
फेरी आएछ निधार खाली बनाउने चाड
घरको नजिक रहेका सयपत्रि फूल
मखमली फूल अनि रेडियोमा गुन्जीएको
तिहारे गितहरूले तिम्रो मुटु भक्कानाई दिने छ
मझेरीको कुनामा बसि रहेको बेला
घर अगाडिको बाटो हुदै छिमेकी परदेसी दाजु
ठूलो झोला बोकेर आएको देख्दा
तिम्रा आँखाले एक्कासी मलाई सम्झिएर
मझेरीमा आँशूको ठूलो भेल बग्ने छ
ओ ए,
दाजुभाइ लाई तिहारमा दिनको लागि
समान किन्न जाउन तिम्रा साथिले भन्दा
तिम्रो मुटु भक्कानिए आउने छ
बहिनी तिमि उता खालि निधार लियर
रूदै रूदै भौतारिने छौँ
यता म खालि निधार टल्काउदै
साँहुकोमा पसिना बगाई रहने छु

   उस्
फेरी आएछ निधार खाली बनाउने चाड
मेरो खाली गलामा फूलको माला होईन
हर बखत साँहुले तेरो दाईले रिण कहिले तिर्छ
भन्ने शब्द अड्कि रहन्छ
जब सामाजिक संन्जालमा तिहारको रमझम देख्छु
सयपत्रि फूल देख्छु, मखमलीको माला देख्छु
सप्त रंगि टिकाहरू देख्छु
मेरो यो मन भारी भयर आउछ
हतपत बहिनी तिम्रो तस्वीर निकालेर
आँखाबाट बरर् आँशूका ढिका बगाउछु.........

    चितवन