मंसिर २, २०८०
गोपाललाई सानैदेखि धूमपानको लत बसेको थियो, शायद संगतको प्रभाव भनेको यही हुनुपर्छ । घरमा बाबुदाजुहरू हुक्का तान्थे । त्यति बेलाको चलन के भने सबैभन्दा सानोले तमाखु भर्नुपर्ने । त्यतिसम्म त ठीकै थियो, सल्काएर समे...
किशोर पहाडी
हतार हतार पवन एम्बेसीतिर कुदयो । कुदयो मतलब आफ्नो कार लिएर कुदयो । अमेरिकामा मानिस त्यति हिंडदैनन् ।
एम्बेसी पुगेपछि त्यहाँ रहेका अधिकृतसँग पवनले भन्यो – "सर मलाई भिसा चाहियो नेपाल जान । "
अधिकृतले उसलाई भर्न एउटा फाराम दियो । पवनले त्यो भरेर अधिकृतलाई बुझाएपछि अधिकृतले पवनलाई भोलि छाडी पर्सि सम्पर्क राख्नका लागि भन्यो ।
फर्कंदा कार हाँक्दै पवनले हिसाब गर्यो – ऊ नेपाल नगएको त साढे ६ वर्ष भइसकेछ । आमालाई फोन नगरेकै ६ महिना भएछ । ६ महिनाअघि दशैँमा फोन गरेर दशैं खर्च पठाएथ्यो त्यसपछि फोन गरेको छैन । फूर्सदै हुँदैन ।
काम, काम र काम – जति घण्टा काम गर्यो त्यति धेरै डलर आउँछ । त्यही काम र डलरले गर्दा नै दुई वर्षअघि आफूलाई अत्यधिक माया गर्ने काकाको निधन हुँदा पनि नेपाल गएन ऊ । अमेरिकामै कपाल खौरेर काकाको शोक मनायो उसले । फूर्सदै हुँदैन ।
अमेरिकामै रमेर उसले नेपाल र नेपालका सबै आफन्तलाई नजाँनिदो किसिमसँग बिर्सेको थियो । आमाको स्वास्थ्य सम्बन्धि सोधपुछ त नियमित गर्नु पर्ने हो – तर फूर्सदै छैन । आमाको रेखदेख नेपालमै कलेज पढ्दै गरेको भाइ मनोहरले गर्ने गर्थ्यो उसैलाई महिनाको सय दुई सय डलर पठाइदिएपछि पवनले आमालाई फोन गर्न पनि बिर्सने गर्दछ । फूर्सदै छैन ।
अहिले त उसलाई जसरी हुन्छ नेपाल जानु नै छ । अमेरिकालाई कोरोना भाइरसले खर्लप्पै निलेको छ । डिपार्टमेन्ट स्टोर वालमार्ट रित्तो भइसक्यो । चकलेट बाहेक केही पाइंदैन । चामल, दाल ट्वाइलेट पेपर जम्मै सिद्धिएर बेहाल छ । सिसीको पानी पनि किन्न पाइंदैन । किचनको पाईपमा आउने पानी तताएर पिउनु परिरहेछ । डलर त छ नि टन्न कमाएको तर के गर्नु कागजको डलर खाएर पेट भर्न मिल्दैन ।
उता नेपालमा कोरोना भाइरसको संक्रमण कम छ । जनजीवन यति धेरै बिग्रेको छैन भन्छन् । त्यसैले पवनलाई जसरी हुन्छ नेपाल जानु नै छ ।
पवनले एटलान्टिक स्ट्रीटस्थित आफ्नो निवासस्थान पुगेर कारलाई ग्यारेजभित्र टक्क अडायो । कारबाट निस्केर सिधै कोठामा पुग्यो र थचक्क सोफामा बस्यो । अनि खल्तीबाट फोन झिकेर आमालाई फोन गर्यो ।
आमाले फोन उठाइन् ।
आमाको परिचित आवाज सुन्नासाथ पवन बेसहारा मान्छेले सहारा पाएझैँ चिच्यायो – "आमा ! म आउँदैछु । "
"कहाँ ?" आमाको उदास आँखा धपक्क बल्यो ।
"नेपाल, आमा ! म केही महिना नेपाल बस्न आउँदैछु । "
आमाको आँखा खुशीले झन् उज्यालो भयो । छोरोले मलाई कति सम्झिरहेको रहेछ भनेर आमा खुशी भइन् । आँखा भित्तामा रहेको आफ्ना मृत पतिको तस्वीरतिर गयो । पवनको अनुहार उसको बावुसँग ठ्याक्कै मिल्छ ।
"ल जाउँ जाउँ । " भन्दै स्ट्रेचरमा सुतेकी बिरामी आमालाई घरको ढोकामा अड्याइएको एम्बुलेन्सभित्र राखेर कान्छो छोरो मनोहरले एम्बुलेन्सको ढोका ढ्याक्क बन्द गर्यो । अमेरिकासंगको फोन त अघि नै सम्पर्क विच्छेद भइसकेको रहेछ ।
** ** **
अफलडोल, ललितपुर
गोपाललाई सानैदेखि धूमपानको लत बसेको थियो, शायद संगतको प्रभाव भनेको यही हुनुपर्छ । घरमा बाबुदाजुहरू हुक्का तान्थे । त्यति बेलाको चलन के भने सबैभन्दा सानोले तमाखु भर्नुपर्ने । त्यतिसम्म त ठीकै थियो, सल्काएर समे...
असोज तेस्रो साता बिहीबार, बुकीबाट गोठ औल झर्ने दिन । लाहुरेहरू आउनु र बुकीबाट गोठालाहरूको हुल गाउँमा झर्नु दशैंको रौनक हो । ‘भोलि साँझ डाँफे चराउन जाने’, सुत्ने बेला गोठमा सल्लाह भयो । घर...
विसं २०७९ को मदन पुरस्कार प्राप्त गरेको ‘ऐँठन’ उपन्यासका लेखक विवेक ओझालाई गृहनगर टीकापुरमा विभिन्न संघसंस्थाले सम्मान गरेका छन् । ओझालाई नेपाल रेडक्रस सोसाइटी टीकापुर उपशाखा, उद्योग वाणिज्य सङ्घ, ...
पहाडमा उखु पेलेर खुदो पकाउने समय पारेर मधेशको गर्मी छल्न राजेन्द्र काका (ठूलो भुँडी लागेकाले हामीले मोटे अंकल भन्थ्यौं) गुल्मीको पहाड घरमा आउँथे । चैत–वैशाखको समयमा कोलबाट पेल्दै गरेको उखुको रस, रसेट...
गुणराज ढकाल सामाजिक सञ्जालमा अभ्यस्त हुन थालेपछि अध्ययन गर्ने बानी निकै घटेको छ । सामाजिक सञ्जालमा आउने टिप्पणीबाटै हामीले आफ्नो दृष्टिकोण बनाउने गर्दछौं । विषयको गहिराइसम्म पुगेर अध्ययन तथा विश्लेषण गर...
लेखक एवं पत्रकार अखण्ड भण्डारीको उपन्यास ‘बोरा’ विमोचन भएको छ । अन्नपूर्ण पोस्ट दैनिकका प्रधान सम्पादक भण्डारीको ‘बोरा’ उपन्यास शुक्रवार काठमाडौंमा आयोजित कार्यक्रममा विमोचन गरिए...
हामी १५औं अन्त्य गरेर १६औं योजनाको तयारीमा जाँदै छौं । दलका शीर्ष नेताबीच १६औं योजनाको विषयमा छलफल भएको छ । १५औं योजनाको असफलता र नमिलेका कुरालाई १६औं मा सुधार्छौं । हाम्रो गन्तव्य कहाँ हो भन्ने संविधानले ...
सच्चा लोकतन्त्रमा सिमान्तमा रहेको नागरिकले पनि यो देश मेरो हो भन्ने अनुभूति गर्न सक्नेछ- माहात्मा गान्धी । माथि गान्धीको भनाइ किन उद्धृत गरिएको हो भने नयाँ वर्षको आगमन भैसकेको छ र २०८० को बिदाइ बडो हर्षपूर्वक...
एक दिन काम विशेषले नयाँ सडकतिर गएको थिएँ, मोबाइल टिङटिङ गर्यो । हेरेँ पुराना मित्र जयदेव भट्टराई, सम्पादक मधुपर्क (हाल अवकाश प्राप्त) ले सम्झेका रहेछन् । हामी दुई लामो समयसम्म सँगै रह्यौँ, कहिले गोरखापत्र...