कात्तिक ३०, २०८०
कमेडी क्लब चलाउने मुन्द्रे उपनाम गरेका एकजना मान्छे छन्। एकै श्वासमा चारवटा प्रश्न सोध्न सक्ने क्षमता भएका जानेमाने पत्रकार ऋषि धमलाको कार्यक्रममा पुगेर तिनले भन्न भ्याए, 'यो टिकटकका कारण मान्छेहरू अल्छी भए, कुन...
संघीय सरकारले नागरिकतासम्बन्धी विधेयक संसदमा टेबुल गरेर सराहनीय काम गरेको छ । तर अहिले पनि सरकारको नियतमाथि शंका गर्ने ठाउँ छ । नागरिकता जस्तो गम्भीर मुद्दामा कानून निर्माण प्रक्रिया युद्घस्तरमा लाग्नुपर्ने तथा अग्रगामी सोच राख्नुपर्ने आवश्यकतालाई बेवास्ता गरेको छ सरकारले । वर्तमान सरकारले मात्र होइन, विगतका सरकारको पनि यही रवैया देखिएको थियो । खासगरी आमाको नामबाट नागरिकता किन दिनेजस्ता पुरुषवादी चिन्तन अझ बढी निन्दनीय छ नेपालमा ।
दुई दिनपहिले मात्र एकजना नागरिकतापीडित आमाको नामबाट नागरिकता लिन खोजिरहेका थिए । उनले सामाजिक सञ्जाल फेसबूकमा महिला सांसदहरूलाई सम्बोधन गरी मार्मिक सन्देश लेखेका थिए — ‘महिला सांसदहरू किन आन्दोलन गर्दैनन् आमाको नामबाट नागरिकता वितरण कर्य सहज पार्नको निमित्त ?’ प्रधानमन्त्रीसँग उनको गुनासो थियो । प्रमजी तपार्इंको आश्वासन ओठे आश्वासनमा मात्र सीमित त हुने हैन ?
ती युवा हुन्, अर्जुन साह । एमबीएको अध्ययन गरी शैक्षिक प्रमाणपत्र लिएका एक युवक जो आमाको नामबाट नेपाली नागरिकताको प्रमाणपत्र लिन संघर्षरत छन् । महोत्तरी जिल्लाको मटिहानी नगरपालिका–८ निवासी अर्जुनका बुवा अर्जुन जन्मेदेखि नेपालमा बसोबास गदै आइरहेका छन् । तर अर्जुनका पिता अरुण साहसँग न त नेपाली नागरिकता छ, न त कुनै अर्कै । अरुण भारतबाट नेपाल आएका हुन् । तर अर्जुनकी आमा मिथिलादेवी साह फगत नेपाली नागरिक मात्र हुनुहुन्न । वहाँ नेपाल सरकारको सेवक पनि हुनुहुन्छ । उहाँ नेपालको वंशज नागरिकता धारण गरी नेपाल सरकारको स्वास्थ्य विभागमा अनमी पदमा जागिरे हुनुहुन्छ । तर अर्जुनले नागरिकता नपाएको अवस्था छ ।
अर्जुनले मिति २०६९ फाल्गुन ७ गतेका दिन सर्वोच्च अदालतमा आमाको नामबाट नागरिकता पाऊँ भनी गृहमन्त्रालय, प्रधानमन्त्री कार्यालय र महोत्तरी जिल्ला प्रशासन कार्यालयलाई विपक्षी बनाई मुद्दा दायर गरेका थिए । अहिले अर्जुनको मुद्दा सर्वोच्च अदालतमा विचाराधीन छ । सम्मानित सर्वोच्च अदालतले अर्जुनको हकमा केही फैसला गरेको छ । जस्तै, अजुनलाई विना नागरिकता पनि मताधिकार प्रयोग गर्न देऊ, सरकारी कुनै पनि बैंकमा खाता खोल्न रोक नलागाऊ । साथै नेपाली नागरिकसरह सेवा सुविधाबाट वञ्चित नगराउन अर्जुनको पक्षमा मिति २०७४ माघ २७ गते सर्वाेच्च अदालतले अन्तरिम आदेश गरेको देखिन्छ ।
प्रश्न आउँछ, यति हुँदापनि आमाको नामबाट नागरिकता प्रदानमा सहजीकरण गर्नुपर्छ भन्ने विषयमा किन नागरिकता कानूनसम्बन्धी विधेयक दर्ता गराइएन ? अर्जुन एक प्रतिनिधिमूलक पात्र मात्र हुन् । यस्ता नागरिकतापीडितको संख्या लाखौंमा रहेको छ । के यो नेपालको संविधान २०७२ को भाग २ धारा १२ को बर्खिलाप होईन ? त्यहाँ लेखिएको छ — ‘यो संविधानबमोजिम वंशजको आधारमा नेपालको नागरिकता प्राप्त गर्ने व्यक्तिले निजको आमा ‘वा’ बुवाको नामबाट लैंगिक पहिचानसहितको नेपालको नागरिकताको प्रमाणपत्र पाउन सक्नेछ” ।
त्यसैगरी जन्मका आधारमा नागरिकता पाएकाहरूको सन्तानले ‘नागरिकता ऐन’ संशोधन नभएसम्म नागरिकता लिन नपाउने अवस्थामा संघीय गृह मन्त्रालयले लालमोहर लगाएको छ, यही साउन २० गते । प्रदेश २ का आन्तरिक मामिला तथा कानूनमन्त्रीले प्रदेशका आठवटै जिल्लाका प्रमुख जिल्ला अधिकारीलाई नागरिकता वितरण सहज गर्न गरिएको परिपत्रको जवाफ हो यो गृहको ।
सरकारले नागरिकतासम्बन्धी कानून बनाउन झिनो तत्परता देखाएको अवस्थामा मैले यो आलेख लेख्नुको पछाडि गहन तात्पर्य छ । असोजको पहिलो साताभित्र खासगरी मौलिक हकसँग सम्बन्धित कानून बनाइहाल्नुपर्ने अवस्था छ । तर नागरिकतासम्बन्धी कानून यथाशीघ्र बनाइएन भने धरै युवाको भविष्य बर्बाद हुने खतराको आँकलन सरकारले गर्न सक्नुपर्छ । धेरै त्यस्ता युवा छन् जसले नागरिकताविहीनताका कारण जागिर पाउन सकेका छैनन् । कतिको जागिरको हिसाबले उमेरको हदम्याद कुन बेला सिद्धिन्छ भन्न सकिँदैन । सरकारीको के कुरा गर्नु, निजी क्षेत्रमा पनि जागिर गर्न नागरिकताको आवश्यकता पर्छ ।
नेपालमा हरेक हकअधिकार आन्दोलनको माध्यमबाट मात्र सुनिश्चित गर्न सकिन्छ । अहिलेसम्मको इतिहासले त्यही इंगित गरेको छ । विडम्बना त के हो भने नेपालमा नागरिकताको समस्यालाई मधेशमात्रको समस्या हो भनी चित्रित गरिन्छ । हो, यो भन्नबाट म हिचकिचाउँदिन कि नागरिकतापीडितको संख्या मधेशमा अधिक छ । तर यो राष्ट्रिय मुद्दा हो ।
विगतमा सीमान्तीकृत समुदायहरूको समस्यालाई राजनीतिक मुद्दाको रूपमा उठान गरी दशकौंदेखि हामी राजनीतिक समाधान निकाल्न लागिपरेका छौं तर यहाका शासकले हाम्रा मुद्दालाई गम्भीरताका साथ कहिल्यै लिइदिएन । विभिन्न मुद्दामध्ये एक अहं मुद्दा हो नागरिकता । हाम्रा आदर्श गजेन्द्रनारायण सिंहको पालादेखि नै यो मुद्दालाई हामी गम्भीर रूपमा उठाउँदै आएका छांै । तर अहिलेसम्म पनि राज्यको तर्फबाट अग्रगामी पहलकदमी नहुनु के राजनीतिक बेइमानी होइन त ?
म महिनाको एकहप्ता मधेशको विभिन्न जिल्लामा भ्रमण गरिरहेको हुन्छु । त्यहाँका युवा पहिलाको भन्दा धेरै सचेत भएको पाउँछु । राज्यको लागि केही गरेर योगदान पु¥याऊँ भनी संकल्पित पनि छन् त्यहाँका युवा । तर राज्यको तर्फबाट गरिँदै आएका बेइमानीहरूलाई अब नसहने अदम्य अठोट पनि छ मधेशका युवामा । यो अति नै संवेदनशील परिस्थिति हो ।
सरकारले के बुझ्नुपर्छ भने तीस वर्षे पञ्चायती प्रणलीको स्खलनका विभिन्न कारणमध्ये एक थियो बेरोजगारी । बेरोजगार युवाको एउटा दस्ता तयार भएको थियो जसले सडक आन्दोलनको माध्यमले पञ्चायत ढालेर देखाइदिएको थियो । अहिलेको सन्दर्भमा भन्ने हो भने मधेशमा बेरोजगारी त छ नै, त्यसमाथि पढेलेखेका युवा नागरिकताविहीनताको कारण झन् बेरोजगारीको चपेटामा परेका छन् । उनीहरू कुनै पनि बेला सडकमा ओर्लिन सक्छन् ।
अतः म स्वयं र आफ्नो पार्टीको तर्फबाट पनि सरकारलाई यथाशीघ्र नागरिकतासम्बन्धी पूर्ण कानून निर्माण गरी यो मुद्दालाई सदासर्वदाका लागि अन्त्य पार्न माग गर्दछु । संसद्मा हामी आवाज उठाइ नै रहेका छौं । राज्यविहीन युवासँग सडकमा हामी ओलिनुपर्ने परिस्थिति निर्माण नहोस् ।
कमेडी क्लब चलाउने मुन्द्रे उपनाम गरेका एकजना मान्छे छन्। एकै श्वासमा चारवटा प्रश्न सोध्न सक्ने क्षमता भएका जानेमाने पत्रकार ऋषि धमलाको कार्यक्रममा पुगेर तिनले भन्न भ्याए, 'यो टिकटकका कारण मान्छेहरू अल्छी भए, कुन...
उमेरले ३५ वर्ष पुग्नै लाग्दा मैले लोकसेवा आयोगको फाराम भरें । ३५ वर्ष कटेको भए फाराम भर्न पाउँदैनथें, तर नियुक्ति लिँदा भने ३५ वर्ष कटिसकेको थिएँ । लोकसेवा आयोगको सिफारिशअनुसार क्षेत्रीय सिञ्चाइ निर्देशनालयले...
मखमली फुल्दा, मार्सी धान झुल्दा बहिनी आउने छिन्, दैलाको तस्वीर छातीमा टाँसी आँसु बगाउने छिन् .....। हाम्रो समयका चर्चित गायक नारायण रायमाझीको ‘नमुछे आमा दहीमा टीका’ बोलको गीत नि...
नेपालको सार्वजनिक प्रशासन, विशेषतः निजामती सेवामा व्यावसायिक सदाचारिता विकास भएन भन्ने प्रश्न समय समयमा उठ्दै आएको छ । कर्मचारीमा स्वाभाविक रूपमा हुनुपर्ने कार्यसम्पादनलाई व्यवस्थित बनाउने सीप, संस्कार र अनुभवजन्य...
आज ‘सबैका लागि मर्यादित जीवन’ को आदर्श वाक्यसाथ अन्तर्राष्ट्रिय गरिबी निवारण दिवस मनाइँदै छ । भोक, रोग, अभाव र आवश्यकता पूरा भएपछि मात्र मानवीय मर्यादा पाउन सकिन्छ । नेपालमा गरिबी र असमानताका विभि...
राजधानी काठमाडौंबाट कयौं सय माइल टाढा रहेका जाजरकोट र रुकुम पश्चिम यतिबेला भूकम्पले इतिहासकै सर्वाधिक पीडामा छन् । गोधूलि साँझसँगै ओठ काँप्ने जाडो शुरू हुन थाल्छ । आमाको मजेत्रोमा लपेटिएका बच्चाहरू चि...
हामी १५औं अन्त्य गरेर १६औं योजनाको तयारीमा जाँदै छौं । दलका शीर्ष नेताबीच १६औं योजनाको विषयमा छलफल भएको छ । १५औं योजनाको असफलता र नमिलेका कुरालाई १६औं मा सुधार्छौं । हाम्रो गन्तव्य कहाँ हो भन्ने संविधानले ...
सच्चा लोकतन्त्रमा सिमान्तमा रहेको नागरिकले पनि यो देश मेरो हो भन्ने अनुभूति गर्न सक्नेछ- माहात्मा गान्धी । माथि गान्धीको भनाइ किन उद्धृत गरिएको हो भने नयाँ वर्षको आगमन भैसकेको छ र २०८० को बिदाइ बडो हर्षपूर्वक...
एक दिन काम विशेषले नयाँ सडकतिर गएको थिएँ, मोबाइल टिङटिङ गर्यो । हेरेँ पुराना मित्र जयदेव भट्टराई, सम्पादक मधुपर्क (हाल अवकाश प्राप्त) ले सम्झेका रहेछन् । हामी दुई लामो समयसम्म सँगै रह्यौँ, कहिले गोरखापत्र...