फागुन १, २०८०
गरिबको घरआँगन कसैलाई मन पर्दैन । गरिबको लुगाफाटो कसैलाई मन पर्दैन । गरिबले ठूला कुरा गरेको कसैलाई मन पर्दैन । गरिब नाचेको, गरिब हाँसेको कसैलाई मन पर्दैन । यतिखेर गरिबले लडेको जनयुद्ध दिवस पनि कसैलाई मन ...
नेपाल बाढीको चपेटामा रुमल्लिएको अवस्था कसैसँग लुकेको छैन । मधेशका अधिकांश भूभाग जलमग्न भए । इन्द्रदेवको ताण्डबरुप बडो कष्टकरसिद्ध भएको छ मधेशको हकमा ।
परिस्थितिवश यसपालिको बाढीमा म आफू पनि गृहजिल्ला महोत्तरीमै छु । बाढी महोत्तरीको लागि पहिलो पटकको प्राकृतिक प्रकोप होइन । विगत केही दशकदेखि महोत्तरीमा बाढी नआएको वर्ष बिरलै याद गर्न सकिन्छ ।
बाढी आएको २ दिनदेखि आफ्नै गाउँमा थुनिएर बसेको अवस्थामा थिएँ । बिजुलीबत्ती पनि २ दिन गायव नै रह्यो । २ दिनपश्चात् पानीको बहाब कम भएपछि सदरमुकाम जलेश्वर आउने साइत जुर्यो । यो आलेख तयार पार्दासम्म मेरो गाउँ लगायत जलेश्जरनाथ नगरपालिकाका अधिकांश वडा विद्युत्विहीन नै थिए । ल्यापटप बोकेर साथीको पसलमा इन्र्भटरमा स्टोर रहेको विद्युत्को सहयोगबाट ‘ल्यापटप अन’ गर्न भ्याएको छु । जलेश्वरमा केही भेटघाटमा सुनेका कुराकानीका आधारमा टिप्पणी तयार गरिएको छ ।
बाढी वा कुनै प्राकृतिक प्रकोप आउँदा जिल्लाका प्रशासक भनाउँदाहरू अचानक सक्रिय हुन्छन् । यसपालि पनि दर्जनौं पटक जिल्ला विपत् व्यवस्थापन समितिको बैठक बसेको रहेछ । एउटा बैठकमा म पनि सहभागी भए – एउटा साथीले जानकारी गराएको थियो । मसँगै १ जना स्थानीय व्यापारी राकेश राय (स्वामी जी) पनि बैठकमा सहभागी भएका थिए ।
प्रमुख जिल्ला अधिकारी, जनपथ प्रहरीका जिल्ला प्रमुख, सशस्त्र प्रहरी र नेपाली सेनाका प्रमुख लगायत जलेश्वरनाथ नगरपालिकाका मेयर, नेपाली कांग्रेसका नेता बजरंग नेपाली लगायत पत्रकारको उपस्थिति थियो बैठकमा । मसँगै गएका राकेश स्वामीले सीडीओलाई आफ्नो गुनासो सुनाएका थिए । स्वामीका अनुसार जलेश्वरस्थित जीरोमाइलमा हिजो केही महिला पानीको बेगलाई तर्ने यत्न गर्दै थिए । त्यहाँ नेपाली सेनाका टुकडी चुस्तदुरुस्त अवस्थामा खडा भएका थिए । पानीको भयावह स्थितिको सामना गरिरहेका ती महिलाले सुरक्षाकर्मीबाट कुनै सहयोग प्राप्त गर्न सकेनन् ।
स्वामीजीको गुनासो सुन्नासाथ सीडीओलाई कुरा मन नपरेको उनको हाउभावबाट प्रस्ट भएको थियो । उनले भने – ल अहिले अब के भयो भएन जस्ता कुरा नगरौं । अब के गर्ने त्यसबारे छलफल गरौं । कहीँकतै प्रशासनले काम गरेको छैन भने मलाई, एसपी र सेनालाई सिधै फोन गर्दा हुन्छ ।
मधेशमा प्रहरी प्रशासनलाई पोशाकमा देख्दा आमजनतालाई बोल्ने आँट हुँदैन । बन्दुकधारीलाई हेर्नासाथ लामो स्वास लिन बाध्य हुन्छन् निमुखा मधेशी जनता । महोत्तरीका प्रशासक आमजनतालाई सिधा फोन सम्पर्क गर्न उर्दी जारी गर्छन् । अहिले पनि जिल्लामा सीडीओ मातहत विपत् व्यवस्थापन समितिको अस्तित्व विद्यमान छ । करोडौंको बजेट सुरक्षित हुन्छ । प्रत्येक वर्ष त्यसमा बजेट बढ्दो हुन्छ तर आमजनता भने त्यसको सार्थक लाभ प्राप्तिबाट वञ्चित नै देखिने गरिन्छ ।
बाढी एकाएक आउने प्रकोप होइन । प्रि–मनसुनले सूचना दिने काम गर्छ । मनसुनले आफ्नो आकार देखाउँछ १–२ दिनको वर्षाबाट । यस्तो अवस्थामा प्रमुख जिल्ला अधिकारी लगायतका प्रशासनिक निकायमाथि आमजनताले गरेको प्रश्न नाजायज मान्न सकिन्न । बाढी वा कुनै विपत् आइपरेमा दर्जनौं पटक समितिको बैठक बसालेर व्यस्तता प्रकट गर्ने निकायले बाढीजस्तो प्रकोपबाट जनताको कम नोक्सान गराउने चुस्त तयारी गर्नैपर्छ ।
सीडीओ मोडेलको संरचना नेपालमा दशकौंदेखि रहेको अवस्था छ तर महोत्तरीमा अहिलेसम्म एउटा प्लास्टिक डुंगा छैन । महोत्तरीको सदरमुकाम जलेश्वर भनेको हरेक बर्षात्मा डुबानमा पर्ने मुकाम हो । आमजनता पनि बाढीकै बेला यस्ता प्रश्न उठाउने गर्छन् समुदायमा । सीडीओ वा सरोकारवालाको अगाडि प्रश्न गर्ने आँट अहिले पनि आइसकेको छैन ।
समितिको बैठकबाट बाहिरिँदै गर्दा जलेश्वरको एउटा चौकमा प्रदेश नम्बर २ का राज्यमन्त्री अभिराम शर्मासँग भेट भयो । उहाँसँग जिज्ञासा राखे । मन्त्रीजी प्रदेश सरकारको तर्फबाट के–कस्तो तयारी छ बाढी पीडितको सहयोगको लागि ? उहाँले भन्नुभयो – प्रदेश सरकारले सहयोगका प्याकेज घोषणा गरिसकेको छ । यथाशीघ्र हामी सहयोगका प्याकेजसहित जनतामा जाने छौं र देखिने गरी सहयोग गर्ने छौं ।
मेरो अर्को प्रश्न थियो – प्रदेश सरकार रहेको अवस्थामा पनि आमजनता सीडीओमुखी हुनुपरेको अनुभूति गर्नु भइरहेको छैन ? मन्त्रीजीको जवाफ आयो – स्वाभाविक हो । अहिले सीडीओ मातहतमा बजेट छ, उहाँहरू प्रशासनिक हिसाबले अहिले जिल्लाको अहम् भूमिकामा पनि हुनुहुन्छ तर ३ महिनाभित्र सीडीओको समानान्तरमा प्रदेश सरकारको आफ्नै प्रादेशिक प्रशासक हुनेछ । त्यसपश्चात् सायद आमजनता पूर्णतः प्रदेश सरकार केन्द्रित अर्थात् संघीयताले समेत धेरै हदसम्म सार्थकताको अनुभूति गर्नेछ ।
मन्त्रीजीले यसो भनिराख्दा मैले संघीयता कार्यान्वयनमा अनेकौं उल्झन उत्पन्न हुने छनक महसूस गरिरहे तर संघले जसरी सीडीओको भरमा जिल्ला सञ्चालन गर्ने प्रपञ्च रच्दैछ त्यो गलत हो र यसको अन्त्य हुनु अतिआवश्यक छ ।
बाढीबाट विस्थापित पीडित जनताले स्थानीय सरकार, प्रदेश सरकार र संघीय सरकारबाट यथोचित सहयोग प्राप्त गरुन् । महोत्तरीलाई बाढीको चपेटामा पार्ने बिग्घी र रातु नदीको व्यवस्थापन यथाशीघ्र गरिनुपर्छ ।
दशकौंदेखि चल्दै आएको नदीको अन्तहीन तटबन्ध निर्माण यथाशीघ्र समापन होस् । अहिलेको बाढीमा खासगरी स्थानीय सरकारले देखाएको पहलकदमी प्रसंसायोग्य छ । सीडीओ मातहतका समिति अग्रसर भएकोजस्तो देखाउन खोजेपनि प्राप्त स्रोतसाधन र क्षेत्राधिकारको तुलनामा कछुवा गतिमा हिँडेको सहजै बुझ्न सकिन्छ ।
गरिबको घरआँगन कसैलाई मन पर्दैन । गरिबको लुगाफाटो कसैलाई मन पर्दैन । गरिबले ठूला कुरा गरेको कसैलाई मन पर्दैन । गरिब नाचेको, गरिब हाँसेको कसैलाई मन पर्दैन । यतिखेर गरिबले लडेको जनयुद्ध दिवस पनि कसैलाई मन ...
डिसेम्बर पहिलो साता एनसेलको माउ कम्पनी आजियाटाले आफ्नो रेनोल्ड होल्डिङ्स यूकेको शतप्रतिशत स्वामित्व गैरआवासीय नेपाली सतिशलाल आचार्यको कम्पनी स्पेक्ट्रलाइट यूकेलाई बेच्न गरेको सम्झौताबारे समाचार बाहिरिएको झन्डै ३ हप्...
नेपालको सार्वजनिक प्रशासन, विशेषतः निजामती सेवामा व्यावसायिक सदाचारिता विकास भएन भन्ने प्रश्न समय समयमा उठ्दै आएको छ । कर्मचारीमा स्वाभाविक रूपमा हुनुपर्ने कार्यसम्पादनलाई व्यवस्थित बनाउने सीप, संस्कार र अनुभवजन्य...
मखमली फुल्दा, मार्सी धान झुल्दा बहिनी आउने छिन्, दैलाको तस्वीर छातीमा टाँसी आँसु बगाउने छिन् .....। हाम्रो समयका चर्चित गायक नारायण रायमाझीको ‘नमुछे आमा दहीमा टीका’ बोलको गीत नि...
राजधानी काठमाडौंबाट कयौं सय माइल टाढा रहेका जाजरकोट र रुकुम पश्चिम यतिबेला भूकम्पले इतिहासकै सर्वाधिक पीडामा छन् । गोधूलि साँझसँगै ओठ काँप्ने जाडो शुरू हुन थाल्छ । आमाको मजेत्रोमा लपेटिएका बच्चाहरू चि...
कमेडी क्लब चलाउने मुन्द्रे उपनाम गरेका एकजना मान्छे छन्। एकै श्वासमा चारवटा प्रश्न सोध्न सक्ने क्षमता भएका जानेमाने पत्रकार ऋषि धमलाको कार्यक्रममा पुगेर तिनले भन्न भ्याए, 'यो टिकटकका कारण मान्छेहरू अल्छी भए, कुन...
सामान्यतः मानव समाजको आजसम्मको इतिहास जनयुद्धको इतिहास हो भन्दा फरक पर्दैन । किनकि, समयका प्रत्येक खण्डमा चाहे ती स्पाटाहरू होउन् या चार्टिष्टियन, सिलेसियाली होउन् या कम्युनाडोहरू अनि वोल्सेभिक–भियतकङ्&ndash...
रूढिवादी र पछौटे समाजले सधैँभरि अवतारको प्रतीक्षा गर्दछ । प्रतीक्षा गर्नेले आफू केही पनि कर्म गर्दैन र उसलाई पौरखमा त्यति विश्वास पनि हुँदैन । सामान्यतया व्यक्तिगत जीवनमा भाग्य र सामाजिक जीवनमा अवतारको प्रत...
कसैले आएर सत्य भनेको के हो ? भनेर सोध्यो भने हामी अलमलिन्छौँ । कसैले केही भनौँला कसैले केही । अझ कसैले त सत्य भनेको सत्य नै हो भन्न पनि बेर लगाउन्नौँ । तर सत्य त्यो मात्र होइन । सत्य भनेको हामी आफैँ हौँ । सत्य...