पुस १९, २०८०
धरान उपमहानगरपालिकाका मेयर हर्क साम्पाङले राष्ट्रपति र प्रधानमन्त्रीको फोटो नगरपालिकाबाट हटाएको विषय अहिले निकै चर्चामा छ । २०५४ मा त्यही प्रकृतिको क्रियाकलाप गरेका थिए, लीला थापा मगरले । जिल्ला विकास समिति...
काठमाडौं, २४ जेठ – गएराति १० बजे पुस्तक अध्ययन सकेर ओछ्यानमा पल्टिँदै सामाजिक सञ्जाल फेसबुक खोले । वालमा देखियो– वरिष्ठ न्युरो सर्जन डाक्टर उपेन्द्र देवकोटाप्रति हार्दिक श्रद्धाञ्जली !’ म स्तव्ध भएँ । अनि, सूचनाको आधिकारिकता जान्न खोजे ।
फेसबुकमा डा. देवकोटालाई श्रद्धाञ्जली लेखेर पोस्ट व्यक्तिको प्रोफाइल हेरेर तुरुन्तै म्यासेज पठाए– डाक्टर देवकोटाको मृत्यु भएको खबर कसले सुनायो ? रिप्लाइ आयो– ‘हो बहिनी केहीबेर अगाडि मृत्यु भएको हो रे ! हामीलाई त्यही जानकारी आएको छ ।’ ‘जानकारी आएको’ र ‘रे’ भन्ने शब्द च्याटमा पढेपछि उनको कुरामा विश्वास गर्नु उपयुक्त थिएन ।
डा. देवकोटालाई श्रद्धाञ्जली भन्दै फेसबुकमा भेटिएको स्टाटस लोकान्तर डटकमको अफिस ग्रुप च्याटमा पठाए । डा. देवकोटाकै स्वास्थ्य अवस्थाको विषयमा रिपोर्टिङ गर्ने क्रममा परिचय भएका काठमाडौंको बाँसबारीस्थित न्युरो अस्पतालका प्रशासन प्रमुख तथा डा. देवकोटाका भतिजा वसन्त देवकोटालाई तत्कालै फोन गरे । डाक्टर देवकोटाको स्वास्थ्य अवस्थाबारे सोधेपछि जवाफ आयो– ‘अरु त ठिकै छ, अहिले उहाँको अवस्था अलिअलि क्रिटिकल छ ।’
यत्ति सुनेपछि सामाजिक सञ्जालको कुरा सही पो हो कि भन्ने लाग्यो । फेरि सोधे– ‘सर, सामाजिक सञ्जालमा डा. देवकोटाको विषयमा हल्लाहरू आइरहेका छन्, त्यो के हो ? उनले भने– ‘रिता जी, उहाँको स्वास्थ्य अवस्था अलिअलि क्रिटिकल छ । तर, अरु सबै हल्ला मात्रै हो । हि इज फाइन, वट हि इज क्रिटिकल ।’ उनले यत्ति भनेर फोन राखे ।
मैले अफिसमा जानकारी गराए । सामाजिक सञ्जाल नियालिरह्यो । हल्ला झनै फैलिरहेको थियो । हामीले फेसबुक च्याट ग्रुपमै छलफल गर्यौं । अस्पतालले आधिकारिक पुष्टि नगरेसम्म हल्ला समाचार ‘ब्रेक’ नगर्ने निष्कर्षमा पुग्यौं । तर, स्वास्थ्य अवस्था गम्भीर रहेको समाचार प्रकाशित गर्यौं । सामाजिक सञ्जाल र केही ब्लगमा ‘डा. देवकोटालाई श्रद्धाञ्जली’ दिएका पोस्टहरू भाइरल बन्दै गए । त्यसैले अस्पतालका प्रशासन प्रमुख देवकोटाको भनाईप्रति हामीले शंका गरिरह्यौं । तर, अस्पतालको आधिकारिक धारणालाई पर्खने निचोडमा पुग्यौं ।
सामाजिक सञ्जालमा फैलिएका कुरामा विश्वास गर्नु हुँदैनथ्यो । तर, ‘हावा नचली पात हल्लिँदैन’ भन्ने भनाई पनि छ । जुन गतिमा त्यो हल्ला फैलिइरहेको थियो, त्यसले त्यो सूचनालाई वेवास्ता गर्न सकिने अवस्था थिएन । अस्पताल र परिवारका सदस्यले डा. देवकोटालाई नेपाल ल्याउँदादेखि नै देवकोटाको अवस्थालाई पर्याप्त रुपमा बाहिर नल्याउने प्रयास गरिरहेका थिए । तर, डा. देवकोटा सारा नेपालीको मनमा बस्न सफल डाक्टर हुनुहुुन्थ्यो । उहाँको स्वास्थ्य अवस्थाको विषयमा सबैले चासो राखेका थिए । र, सर्वसाधारणको चासोमा सत्यता पत्ता लगाएर समाचार सम्प्रेषण गर्नु हाम्रो कर्तव्य थियो ।
आज बिहान साढे ६ बजे बाँसबारीस्थित न्युुरो अस्पतालमा पुुग्यौं । जहाँ डाक्टर देवकोटालाई राखिएको थियो । बिहानै त्यहाँ पुुग्दा अस्पताल परिसर सुनसान थियो । अस्पतालमा केही बिरामी र तिनका आफन्तको आवतजावत र केही पत्रकारबाहेक अरु कोही थिएन । डाक्टर देवकोटाका भतिजा वसन्तलाई फोन गरे, उनले फोन उठाएनन् । अस्पताल प्रशासनले डाक्टरसा’प माथि नै हुनुुहुुन्छ भन्ने जानकारी दियो । तर, भेट्न दिएन ।
देवकोटाको स्वास्थ्य अवस्थाबारे स्पष्ट भइसकेका थिएनौं । सामाजिक सञ्जालमा ‘अप्रिय हल्ला’ झनै फैलिँदै भइरहेका थिए । अस्पतालले कुनै आधिकारिक धारणा सार्वजनिक नगर्दासम्म डाक्टर देवकोटाको अवस्थाबारे एकीन भन्न सकिने अवस्था थिएन । करीब साढे २ घण्टा अस्पताल बाहिर नै बसिरह्यौं । बिहानको ८ बज्न लागेको थियो । हामी आधिकारिक सूचनाको प्रतिक्षामा अस्पताल परिसरमै बसिरहेका थियौं ।
अस्पताल भित्रबाट ह्वीलचियरमा राखेर डाक्टर देवकोटालाई बाहिर ल्याइयो । आधिकारिक सूचना पनि सार्वजनिक भयो । डा. देवकोटालाई जीवितै देख्न पाइयो । मन ढुुक्क भयो । डाक्टर देवकोटा ज्यूदै थिए । सामाजिक सञ्जालमा आएका सबै कुरा गलत भएको प्रमाण सामुन्नेमै थियो । सामाजिक सञ्जालमा समाजको न्यूनतम मान्यता विपरित जीवित डाक्टरलाई श्रद्धाञ्जली दिने होडबाजी चलिरहेको थियो । समाजको असामाजिक व्यवहार सामाजिक सञ्जालमा प्रदर्शन भइरहेको थियो ।
अस्पतालको आँगनमा अस्पतालका चिकित्सक र आफन्तसहित बाहिर ल्याइएका डा. देवकोटाले विस्तारै आँखा खोलेर यताउता हेरे । उनकी श्रीमतीले चम्चाले दुुध खुवाइन् । डाक्टर देवकोटाले यताउता हेर्दै मुख आँ गर्दै केही चम्चा दुध सुरुप–सुरुप पिए । उनले पिएको दूधको घुुड्कोसँगै हाम्रो मन पनि शान्त भयो । प्रमाणित सूचना बिना नै सामाजिक सञ्जालमा ‘श्रद्धाञ्जली’ दिने सञ्जाल प्रयोगकर्ताहरू फेरि एक पटक चिप्लिए । नेपालीका प्रिय डाक्टर उपेन्द्र देवकोटा हामीमाझ नै हुनुहुन्छ ।
यो पनि पढ्नुहोस्
धरान उपमहानगरपालिकाका मेयर हर्क साम्पाङले राष्ट्रपति र प्रधानमन्त्रीको फोटो नगरपालिकाबाट हटाएको विषय अहिले निकै चर्चामा छ । २०५४ मा त्यही प्रकृतिको क्रियाकलाप गरेका थिए, लीला थापा मगरले । जिल्ला विकास समिति...
राजधानी काठमाडौंबाट कयौं सय माइल टाढा रहेका जाजरकोट र रुकुम पश्चिम यतिबेला भूकम्पले इतिहासकै सर्वाधिक पीडामा छन् । गोधूलि साँझसँगै ओठ काँप्ने जाडो शुरू हुन थाल्छ । आमाको मजेत्रोमा लपेटिएका बच्चाहरू चि...
कमेडी क्लब चलाउने मुन्द्रे उपनाम गरेका एकजना मान्छे छन्। एकै श्वासमा चारवटा प्रश्न सोध्न सक्ने क्षमता भएका जानेमाने पत्रकार ऋषि धमलाको कार्यक्रममा पुगेर तिनले भन्न भ्याए, 'यो टिकटकका कारण मान्छेहरू अल्छी भए, कुन...
गरिबको घरआँगन कसैलाई मन पर्दैन । गरिबको लुगाफाटो कसैलाई मन पर्दैन । गरिबले ठूला कुरा गरेको कसैलाई मन पर्दैन । गरिब नाचेको, गरिब हाँसेको कसैलाई मन पर्दैन । यतिखेर गरिबले लडेको जनयुद्ध दिवस पनि कसैलाई मन ...
केही वर्षअघि विद्वान प्राध्यापक डा. अभि सुवेदीले कान्तिपुरमा लेख्नुभएको एउटा प्रसंगबाट आजको चर्चा शुरू गर्नु उपयुक्त हुनेछ । त्यस प्रसंगमा नेपाली कांग्रेसका वर्तमान सभापति शेरबहादुर देउवाले पूर्व प्रधानमन्त्रीको हैस...
उमेरले ३५ वर्ष पुग्नै लाग्दा मैले लोकसेवा आयोगको फाराम भरें । ३५ वर्ष कटेको भए फाराम भर्न पाउँदैनथें, तर नियुक्ति लिँदा भने ३५ वर्ष कटिसकेको थिएँ । लोकसेवा आयोगको सिफारिशअनुसार क्षेत्रीय सिञ्चाइ निर्देशनालयले...
हामी १५औं अन्त्य गरेर १६औं योजनाको तयारीमा जाँदै छौं । दलका शीर्ष नेताबीच १६औं योजनाको विषयमा छलफल भएको छ । १५औं योजनाको असफलता र नमिलेका कुरालाई १६औं मा सुधार्छौं । हाम्रो गन्तव्य कहाँ हो भन्ने संविधानले ...
सच्चा लोकतन्त्रमा सिमान्तमा रहेको नागरिकले पनि यो देश मेरो हो भन्ने अनुभूति गर्न सक्नेछ- माहात्मा गान्धी । माथि गान्धीको भनाइ किन उद्धृत गरिएको हो भने नयाँ वर्षको आगमन भैसकेको छ र २०८० को बिदाइ बडो हर्षपूर्वक...
एक दिन काम विशेषले नयाँ सडकतिर गएको थिएँ, मोबाइल टिङटिङ गर्यो । हेरेँ पुराना मित्र जयदेव भट्टराई, सम्पादक मधुपर्क (हाल अवकाश प्राप्त) ले सम्झेका रहेछन् । हामी दुई लामो समयसम्म सँगै रह्यौँ, कहिले गोरखापत्र...