पुस १०, २०८०
मोहन वैद्यले नेतृत्व गरेको नेकपा (माओवादी क्रान्तिकारी)ले गरेको लालमार्च तथा सभामा कुर्सी हानाहान भएको छ । क्रान्तिकारीले १३१ औं माओ दिवसका अवसरमा काठमाडौंको शान्ति वाटिकामा गरेको मार्चपासमा कुर्सी हानाहान...
कात्तिक २२, २०७६
काठमाडौं– नेपाली भू–भाग लिपुलेक र कालापानीलाई समेत समेटेर भारतले हालै जारी गरेको नक्साको अहिले चौतर्फी विरोध भइरहेको छ । राजनीतिक दलका भ्रातृ संगठनहरूले सडक तताएका छन्, सामाजिक सञ्जालमा पनि भारतको चर्को आलोचना र नेपाल सरकारलाई खबरदारी भइरहेको छ ।
भारतद्वारा अतिक्रमणमा परेको क्षेत्र दार्चुला जिल्लाको व्यास गाउँपालिकामा पर्छ । कालापानी र लिपुलेकमा नेपालीलाई जान नै निषेध गरिएको छ । भारतले अतिक्रमण गरिसकेको भन्दा वरतिर पर्ने नेपाली भू–भागमा जानसमेत भारतीय प्रशासनसँग पास लिनुपर्ने अवस्था छ ।
राजधानीका सडक र सामाजिक सञ्जाल तातिरहेपनि धेरैलाई कालापानी र लिपुलेकमा अहिले कस्तो अवस्था छ भन्ने थाहा छैन । झण्डै ६ दशकदेखि उक्त भूमि पूर्णरूपमा भारतको नियन्त्रणमा रहेको विषयमा समेत कतिपय अनविज्ञ छन् । कालापानी र लिपुलेकका सन्दर्भमा हामीले दार्चुलाको व्यास गाउँपालिकाका अध्यक्ष दिलिप बुढाथोकीसँग कुराकानी गरेका छौं ।
प्रस्तुत छ, कुराकानीको सम्पादित अंश उनकै शब्दमा :
‘आफ्नै भूमिमा जानपनि भारतसँग पास लिनुपर्छ’
लिपुलेक र कालापानी अहिले पूर्णरूपमा भारतकै नियन्त्रणमा छ । सन् १९६२ देखि नै उनीहरूले नियन्त्रणमा लिएका हुन् । त्यसयता नेपालका तर्फबाट राज्यको कुनै उपस्थिति त्यहाँ छैन ।
कालापानीबाट १७ किलोमिटर यता छाङ्ग्रु भन्ने एउटा गाउँ छ, भारतको नियन्त्रणमा नरहेको अन्तिम नेपाली गाउँ त्यही हो । छाङ्ग्रु व्यास गाउँपालिका वडा नम्बर १ मा पर्छ ।
छाङ्ग्रु पुग्न पनि भारतीय प्रशासनसँग पास लिनुपर्छ । कालापानीमा त नेपाली नागरिकले प्रवेश नै पाउँदैनन् । त्यहाँ जान पास समेत दिँदैनन् । नेपालीका लागि निषेधित क्षेत्र बनेको छ कालापानी ।
कालापानीमा भारतीय सेना र सीमा सुरक्षा बल स्थायी रूपमा अखडा जमाएर बसेका छन् । उनीहरूका कारण सिर्जित पेश व्यवसाय (होटल/व्यापार) गने अरू केही सर्वसाधारण छन् ।
छाङ्ग्रुसम्म पुग्न पनि हाम्रोतर्फ बाटो राम्रो छैन । भारतीय बाटो प्रयोग गर्नुपर्छ । दार्चुला सदरमुकामबाट भारतीय बाटो हुँदै आधा गाडीमा र आधा पैदल यात्रा गरी छाङ्ग्रु पुग्न सकिन्छ । यसरी त्यहाँ पुग्न १ दिन लाग्छ । भारतीय बाटो हुँदै सीतापुल पुगेपछि काठेपुल तरेर छाङ्ग्रु पुगिन्छ ।
छाङ्ग्रुभन्दा माथि तिंकर भञ्ज्याङ पर्छ । नेपाल–चीन सीमा छुट्याउने एक नम्बर पिल्लर पनि त्यहीँ छ । अहिले चीनसँग व्यापार गर्ने हाम्रो नाका तिंकर भञ्ज्याङ नै हो ।
तिंकर भञ्ज्याङ पुग्ने हाम्रोतर्फको बाटो राम्रो छैन । पैदल हिँडेर जान सकिन्छ । सामान ल्याउन खच्चरहरू प्रयोग गर्न नसकिने भएकाले भारतीय बाटो प्रयोग गर्नुको विकल्प छैन ।
स्थानीय तह गठनपश्चात हामीले प्रत्येक वर्ष तिंकर नाका पुग्ने बाटोलाई प्राथमिकतामा राख्ने गरेका छौं, तर बस्ती पनि नभएको र भौगोलिक कठिनाइले बाटो खोल्न सकिएको छैन । बर्खा लाग्नेबित्तिकै बाढी पहिरोको जोखिम हुन्छ ।
सन् १९६२ मा भारत–चीन युद्ध हुँदा नेपालका तत्कालीन राजा महेन्द्रले कालापानी भारतलाई प्रयोग गर्न दिएका हुन् रे, त्यसपछि भारत त्यहाँबाट कहिल्यै फिर्ता भएन ।
युद्ध अवधिभरका लागि भनेर आएको भारतीय सेना स्थायी रूपमा नै बस्न थाल्यो ।
स्थानीयबीच सम्बन्ध सुमधुर, भारतीय प्रशासनको हेपाहा प्रवृत्ति !
स्थानीय लेभलमा अप्ठ्यारो छैन । नेपाल–भारत दुवैतर्फ एउटै कम्युनिटीका मानिस बसोवास गर्छन् ।
हाम्रो पनि छाङ्ग्रु–तिंकर दुवै गाउँमा आदिवासी–जनजातिको बसोवास छ, उतापनि त्यस्तै छ । स्थानीयबीच सम्बन्ध सुमधुर नै छ, तर भारतीय प्रशासनको प्रवृत्ति भने हेपाहा छ ।
मलाई चाहिँ त्यस्तो व्यवहार गरेका छैनन्, तर नेपालीलाई हेर्ने दृष्टिकोण नै फरक पाउँछौं । भारतको हेपाहा प्रवृत्तिबारे गुनासा आउने गरेका छन् ।
लिपुलेकका कुरा ...
लिम्पियाधुरा र लिपुलेक कालापानीजस्तै भारतको पूर्ण नियन्त्रणमा छ । व्यास ऋषि मानसरोवर जाँदा तपस्या गरेको ठाउँ भएकाले लिपुलेक भनिएको भन्ने किम्बदन्ती छ ।
व्यास ऋषिले त्यतिबेला केही कुरा लिपिबद्ध गरेर छाडेका थिए रे, तर त्यो अहिले भेटिन्न ।
लिपुलेक नेपाल–भारत–चीन त्रिदेशीय सीमा नाका हो, तर नेपालतर्फको भू–भाग दशकौंदेखि भारतको नियन्त्रणमा छ । भारतीयहरूले चीनसँग व्यापार गर्नका लागि सो नाका प्रयोग गर्छन् ।
त्रिदेशीय सीमा छुट्याउने जिरो (०) पिल्लरको ठेगान नै छैन । थियो भन्छन्, हामीले देखेनौं । जिरो पिल्लरको नामोनिसान छैन ।
कालीनदीपूर्व नेपाली भू–भाग हो । लिपुलेक हो, कालीनदीको उद्गम स्थल । त्यसको नजिक कुटी, नाबी, गुञ्जी लगायतका नेपाली गाउँहरू थिए रे, त्यहीँबाट हो काली नदी उत्पति भएको ।
कालापानीमा पनि सानो मुहानबाट पानी काली नदीमा मिसिन्छ, भारतीयहरूले त्यसैलाई काली नदीको मुहान भनेर त्यसभन्दा पश्चिमको नेपाली भूमि कब्जामा राखेका छन् ।
सीमा सुरक्षा गर्नुपर्ने सुरक्षाकर्मी सदरमुकाममै सीमित !
सीमा सुरक्षाको जिम्मेवारी पाएको सशस्त्र प्रहरी बल दार्चुला सदरमुकाम खलंगामै सीमित छ । नेपाली सेना पनि सदरमुकाममा छ । तिंकर गाउँबाट १ किलोमिटरको दूरीमा छायालेक प्रहरी चौकी छ । त्यहाँ जाडोको समयमा प्रहरी बस्दैनन् । स्थानीय पनि जाडो लागेपछि ६ महिना बेसी झर्छन् ।
तल सीतापुलमा अर्को प्रहरी चौकी छ । छायालेकका प्रहरी अहिले सीतापुल झरिसकेका छन् । पुस–माघमा त त्यहाँबाट पनि तल दुम्लिङ भन्ने ठाउँमा सर्छन् । स्थानीय बेसी झरेपछि प्रहरी पनि झर्ने गरेका छन् ।
भारतले अतिक्रमण गरेभन्दा यताको नेपाली भू–भागमा समेत ६ महिना हाम्रो कुनै उपस्थिति हुँदैन ।
सशस्त्रलाई राखौं भनेर गृह मन्त्रालय धाएँ, ढिलासुस्ती भयो
म गाउँपालिका अध्यक्ष चुनिएपछि गृह मन्त्रालय पुगेर छाङ्ग्रुमा सशस्त्र प्रहरीको पोस्ट राख्न माग राखेँ । मेरो माग स्वीकृत पनि भएको छ, तर त्यहाँ पोस्ट राख्न ढिलासुस्ती भइरहेको छ ।
त्यहाँ सशस्त्रको स्थायी पोस्ट तुरुन्त राख्नुपर्छ भन्ने हाम्रो माग हो ।
भारतले जारी गरेको नक्सा सच्चियोस्, कालापानी–लिपुलेक हाम्रो हो
त्यो भूमि हाम्रो हो । भारतले हालै जारी गरेको नक्सा तुरुन्त सच्याउनुपर्छ । नक्सा संशोधन हुनैपर्छ । हाम्रो भूमिमा हाम्रै राज्यको उपस्थिति छैन । इन्डियाको एकाधिकार छ ।
राज्यको स्थायी रूपमा उपस्थिति होस् । अन्तर्राष्ट्रिय सिमानाको कुरा हाम्रो वशमा छैन । संघीय सरकारको अधिकार क्षेत्रमा पर्छ । अन्तर्राष्ट्रिय सीमाको रक्षा गर्ने दायित्व पनि संघीय सरकारको नै हो ।
खलंगा–तिंकर सडक तुरुन्त बनाइयोस्
नेपालीहरूले आफ्नै भू–भागमा जान पनि भारतीयसँग पास लिनुपर्ने अवस्थाको अन्त्यका लागि खलंगा–तिंकर सडक तुरुन्त सम्पन्न गर्न संघीय सरकारले ध्यान देओस् भन्ने मेरो माग छ ।
सदरमुकामबाट व्यास गाउँपालिकाको कार्यालयसम्म सडक ट्र्याक खुलेको छ, यहाँभन्दा अघि बढेको छैन । हामीले स्थानीय रूपमा मात्र गर्न सक्ने अवस्था पनि छैन । संघले नै यसमा ध्यान देओस् ।
छाङ्ग्रुमा सशस्त्र प्रहरीको स्थायी पोस्ट तुरुन्त स्थापना होस् । स्वीकृत भइसकेको पोस्ट स्थापना गर्ने कार्यमा भइरहेको ढिलासुस्ती अन्त्य गर्न सरकारको ध्यान जाओस् ।
तस्वीर सौजन्य : गाउँपालिका अध्यक्ष बुढाथोकी
मोहन वैद्यले नेतृत्व गरेको नेकपा (माओवादी क्रान्तिकारी)ले गरेको लालमार्च तथा सभामा कुर्सी हानाहान भएको छ । क्रान्तिकारीले १३१ औं माओ दिवसका अवसरमा काठमाडौंको शान्ति वाटिकामा गरेको मार्चपासमा कुर्सी हानाहान...
नेकपा एमालेको भ्रातृ संगठन राष्ट्रिय युवा संघ नेपाल लुम्बिनी प्रदेश कमिटीको अध्यक्षमा रुपन्देही देवदहका सुरज खरेल निर्विरोध निर्वाचित भएका छन् । प्रथम अधिवेशनबाट उनी अध्यक्ष पदमा सर्वसम्मत निर्वाचित भएका हुन् । ...
दशैं वरिपरि मुलुकमा केही राजनीतिक परिदृश्यहरू देखिए । दशैंको रौनकसँगै पूर्वमा कोशीको छालले केही तरंग ल्यायो । कोशी प्रदेशमा कांग्रेसभित्रको ‘अर्ध विद्रोह’ले पाँच दलीय गठबन्धनमात्रै धर्मराएन, कांग्र...
नेपाली कांग्रेसका केन्द्रीय सदस्य डा. चन्द्र भण्डारीले समस्त कांग्रेसजन र नेपाली जनताले डा. शेखर कोइरालालाई एक पटक कांग्रेस सभापति भएको हेर्न चाहेको बताएका छन् । कोइराला वर्तमान र भविष्य हेर्न सक्ने नेता भएको उ...
नेकपा (एकीकृत समाजवादी)का अध्यक्ष माधवकुमार नेपालले कोशी प्रदेशमा सर्वदलीय सरकारको आवश्यकता रहेको बताएका छन् । विराटनगर विमानस्थलमा शनिवार सञ्चारकर्मीहरूसँग कुराकानी गर्दै पूर्वप्रधानमन्त्रीसमेत रहेका न...
‘यो कस्तो तरिका हो के रोडमा हिँड्न पनि नपाउने ? म बौद्ध जाने बस कुरेर बसेकी हुँ के । तपाईंहरू किन ममाथि आवश्यकताभन्दा बढी निगरानी गरिरहनु भएको छ,’ मेडिकल व्यवसायी दुर्गा प्रसाईंका कार्यकर्ता...
ललितपुरको गोदावरीस्थित सनराइज हलमा नेकपा (एमाले)का दुई महत्वपूर्ण कार्यक्रम भए । एमालेको प्रथम विधान महाधिवेशन (२०७८ असोज १५ र १६ गते) सनराइज हलमै भएको थियो । विधान महाधिवेशनले विभाजनदेखि चौतर्फी घेराबन्दी...
हामी १५औं अन्त्य गरेर १६औं योजनाको तयारीमा जाँदै छौं । दलका शीर्ष नेताबीच १६औं योजनाको विषयमा छलफल भएको छ । १५औं योजनाको असफलता र नमिलेका कुरालाई १६औं मा सुधार्छौं । हाम्रो गन्तव्य कहाँ हो भन्ने संविधानले ...
सच्चा लोकतन्त्रमा सिमान्तमा रहेको नागरिकले पनि यो देश मेरो हो भन्ने अनुभूति गर्न सक्नेछ- माहात्मा गान्धी । माथि गान्धीको भनाइ किन उद्धृत गरिएको हो भने नयाँ वर्षको आगमन भैसकेको छ र २०८० को बिदाइ बडो हर्षपूर्वक...