×

NMB BANK
NIC ASIA

कोरोनाको कहर

लालाबाला काँधमा बोकी काठमाडौंबाट पैदल हिँडेर सप्तरी र सिराहा !

लकडाउनको समय अनिश्चित भएपछि बीपी राजमार्ग हुँदै पूर्वी पहाड र तराईतिर

चैत २७, २०७६

NTC
Sarbottam
Premier Steels
Marvel

बनेपाको एउटा रुखको छहारीमुनि ३० जनाको संख्यामा रहेको समूह शीतलमा आराम गरिरहेका छन् । बालबालिका चाउचाउ र बिस्कुट खाइरहेका छन्, केही सुतिरहेका छन् । बुधवार दिउँसो १२ः३० बजे देखिएको दृष्य हो यो । 

Muktinath Bank

कोरोनाभाइरसको सन्त्रासका कारण लकडाउन भएपनि सप्तरी र सिराहाबाट काठमाडौं आई मजदूरी गर्ने परिवार गाउँ फर्किन पैदल यात्रामा निस्केका छन् । राति २ बजे खाना खाएर झण्डै ३ बजे कुपण्डोलबाट यात्रा शुरू गरेको उनीहरूले बताए ।


Advertisment
RMC TANSEN
IME BANK INNEWS
shivam ISLAND

कुपण्डोलबाट बनेपा पुग्न नै उनीहरूलाई झण्डै ९ घण्टा लाग्यो । ‘कुपण्डोलबाट यहीँ आउँदा थकाइ लाग्यो कसरी हो सप्तरीसम्म पुग्ने ?’ सप्तरी कल्याणपुरका भिखन चौधरीले लामो श्वास फेरे ।  


Advertisment
Nabil box
Kumari

बीपी राजमार्गको धुलिखेल, सिन्धुली बर्दिबास हुँदै जादा काठमाडौंदेखि सप्तरीको दूरी २ सय ६८ किलोमिटर छ । 

Vianet communication
Laxmi Bank

कल्याणपुरकै एउटा समूह अघिल्लो साता नै गाउँ पुगेपछि उनीहरूमा पैदलै गाउँ जाने हिम्मत पलायो । ‘हाम्रो साथीहरू साढे ३ दिन लगाएर सप्तरी पुगेछन्, त्यही हिम्मतले  हमी पनि हिँडेका छौं, कहिले पुगिने हो थाहा छैन,’ भिखनले लोकान्तरसँग भने । 

लकडाउन खुल्नुको सट्टा लम्बिने खतरा देखेपछि उनीहरू पैदलै भएपनि गाउँ जाने निधोमा पुगेका हुन् । ‘अझै कति दिन कुर्ने ? सरकारको राहत लिनका लागि घरबेटीको सिफारिश चाहिने रहेछ, घरबेटीले सिफारिश त बनाइदिन्छु, तर कर तिर्छौ भनेर प्रश्न गरेपछि म पनि हिँडें,’ बनेपामा भेटिएका सिरहाका राम नारायण शर्माले भने । उनी चाबहिलमा बसेर मिस्त्रीको काम गर्थे ।

सप्तरीको शम्भुनाथ नगरपालिकाका जीतेन्द्रप्रसाद चौधरी ३ वर्षको छोरो र ७ वर्षकी छोरी सहित पैदलै गाउँ पुग्ने लक्ष्यका साथ समूहमा मिसिएका छन् । ‘हामीमात्र भएको भए त अघि नै धुलिखेल कटिसक्थ्यैं, बालबच्चा हिँड्न सकेनन्,’ जीतेन्द्रले लोकान्तरसँग भने । मध्यरातमा उठेर हिँडेका कारण बालबालिका र केही वयस्कहरू पनि बनेपाको छहारीमा निदाइरहेका भेटिए ।

भएको पैसा सकिँदै गएको र काम पाउन समस्या भएका कारण के खाने भन्ने पिरले गाउँ फर्किन लागेको यो समूहका महिलाहरूले बताए ।

‘गाउँमा पुगे त जसोतसो गरिएला, यहाँ साँघुरो कोठामा बच्चालाई थुनेर राख्न पनि समस्या भयो,’ सुमित्रा चौधरीले भनिन् । 

बीचबाटोमा हिँड्दै जादा भगवानले ट्रक, ट्याक्टर या बयलगाडा भएपनि फेला पारिदिने उनीहरूको विश्वास छ । ‘पानी परेन भने त हामी रातभर हिँडेर भएपनि शनिवारसम्म घर पुग्छौं भन्ने विश्वास छ,’ राम नारायाणले भने ।

****

बुधवार काठमाडौंको थानकोटबाट मध्यरातमा हिँडेर अर्को टोली दिउँसो १ बजेको समयमा धुलिखेल पुगेको थियो । धुलिखेल अस्पताल अगाडिको प्रतिक्षालयमा आराम गरिरहेको १७ जनाको टोली सिन्धुलीको दूधौलीसम्म पैदलै यात्रा गरेर पुग्ने अठोटमा थियो ।

‘१८ गतेपछि लकडाउन खुल्छ भनेर बस्यौं, फेरि २५ गतेसम्म कुर्‍यौं, लकडाउन खुल्ने लक्षण देखिएन त्यसपछि २६ गते बाटो लाग्यौं,’ दूधौलीका भीम सुनारले लोकान्तरसँग भने ।

बालबालिका र महिलासहित हिँडेका उनीहरूले च्युरा, दालमोठ लगायत खानेकुरा साथमै लिएर हिँडेका छन् । 

ईश्वर र इशा कार्की साढे २ वर्षको छोरो काँधमा राखेर पैदल हिँडेका छनं । ‘गाडी पायौं भने त आजै पुगिएला, पैदलै हिँड्नु परे तीन दिनमा पुगिएला कि भन्ने विचार गरेका छौं,’ ईश्वरले लोकान्तरसँग भने, ‘कटारीबाट हलेसी हिँड्ने बानी परेकोले हामीलाई त समस्या छैन, महिला र केटाकेटी हिँड्न सक्दैनन् जस्तो छ ।’

ठाउ–ठाउँमा प्रहरीले केहीबेर अवरोध सिर्जना गरेपनि आफूहरू गाउँ जान लागेको बताएपछि छाडिदिएको उनीहरूले सुनाए ।

सिन्धुली दूधौलीको यो समूहले काठमाडौंको थानकोटमा ज्यामी काम गर्ने गरेको थियो । 

‘यस्तो होला भन्ने थाहा पाएको भए त हामी पहिल्यै घर गइसक्थ्यौं, के भयो, के भयो ?’ यो टोलीका एक जनले भने, ‘यो रोग पूरै ठीक भएपछि मात्र काममा फर्किने हो ।’

****

सिराहा बिसुपुरका किशोरी ठाकुर लगायतका ४ जना बिहान ४ बजे काठमाडौंको शंखमुलबाट हिँडेर दिउँसो साढे १ बजेको समयमा काभ्रेभञ्जाङ नजिक पुगेको थियो । ‘खुब परेशानी भयो सर, हामीलाई २ किलोमिटर परसम्म भएपनि पुर्‍याइदिनु पर्‍यो,’ महतोले हात जोडेर भने, ‘हामी रातदिन हिँडेर भएपनि घर पुग्नुपर्नेछ ।’

कार्पेन्टरको काम गर्ने उनीहरूले खानेकुरा र पैसा सकिएकाले गाउँ हिँडेको बताए । ‘काम गर्ने ठाउँबाट पैसा पनि पाइएन, अलिअलि भएको निकाल्नलाई बैंक पनि खुलेन, त्यसैले हामी घर चल्ने निधो गर्‍यौं,’ किशोरीले भने । 
यो ४ जनाको समूहमा रहेका एक जनाले मास्क समेत किन्न नपाएपछि रुमालले मुख छोपेर हिँडेका छन् । 

पढ्नुहोस्, यो पनि :

कोरोना संकटका बीच धुलिखेल चोकमा राखिएका पुराना जुत्ताको कथा

धुलिखेलका स्थानीयका अनुसार दैनिक सयौंको संख्यामा घर फर्किनेको लर्को लाग्ने गरेको छ । बिहान र साँझको समयमा पैदलै हिँडेर तराइका जिल्लामा जानेको भीड लाग्ने गरेको धुलिखेलमा पैदल यात्रीलाई पुराना जुत्ता र खाजा–पानीको व्यवस्थामा खटिएका अभिषेक श्रेष्ठले लोकान्तरसँग भने । 

बीपी राजमार्गबाट गाउँ फर्किन लागेका नागरिकलाई कतिपय गाउँपालिकाले आफ्नो सीमा कटाइदिने गरेका छन् ।

हेर्नुहोस्, थप तस्वीर :


 

hAMROPATRO BELOW NEWS
TATA Below
माघ ५, २०८०

मनीषा जीसीको वास्तविक नाम विष्णु घर्ती क्षेत्री हो । गुल्मीको धुर्कोट गाउँपालिका– ३ हाडहाडेकी विष्णुलाई धेरैले मनीषा भनेर चिन्छन् । उनै मनीषा लोक सेवा आयोगले लिएका पाँचवटा परीक्षामा एकसाथ नाम निकालेर अह...

माघ २७, २०८०

भगवान् गौतम बुद्धको जन्मस्थल लुम्बिनी विश्वकै लागि शान्तिक्षेत्र हो । यो क्षेत्र आउँदो महिना विशेष हुने भएको छ । विश्वकै प्रतिष्ठित र ठूलो पुरस्कार मानिने नोबेल पुरस्कार विजेताहरूको जमघट हुने भएपछि विशेष हुन लागेक...

फागुन ५, २०८०

श्रीमान्–श्रीमती नैं शाखा अधिकृत, त्यो पनि एकसाथ । यस्तो सुखद संयोग सरकारी सेवामा प्रवेश गर्न चाहनेमध्ये कमैलाई मात्र जुर्ने गर्छ । तर, गुल्मीको धुर्कोट गाउँपालिका वडा नम्बर–६ का सुरेन्द्र पाण्डे र रमित...

फागुन २६, २०८०

पोखराका अशोक खड्काको पारिवारिक वातावरण सानैदेखि उद्यमशीलताको थियो । उनका बुवा सधैं एकै सुझाव दिइरहन्थे– नेपालमै केही गर्नुपर्छ । उनको बालमस्तिष्कमा त्यही छाप पर्यो । विदेश जाने सोच कहिल्यै बनाएनन् । नेप...

मंसिर ३०, २०८०

बुधवार काभ्रेको धुलिखेलस्थित काठमाडौं विश्वविद्यालयका १ हजार ८३८ जना विद्यार्थीमाझ सनम ढकाल दृश्यमा आए । एमबीबीएसमा सर्वोत्कृष्ट भएर गोल्ड मेडल ल्याउँदै सनम दीक्षित भएसँगै सबैमाझ परिचित भएका हुन् ।  काठम...

कात्तिक १९, २०८०

समय : आइतवार बिहान ७ बजे  स्थान : नलगाड नगरपालिका, १ चिउरी, जाजरकोट (भूकम्पले सबैभन्दा धेरै क्षति पुर्‍याएको ठाउँ)  ‘मेरी आमालाई किन यस्तो भयो ? मलाई पनि बाँच्न मन छैन,...

ज्ञान र विज्ञानको भण्डार

ज्ञान र विज्ञानको भण्डार

बैशाख १, २०८१

एक दिन काम विशेषले नयाँ सडकतिर गएको थिएँ, मोबाइल टिङटिङ गर्‍यो । हेरेँ पुराना मित्र जयदेव भट्टराई, सम्पादक मधुपर्क (हाल अवकाश प्राप्त) ले सम्झेका रहेछन् । हामी दुई लामो समयसम्म सँगै रह्यौँ, कहिले गोरखापत्र...

अब चेत आफैंभित्र उमार्नु छ, २०८१ ले सम्पूर्ण मनोक्रान्तिको आमन्त्रण गरोस्

अब चेत आफैंभित्र उमार्नु छ, २०८१ ले सम्पूर्ण मनोक्रान्तिको आमन्त्रण गरोस्

बैशाख १, २०८१

आत्मिक शुद्धताका पक्षपाती दार्शनिक सुकरात चौबाटोमा उभिएर एथेन्सबासीलाई आह्वान गरिरन्थे– ‘तपाईं नीति, सत्य र आत्माको शुद्धताका लागि किन ध्यान दिनुहुन्न ?’ उनका अर्थमा त्यो जीवन बाँच्न योग्य हुँदैन...

दाम्पत्य जीवनको दाम्लो

दाम्पत्य जीवनको दाम्लो

चैत २४, २०८०

दाम्पत्य जीवनको मूलभूत आधार भनेको विवाह संस्कार हो ।  यस संस्कारले उमेर पुगेका केटाकेटीलीलाई आपसमा मिलेर जीवनरथ अघि बढाउने स्वीकृति दिएको हुन्छ । यसो त संस्कारहरू धेरै छन् । तिनमा १६ संस्कार विशेष महत्व...

x