×

NMB BANK
NIC ASIA

दशैं सकिएलगत्तै भारत जानेको लर्को, भारतमै चौकीदारी गरेका मुख्यमन्त्रीले पनि बुझेनन् पीडा !

कात्तिक १८, २०७७

NTC
Sarbottam
Premier Steels
Marvel

नाइँ तमी बम्बै जन जाय, बर याई दुःखसुख बाडी खौला, मेरी बिन्ती छ । दुए काम गरला, दुःखसुख याई बाडला ... ।

Sagarmatha Cement
Muktinath Bank

खेमा यसो जन भणै खेमा । यो त हमरो बाध्यता हो खेमा । कईलाई निको लाग्दो हो अफनो घर, परिवार, प्राण प्यारीलाई छाडीबटी परदेश जान खेमा ? तै मेरी घाँटीकी घटगेडी है खेमा ... घाँटीकी घटगेडी ।


Advertisment
RMC TANSEN
IME BANK INNEWS
shivam ISLAND

केही वर्षअघि सुदूरपश्चिमै छायांकन भएको डोटेली भाषाको चलचित्र धन्य मायाजालको ‘डाइलग’हो । दशैं मनाएर भारत पस्नेहरूले बूकिङ गरेर चढेको गाडीमा घन्किरहेको थियो, यो गीत । 


Advertisment
Nabil box
Kumari

जबजब बसमा यी र यस्तै कथा परिवेश बोकेका गीतहरू बज्छन्, तब भारत जान लागेका यात्रुहरू त्यसमा आफैंलाई पाउँछन् ।

Vianet communication
Laxmi Bank

डोटीबाट गौरीफन्टा नाका हुँदै धनगढी पुगेकाहरू पनि त्रिनगर नाकामा झरे । नाकामा भारत जानेहरूको घुइँचो थियो । 

भारतको शहर मुम्बइबाट दशैं मनाउन एक महिनाअघि मात्रै घर आएका डोटी बडिकेदारका २४ वर्षीय करन विष्ट दशैंको टीका सकिएलगत्तै भारत जान त्रिनगर नाकामा पुगेका थिए । 

‘घर नआएको ३ वर्ष भइसकेको थियो । परिवारसँग दशैं मनाउन घर आएँ । तर अब खर्च चलाउन निकै समस्या हुन थाल्यो, त्यसैले फेरि रोजगारीका लागि भारत जाँदैछु,’ उनले भने, ‘यो हाम्रो बाध्यता हो ।’ 

दशैं सकिएसँगै भारत जानेहरूको त्रिनगर नाकामा दिनहुँ लर्को लाग्ने गरेको छ । 

सोमवार यही नाकामा ठेलमठेल गर्दै लाइनमै थिए, कैलाली चुरेका कमल बम । ‘कोरोनाको प्रभावले रोजगारी गुमेपछि घर फर्किएको थिएँ,’ बमले भने, ‘स्वदेशमा धेरै काम खोजेँ तर १० हजारसम्म पनि आम्दानी हुने केही भेटिनँ, त्यसैले बाध्य भएर फेरि भारत जाँदैछु ।’ 

१६ दिनमा १३ हजार नेपाली गए भारत

कोरोनाले भएको सामान्य रोजगारी पनि गुमेपछि छाक टार्न मुस्किल भएको भन्दै अहिले फेरि रोजगारीका लागि भारत जानेको लर्को छ ।

कोरोना त्रासकै बीच त्रिनगर नाकाबाट मात्रै दैनिक आठ सयको हाराहारीमा नेपाली भारततर्फ गइरहेका छन् । 

कैलालीको गौरीफन्टा, कञ्चनपुरको गड्डाचौकी, दार्चुला र बैतडीका सीमानाकाबाट दैनिक हजारौंको संख्यामा नेपालीहरू भारत प्रवेश गर्ने गरेका छन् ।

सुदूरपश्चिम प्रदेश प्रहरी कार्यालयका अनुसार कात्तिक १ देखि १६ गतेसम्म १२ हजार ७ सय ६३ नेपाली भारत प्रवेश गरेका छन्, जसमा २४ सय ५० महिला र १४ सय ५ बालबालिका छन् ।

सुदूर र कर्णालीका विपन्न नागरिक परिवारसहित भारत पस्ने गरेका छन् । 

पछिल्लो १६ दिनकै अवधिमा ८ हजार ११४ जना भारतबाट स्वदेश फर्किएको सुदूरपश्चिम प्रदेश प्रहरी कार्यालयका प्रवक्ता एसएसपी मुकेश सिंहले जनाएका छन् ।

सरकारले गाउँमा रोजगारी सिर्जना गर्न नसक्दा ज्यान जोखिममा राखेर उनीहरू भारत पस्न बाध्य छन् । कैलालीको गौरीफन्टा नाकाबाट भारत जानेको संख्या अधिक छ ।

भारत पसेका नेपालीहरू सिमला, बैंग्लोर, नयाँ दिल्ली, मुम्बइलगायत शहरमा मजदूरीका लागि पुग्ने गर्छन् ।

प्रदेश सरकार : काम कुरो एकातिर कुम्लो बोकी ठिमीतिर...

कोरोनाले प्रभावितहरूलाई लक्षित गर्दै प्रदेश सरकारले ल्याएका योजना किताबमै सीमित छन् । स्वदेशमै काम नपाएर नागरिक कोरोनालाई बेवास्ता गर्दै भारत पसिरहँदा प्रदेश सरकार भने काम कुरो एकातिर कुम्लो बोकी ठिमीतिर भने झैँ छ । सरकारका मुख्यमन्त्रीदेखि मन्त्री र सांसद कार्यक्रमहरू उद्घाटन गर्नमै व्यस्त छन् ।

कुनै बेला भारतमा आफैंले पनि चौकीदारी गरेका सुदूरपश्चिम प्रदेशका मुख्यमन्त्री त्रिलोचन भट्टले पनि एकछाक टार्न मुस्किल भएर भारत पस्नेहरूका समस्या समाधानमा चासो दिएका छैनन् । 

पदभार ग्रहण गर्ने बेला नै उनले रोजगारीका लागि भारत जानुपर्ने समस्याको अन्त्य गर्छु भनेर आश्वासन बाँडेका थिए । त्यसको ३ वर्ष बितिसक्दा पनि त्यस्तो कुनै संकेतसम्म पनि देखिएको छै न।

अहिले त कोरोना त्रासले स्वदेशमै पाइरहेको सामान्य रोजगारी पनि गुमेपछि विगतका वर्षभन्दा भारत जानेहरूको संख्या बढ्दो छ ।

मुख्यमन्त्री भट्ट समस्या समाधानका लागि नीति बनिरहेको दाबी गर्छन् ।  

‘बेरोजगारलाई रोजगारी सिर्जना गर्ने, अनुदान दिने, आफैं उद्यमी हुन चाहनेहरूका लागि ऋण तथा सहुलियतको व्यवस्था गर्न सबै मन्त्रालयहरूले यसको नीति र विधि बनाइरहेका छन्, ‘मुख्यमन्त्री त्रिलोचन भट्टले भने, ‘अब हामी यसलाई छिट्टै लागू गर्छौं । कोही कृषि गर्न चाहन्छ, कोही पर्यटन गर्न चाहन्छ, कोही व्यवसाय गर्न चाहन्छ, त्यही अनुसार गर्ने वातावरण बनाउँछौं ।’ 

‘सम्भव भएसम्म यहीँ नै रोजगारी सिर्जना गर्ने भनेर प्रदेश सरकार लागिरहेको छ । त्यसका लागि अगाडि बढिरहेको छ’, उनले थपे ।

जनताले मुख्यमन्त्रीको भाषणमा विश्वास गर्न छाडिसके, तर आश्वासन दिन भने अझै छाडेका छैनन् ।

hAMROPATRO BELOW NEWS
TATA Below
मंसिर १४, २०८०

प्रगतिशील राजनीतिको 'फ्रन्टलाइन'मा देखिने नेताहरू जति कठोर हुन्छन्, त्यो भन्दा बढी ‘इमोसनल र सेन्टिमेन्टल’ पनि हुन्छन् । त्यस्तै ‘इमोसनल फिलिङ्स’का बाबजुद परिस्थितिले कठोर बन्दै गएक...

कात्तिक २५, २०८०

बुटवलका कुलचन्द्र पाण्डे सफल पर्यटन व्यवसायी हुन् । कुनै समय भारतको एउटा कम्पनीमा काम गरेका पाण्डे अहिले रूपन्देहीमा ‘एसियन ब्राण्ड’ चम्काउने ‘टुरिजम’ उद्यमीका रूपमा चिनिन्छन् । तीन दशकअघि...

फागुन ५, २०८०

श्रीमान्–श्रीमती नैं शाखा अधिकृत, त्यो पनि एकसाथ । यस्तो सुखद संयोग सरकारी सेवामा प्रवेश गर्न चाहनेमध्ये कमैलाई मात्र जुर्ने गर्छ । तर, गुल्मीको धुर्कोट गाउँपालिका वडा नम्बर–६ का सुरेन्द्र पाण्डे र रमित...

कात्तिक १९, २०८०

समय : आइतवार बिहान ७ बजे  स्थान : नलगाड नगरपालिका, १ चिउरी, जाजरकोट (भूकम्पले सबैभन्दा धेरै क्षति पुर्‍याएको ठाउँ)  ‘मेरी आमालाई किन यस्तो भयो ? मलाई पनि बाँच्न मन छैन,...

माघ १३, २०८०

रोल्पाका देवराज बुढामगर गाउँकै साधारण किसान हुन् । परिवर्तन गाउँपालिका–४ पाथावाङ निवासी देवराजका ६ छोरी र एक छोरा सरकारी जागिरे छन् । छोराको आसमा ६ छोरी जन्माए देवराज र उनकी श्रीमती नन्दाले । हुन पन...

माघ ५, २०८०

मनीषा जीसीको वास्तविक नाम विष्णु घर्ती क्षेत्री हो । गुल्मीको धुर्कोट गाउँपालिका– ३ हाडहाडेकी विष्णुलाई धेरैले मनीषा भनेर चिन्छन् । उनै मनीषा लोक सेवा आयोगले लिएका पाँचवटा परीक्षामा एकसाथ नाम निकालेर अह...

अपराजित जनयुद्धको पराजित कथा

अपराजित जनयुद्धको पराजित कथा

चैत १४, २०८०

सामान्यतः मानव समाजको आजसम्मको इतिहास जनयुद्धको इतिहास हो भन्दा फरक पर्दैन । किनकि, समयका प्रत्येक खण्डमा चाहे ती स्पाटाहरू होउन् या चार्टिष्टियन, सिलेसियाली होउन् या कम्युनाडोहरू अनि वोल्सेभिक–भियतकङ्&ndash...

निर्मोही राज्य र युगीन अवतारको प्रतीक्षामा नेपाली समाज

निर्मोही राज्य र युगीन अवतारको प्रतीक्षामा नेपाली समाज

चैत १२, २०८०

रूढिवादी र पछौटे समाजले सधैँभरि अवतारको प्रतीक्षा गर्दछ । प्रतीक्षा गर्नेले आफू केही पनि कर्म गर्दैन र उसलाई पौरखमा त्यति विश्वास पनि हुँदैन ।  सामान्यतया व्यक्तिगत जीवनमा भाग्य र सामाजिक जीवनमा अवतारको प्रत...

सत्यको खोजी

सत्यको खोजी

चैत १०, २०८०

कसैले आएर सत्य भनेको के हो ? भनेर सोध्यो भने हामी अलमलिन्छौँ । कसैले केही भनौँला कसैले केही । अझ कसैले त सत्य भनेको सत्य नै हो भन्न पनि बेर लगाउन्नौँ । तर सत्य त्यो मात्र होइन । सत्य भनेको हामी आफैँ हौँ । सत्य...

x