सुन्दर  बजारको  कुरूप यथार्थ बयान गर्दै नाटकको सुरुवात हुन्छ– 'लाटीको छोरा ।

समाजको   पिँधमा   रहेकालाई   आर्थिक, राजनीतिक, सामाजिक रूपमा कसरी दबाइन्छ भन्ने विषयमाथि  नाटक  केन्द्रित  छ ।  

नाटकमा  सम्पूर्ण कथा  कान  नसुन्ने  र  बोल्न  नसक्ने  महिला  'लाटी’ पात्रमार्फत  दर्शकसामु  प्रस्तुत  गरिएको  छ ।

 लाटीको चरित्रमार्फत  समाजमा  रहेका  पुरुषको  दरिद्रतालाई निकै सशक्त रूपमा प्रस्तुत गरिएको छ । 

सिनामङ्गलस्थित    पुरानो    घर    थिएटरमा 'लाटीको  छोरा’  नाटकको  मञ्चन  भइरहेको  छ ।

कथाकार  श्याम  शाहको  कथा  'लाटीको  छोरा’मा आधारित  तथा  रङ्गकर्मी  सुलक्षण  भारतीको  लेखन तथा  निर्देशनमा  बनेको  नाटकको  गरिबमाथि  हुने अन्यायलाई दर्शाउन खोजिएको छ ।

कथाकार शाहको 'अब्बा’ नामक कथासङ्ग्रहमा  सङ्गृहित  कथामा  आधारित  रहेर नाटक  बनेको  छ ।

 नाटकमा  भुँइमान्छेको  कथा देखाइएको  छ ।  समाजका  टाठाबाठा  र  व्यवस्थाको मारमा शोषितको कथालाई नाटकमा प्रस्तुत गरिएको छ ।

नाटकमा बोल्न र सुन्न नसक्ने एक महिलामाथि कसरी  समाजका  उच्च  तहमा  पुगेका  मानिसले अत्याचार  गर्छन्  र  त्यो  अत्याचारको  आरोप  भने समाजको तल्लो तहमा रहेको मानिसमाथि लगाएको कथा नाटकमा देख्न सकिन्छ । स्टेजमा  कान  नसुन्ने  र  बोल्न  नसक्ने  महिला (लाटी)को प्रवेश हुन्छ ।

व्यापारीको छोराले लाटीलाई प्रेम  गर्न  थाल्छ  तर  धनी  व्यापारीको  छोरो  भएकाले लाटीसँगको प्रेममा अवरोध आउँछ । रातमा  गाउँका  भलाद्मी  पुरुष  भेला  हुन्छन् र  लाटी  अचानक  गर्भवती  हुन्छे ।  

तब  को मार्फत गर्भवती  भइन्  ?  टोल भरि  आश्चर्य  प्रकट  हुन्छ । लाटीको  गर्भमा  के  व्यापारीको  छोराको  बच्चा हुर्किरहेको  छ  ?  कि  अरू  कसैको  ?  प्रश्न  उत्पन्न हुन्छ ।  लाटी  गर्भवती  भएपश्चात्  गाउँमा  पञ्चायत बोलाइन्छ ।  तर,  समाज  मौन  रहन्छ ।  

शिक्षक, प्रहरी,  पण्डित  र  व्यापारी  एक–एक  गर्दै  लाटीको गर्भ  आफ्नो  भएको  र  यो  समस्याको  समाधान निकालिदिन  मुखियालाई  एकान्तमा  अनुरोध  गर्छन् । मुखिया  पनि  अपराधी  मानसिकतामा  फसेका  हुन्छन् र डोमलाई फसाउनेगरी लाटीको गर्भ डोमको भएको निष्कर्ष  सुनाउँछन् ।  डोमलाई  जेल  हालिन्छ ।

 केही समय  बित्छ ।  चुनाव  जितेर  गृहमन्त्री  बनेको  नेता गाउँ  फर्कन्छ ।  गाउँमा  नयाँ  केटालाई  देखेर  मन्त्रीले सोध्छ– 'तिमी कसको छोरा ?’ केटो जवाफ दिन्छ, “म लाटीको छोरा ।” कथाको वास्तविकता फर्दाफास भएसँगै  थिएटरका  सबै  बत्ती  निभ्छन्  र  नाटक समाप्त हुन्छ । कथालाई नाटकको रूप दिन सुलक्षण भारतीले धेरै मिहिनेत गरेका छन् ।

सामान्य भए पनि मञ्च निर्माण कलात्मक छ । चौतारोमा ठडिएको बूढो रूख इतिहास  र  वर्तमानको  साक्षी  बनेको  छ ।  नाटकमा आक्रोश र पीडाको समभाव बोध गराएर दर्शकलाई आक्रोशित   बनाउन   र   आँसु   खसाउन   नाटक सफल  छ ।  नाटक  माघ  ९  सम्म  मञ्चन  हुनेछ । सिनामंगलस्थित  पुरानो  नाटक  घरमा  चलिरहेको नाटक  शनिबार  दिउँसो  १  बजे  पनि  र  बाँकी  दिन ४ः४५ मा मञ्चन हुनेछ । गोरखापत्र दैनिकमा खबर छ ।