×

NMB BANK
NIC ASIA

झिसमिसेमै हिँडेको गोपाल मध्याह्नतिर दिदीको घर पुग्यो । दिदी भैंसीलाई घाँसकुँडो गर्दै थिइन् । अकस्मात् भाइलाई देखेर छक्क पर्दै भनिन्, ‘काँ’ जान हिँड्या भाइ ? घराँ’ सप्पै सञ्चै छन् नि ?’
‘ठीकै छौं,’ गोपालले कुरो चपाउँदै भन्यो, ‘धादिङसम्म पुग्न खोज्या ।’

Sagarmatha Cement
Muktinath Bank

‘धादिङ रे ? किन नि ? बर्खा मासाँ’ ।’
‘त्यत्तिकै ।’


Advertisment
RMC TANSEN
IME BANK INNEWS
shivam ISLAND

खोइ कुन्नि किन हो दिदीले तत्कालै थप कोट्याउन चाहिनन् । गुन्द्री तानेर ‘बस्दै गर है’ भन्दै चुलोतिर लागिन् । दिदीले आगो फुक्न लागेको देखेर गोपालले भन्यो, ‘भो दिदी ! दुःख नगर्नुस्, भात खाइसक्नु’भा जस्तो छ ।’
‘के भन्या’ भाइ ! दुई मुठी चामल पकाउन नि, तरकारी ब्या’न पका’ फर्सी मुन्टा छँदैछ ।’
‘भिनाजु काँ’ जानु’भा नि ?’
‘आइपुग्नै लाग्नुभा’ख, ब्यानै जानुभा’को पल्लो गाँआँ दुई घर ‘सरात’ गर्नुछ भन्नुभा’थ्यो ।’


Advertisment
SBL

गोपाल खाना खाएर आँगनतिर टहलिन लाग्यो । गोठको तीन साँझे लैनो भैंसी आँइआँइ गर्दै पाडो खोज्न थाल्यो । माउको आवाज सुनेर पिँढीमा बाँधेको पाडोले व्याईँव्याईँ गर्दै जवाफ फर्कायो । दिदी गौवा लिएर दूध दुहुन बसिन् । 

Vianet communication
Laxmi Bank

गोपाललाई आँगनमा देखेर श्राद्ध सकेर आउँदै गरेका भिनाजुले खिसिक्क हाँस्दै भने, ‘गोपाल तिमी ? काँ’ सम्म, कुनै काम थ्यो’ कि ?’

‘छैन भिनाजु !’ गोपालले घोसेमुन्टो लगाउँदै भन्यो, ‘धादिङसम्म जाम’ कि भन्या ।’

उनले पनि तत्काल त्योभन्दा बढी कोट्याउन उचित ठानेनन् । ‘बस्दै गर है, एक अँआलो घाँस ल्याउँछु’ भन्दै सिदाको पोको राखेर बारीतिर लागे । राति दिदीभिनाजुबीच कुरा चल्यो, ‘बर्खा मासाँ’ किन हिँड्या होला यो केटो, भन्दैन मनाँ’ के छ कुन्नि, यस्तैयस्तै । उज्यालो हुनासाथ गोपालले झोला भिर्दै भन्यो, ‘भिनाजु ! बस्नुस् है !’

‘किन हतार गर्‍या, खाना नखाई काँ’ जाने ?’
‘भरे पुगिँदैन कि ?’
‘जत्ति पुगिन्छ । बरू भन धादिङ जान किन लाग्या’ हौ ?’

गोपालले अब पनि ढाँट्न उपयुक्त ठानेन र मसिनो स्वरमा भन्यो, ‘पढौं कि भन्ने लाग्या’ छ ।’

‘पढ्न हिँड्या रे ?’ बीचमा कुरा काट्दै दिदीले भनिन्, ‘दशैं नजिकै छ, बस न त्याँ’ सम्म ।’

‘काँ’ त्यसो भन्या दिदी ! दशैंपछि त्या’र आउला, त्या’रपछि बाली थन्क्याउनुपर्ला । झ्याँस– डल्लाको कुरा होला, खेतीपातीको कुरा आउला । अनि ।’
‘घराँ’ भन्या छौ त ?’
‘कसलाई ?’ 
‘बाआमालाई ।’
‘छैन ।’
‘भाग्या’ हौ कि ?’
‘त्यस्तै ।’

‘ह्वाँहरूलाई बर्खां मासाँ’ कहाँ गयो भन्ने हुन्छ, एक वचन भनेर त हिँड्नुपर्छ ।’
‘भन्न थाले काँ’ छुट्टी मिल्छ ?’

गोपालको जिद्दी देखेर भिनाजुले रोक्न चाहेनन् । उसको स्वभावै त्यस्तै थ्यो, अरूले भनेको सुन्नै नचाहने । सम्झाउँदै भने, ‘पढ्न हिँड्या भन्छौ । परदेशाँ कठै भन्ने कोही हुुँदैनन् । खर्च पानीको बन्दोबस्ती गर्‍या’ छौ त ?’
‘छ, सय रुप्ये बोकेर हिँड्या छु ।’
‘कसले दिए, कतै चोरेर हिँडेनौ ?’
‘होइन, माग्या ।’
‘को सँ’ ?’
‘गाउँले हजुरबा सँ’, सापटी ।’
‘बा सँ’ भनेनौ ?’
‘भनिन ।’
‘किन ?’
‘किन भन्ने ? ह्वा सँ’ भने किन भन्नुहुन्छ । कारण भने छुट्टी नै मिल्दैन ।’
‘सय रुप्पेले पुग्छ त ?’
‘खोइ ?’
‘खान बस्नै पर्‍यो । नयाँ लुगा पनि चाइएला ।’
‘आऽऽ जस्तो होला, त्यस्तै टर्ला ।’

गोपालको कुरा सुने भिनाजुको चित्त काटियो । सय रुपियाँ थपिदिए यजमानी गर्दा पाइएको दक्षिणाबाट । दिदी ‘पख है एक गाँस खाएर जाउँ’ भन्दै आगो फुक्न लागिन् । भात पाकुन् जेल भिनाजुले भैंसी दुहुने र घाँसगोबर गरे । दिदीले भदौरै झरीमा भिजेको दाउरा फूफू गर्दै भात र गावाको तरकारी पकाइन् । खाना खाएर गोपाल झोला, छाता लिएर हिँड्यो । भिनाजु घाँस काट्न बेसीतिर झरे ।
 
गोपाल करीब ३ घण्टा उकालीओराली गर्दै थोपल खोलामा पुग्यो । अहिले जस्तो साँघु, पुल थिएन । खोला तर्न पानीमै हेलिनुपथ्र्यो । बर्खे झरीले वारपार भएको थोपल खोला एक्लै तर्ने आँट आएन । यताउता हेर्‍यो, त्यतैतिर एक जना छत्री ओडेर गाई चराइरहेका रहेछन् । उनैसित सहयोग माग्दै भन्यो, ‘दाजु ! खोला तार्दिनु हुन्छ ?’

उनले गोपालको मुखमा हेर्दै भने, ‘ता’र्न त तार्दिउँला तर पैसा लाग्छ ।’
‘कति ?’
‘ठूला भा’ भए दुई रुप्पें माग्थें, साना छौ एक रुप्ये दिए हुन्छ ।’

त्यसपछि गोठालो दाइले झोला काँधमा राखी लुगा टाउकोमा बेरेर खोला तारिदिए । गोपाल १ रुपैयाँ दिएर अघि बढ्यो । दर्के झरीमा १ घण्टा जति धानखेत हिँडेर पौवा उकालोको फेदीमा पुग्यो । पानी एकनास दर्किरहेको थियो । ऊ टाउकोमा झोला, काँधमा छाताको डाँठ र २ हातले कोटको २ टुप्पो समातेर उकालो लाग्यो । जिउमा माथि भोटो र ज्वारीकोट थियो । कम्मरमा घुँडासम्म आउने गरी बाँधेको छड्के कछाडलाई चप्पलले हिलोले छ्यापेर विरूप पारेको थियो । छाता ओडेको भए पनि दर्के पानीले आधा शरीर भिजिसकेको थियो तर गोपालको भने त्यतातिर ध्यान दिने फुर्सद नै थिएन ।

करीब २ घण्टा उकालो हिँडेपछि भञ्ज्याङ आइपुग्यो, जसलाई मैदान भनिन्थ्यो । त्यहाँबाट चारैतिर हेर्‍यो पश्चिम आकाशमा पातलो बादलको घुम्टोभित्र डुब्न लागेको घाम देखेर लामो सास फेर्‍यो । मैदानबाट तल झर्ने २ वटा बाटो देखेर त्यतै भेटिएका सज्जनलाई सोध्यो, ‘दाजु ! यो बाटो काँ जान्छ ?’
‘सिधै झरेहुँदी अड्डातिर पुगिन्छ, तेर्साे लागे बस्तीतिर, आफू काँ जाने हो र ?’
‘खोइ ?’
‘ठावैं था छैन ?’ 
‘हजुर, छैन ।’
‘किन हिँड्या हौ त ?’
‘पढ्ने ठाउँ खोज्दै ।’
‘ठाउँ त छ सदरमुकाँ’ भैरवी हाइस्कूल र पर बस्तीमा संस्कृत पाठशाला तर अहिले बस्तीतिर झर्न ठीक होला जस्तो लाग्या’ छ ।’

उनको मार्गदर्शन अनुसार गोपाल बस्तीतिर झर्‍यो । करीब आधा घन्टा हिँडेपछि बाक्लो बस्तीमा पुग्यो । साँझ परिसकेकाले उसलाई बस्ने ठाउँ चाहिएको थियो । त्यसैले बाटोमै पर्ने एउटा घरको तगारो उघारी आँगनमा छिरेर यताउता हेर्‍यो । सिमसिम पानी पर्न शुरू गरेकाले पिँढीमा गुन्द्री तानेर बस्यो । 

hAMROPATRO BELOW NEWS
TATA Below
कात्तिक ८, २०८०

असोज तेस्रो साता बिहीबार, बुकीबाट गोठ औल झर्ने दिन । लाहुरेहरू आउनु र बुकीबाट गोठालाहरूको हुल गाउँमा झर्नु दशैंको रौनक हो । ‘भोलि साँझ डाँफे चराउन जाने’, सुत्ने बेला गोठमा सल्लाह भयो । घर...

कात्तिक १३, २०८०

वरिष्ठ पत्रकार तथा साहित्यकार आचार्य कमल रिजालद्वारा लिखित उपन्यास ‘सुकर्म’को अंग्रेजी संस्करण ‘डीप क्वेस्ट' प्रकाशित भएको छ । २०६९ सालमा नेपालीमा प्रकाशित उक्त उपन्यासको अंग्रेजी संस्करणलाई स...

असोज ६, २०८०

सानीमा भेट्न चितवन गएको थियो गोपाल चार दिन हिँडेर । राप्ती किनार नजिकको सानो गाउँमा बस्दै आएकी थिइन् उनी, जो पहाडमा खान लाउन नपुगेपछि केही वर्ष अघि पुगेकी हुन् त्यतातिर । त्यतिबेला अहिलेजस्तो यातायातको साधन...

मंसिर ४, २०८०

विसं २०७९ को मदन पुरस्कार प्राप्त गरेको ‘ऐँठन’ उपन्यासका लेखक विवेक ओझालाई गृहनगर टीकापुरमा विभिन्न संघसंस्थाले सम्मान गरेका छन् । ओझालाई नेपाल रेडक्रस सोसाइटी टीकापुर उपशाखा, उद्योग वाणिज्य सङ्घ, ...

कात्तिक २८, २०८०

गोपी मैनाली   कविहरूले केका लागि कविता लेख्छन् भन्नेमा मत्यैक्यता पाइँदैन । कोही आनन्दका लागि भन्छन्, त कोही उपयोगिताका लागि । अझ कोही त अभिव्यञ्जनाको अर्को उद्देश्य नै हुँदैन भन्ने गर्छन् ।  ...

कात्तिक ८, २०८०

पहाडमा उखु पेलेर खुदो पकाउने समय पारेर मधेशको गर्मी छल्न राजेन्द्र काका (ठूलो भुँडी लागेकाले हामीले मोटे अंकल भन्थ्यौं) गुल्मीको पहाड घरमा आउँथे । चैत–वैशाखको समयमा कोलबाट पेल्दै गरेको उखुको रस, रसेट...

स्वधर्मको अनुयायी कसरी बन्ने ?

स्वधर्मको अनुयायी कसरी बन्ने ?

चैत ३, २०८०

स्वधर्म भन्ने शब्द हामीमध्ये धेरैले सुन्ने गरेका छौँ । स्वधर्मको आदि शिक्षक, प्रचारक वा आचार्य भगवान् कृष्ण हुन् । उनले सर्वप्रथम अर्जुृनलाई यसको शिक्षा दिएका थिए कुरुक्षेत्रको युद्ध मैदानमा । यसका आधुनिक व्याख्याता भने ...

जनयुद्धको ‘माओवादी ह्याङओभर’ र नारायणकाजी

जनयुद्धको ‘माओवादी ह्याङओभर’ र नारायणकाजी

चैत १, २०८०

गठबन्धनको नयाँ समीकरणसँगै पुनर्गठित मन्त्रिपरिषद्मा नेकपा (माओवादी केन्द्र)का तीन मन्त्री दोहोरिए । पार्टी नेतृत्वको निर्णयप्रति केही युवा सांसदले आक्रोश व्यक्त गरे । माओवादी पार्टी एउटा भए पनि सहायक गुट धेरै छन्...

एक पूर्व कर्मचारीको 'डायरी'– इमान्दार बन्दा कार्यालय नै नभएको ठाउँमा सरुवा

एक पूर्व कर्मचारीको 'डायरी'– इमान्दार बन्दा कार्यालय नै नभएको ठाउँमा सरुवा

फागुन २८, २०८०

उमेरले ३५ वर्ष पुग्नै लाग्दा मैले लोकसेवा आयोगको फाराम भरें । ३५ वर्ष कटेको भए फाराम भर्न पाउँदैनथें, तर नियुक्ति लिँदा भने ३५ वर्ष कटिसकेको थिएँ । लोकसेवा आयोगको सिफारिशअनुसार क्षेत्रीय सिञ्चाइ निर्देशनालयले...

x