कारागार जुम्लाका कैदीबन्दी हातमा धागो र सुइडा समातेर बसेका हुन्छन् । कारागारमा २ महिला र ८६ पुरुषसहित ८८ कैदीबन्दी रहेका छन् ।

पुरुष कैदीबन्दीले स्वीटर र मोजा बनाउने काम गरेका छन् । घरपरिवार र आफ्ना लागि उनीहरूले स्विटर र मोजा बनाउने गरेका हुन् ।

सजाय भोग्न कारागार आएका उनीहरू सीपयुक्त भएर घर फर्कंदै छन् । ८८ मध्ये झण्डै १ दर्जनभन्दा बढीले स्वीटर र मोजा बुन्ने काम गरेका छन् । परिवार भेट्न आउनेलाई उनीहरूले खाली हात फर्काउँदैनन् ।

कोही स्वीटर बुनिरहेका, केही टोपी र सल बुन्दैमा दिन बिताउने गरेका छन् । कैदी जीवनलाई मेहनतसँग साटेका उनीहरूसँग भेट्न आएका आफन्तलाई समय दिने फुर्सदसमेत छैन ।

जिल्ला कारागार जुम्लाभित्र बुनेका मोजा, स्वीटर तथा अन्य सामान जिल्लामै सबैभन्दा राम्रो र बलियो मानिन्छ ।

उत्पादित स्थानीय उत्पादन जिल्लाको सदरमुकाम जुम्लामा मात्र प्रयोग हुने गरेको जिल्ला कारगार जुम्लाले जनाएको छ । कारागारमा रहेका कैदीबन्दीले मोजा, स्वीटर तथा अन्य सामान बुनेर आयआर्जन गर्न थालेको कैदी दलबहादुर कार्कीले बताए । विभिन्न कसुरमा जेल सजाय भोग्दै आएका कारगारका कैदीबन्दीले फुर्सदको समयको सदुयोग गर्दै मोजा, स्विटर बिक्री गरी आत्मनिर्भर बन्दै आएको कार्कीले जानकारी दिए ।

कागारामा बुन्दै आएका सामानहरू बिक्री गर्ने उचित बजार व्यवस्थापन नहुँदा समस्या हुने गरेको उनको भनाइ छ । ८०० रुपैयाँसम्म बेचिने सामानहरू ३ सयदेखि ५ सयसम्म बेच्न बाध्य भएको उनको गुनासो छ ।

कारागारमा कैदीबन्दीलाई घरेलु लगायतका सरोकारवालाले तालिमको व्यवस्था गरिदिएको नयाँ मोडलका सीपहरू सिक्ने अवसर हुने कैदी टेकजंग हमालको भनाइ छ । तिला गाउँपालिका जुम्लाका उपाध्यक्ष विष्णुमाया बुढाले कारागारमा बसे पनि सीप सिकेपछि बाहिर निस्कँदा आफ्नै खुट्टामा उभिन सकिने बताए । जिल्ला कारागार जुम्लामा ढाका उद्योग जरुरी भएको भन्दै सबै स्थानीयसँग समन्वय गरेर खोल्न सकिने उनले बताए ।