इन्डोनेसियामा बस्ने १४ वर्षीया जान्नाहले किशोरावस्थामै जीवनका अनेकौं हण्डरको अनुभव गर्नुपरेको छ । 

गरीब परिवारकी जान्नाहका बुवा बितिसकेका छन् । उनको मामाले अहिले परिवारको भरणपोषण गरिरहेका छन् ।

गरीबीले आक्रान्त परिवारले पेट पाल्नका लागि मजदूरी गर्नुको विकल्प छैन । तर मजदूरीले खानलाउन मात्र पुग्छ, बिरामी आमाको उपचार त्यसबाट सम्भव छैन । 

त्यसैले जान्नाह आफ्नो प्रतिभाबाट पैसा कमाउन सकिन्छ भनी सोच्छिन् । उनको गलामा जादू छ र उनी मीठो गीत गाउन सक्छिन् । 

अनि उनी इन्डोनेसियाको लोकप्रिय रियालिटी शो लिगा दाङदुतमा भाग लिन पुग्छिन् । उक्त प्रतियोगितामा विजेतालाई ४२ लाख रुपैयाँ दिइन्छ । मधुमेहले थलिएकी आमाको उपचारका लागि उक्त रकम उपयोगी हुन्छ भन्ने थाहा पाएरै उनले त्यसमा भाग लिएकी हुन् । 

दाङदुत इन्डोनेसियाको लोकसंगीत हो र त्यसमा हिन्दी, अरबी र मलय शैलीको मिश्रण पाइन्छ । प्रतियोगितामा त्यही संगीतको सर्वोत्कृष्ट गायकको खोजी गरिन्छ ।

प्रस्तुतिका क्रममा जान्नाहले केजोरा गीत गाउँछिन् । त्यसपछि उनी मुरा कसिह बूँदा गीत गाउँछिन् । गीत सुनेपछि निर्णायक डेवी फारसिकिकको आँखा रसाउँछ । डेबी आफैं पनि दाङदुतकी उम्दा गायिका हुन् ।   

उनको प्रस्तुतिलाई निर्णायकहरूले औधी मन पराउँछन् र उनी प्रतियोगिताको अर्को चरणमा सजिलै पुग्छिन् । 

अर्को चरणमा पुगेको खबर आमालाई सुनाउन उनी लालायित हुन्छिन् । आमाको उपचारका लागि पैसा जुटाउनलाई प्रतियोगिता जित्ने बाटोमा कदम अघि बढिरहेकोमा उनमा उत्साह आउँछ ।

तर आमालाई फोन गरेपछि उनका सबै उत्साहहरू खरानी बन्न पुग्छन् । आमाको फोन जान्नाहका काका पाक मसले उठाउँछन् र भन्छन्, ‘नानी, तिम्री आमा त भर्खर अघि बित्नुभयो ।’

फोनमा आवाज पनि प्रस्टसँग सुनिँदैन तर काकाले जान्नाहलाई भन्छन्, ‘जान्नाह, तिम्रो आमाले तिमीलाई मजबूत हुनू भन्नुभएको छ किनकि परिवारको हेरचाह अब तिमीले गर्नुपर्छ । हामीहरू तिम्री आमालई एकदमै माया गर्थ्यौं तर अल्लाहले उनलाई हामीभन्दा बढी माया गर्नुभयो र आफूकहाँ बोलाउनुभयो । तिम्री आमा बित्नुभयो ।’

यो सुनेपछि जान्नाह आँसु रोक्न सक्दिनन् र आफ्ना सबै पीडालाई आँसुमार्फत स्टेजमै व्यक्त गर्छिन् । 

हातले मुख छोप्दै उनी सुँक्कसुँक्क गरिरहन्छिन् अनि निर्णायकहरू देवी फारसिक, बेनीको र नासेर स्टेजमा उनलाई सान्त्वना दिन पुग्छन् । उनीहरू पनि आफ्नो आँसु थाम्न सक्दैनन् ।