सर्लाही, १० चैत - वृद्ध शरीर, सुकेर कमजोर भएको बायाँ खुट्टाले गर्दा भारी उचाल्न र धेरै हिँडडुल गर्न कठिन हुन्छ सर्लाहीका रासनारायण यादवलाई । ६८ वर्षको उमेरमा उनीमाथि झन् भार थपिएको छ । त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा फागुन २८ गते भएको विमान दुर्घटनामा एकमात्र छोरा गुमाएपछि परिवार सहाराविहीन भएको छ । अब परिवारको रेखदेख र पालनपोषणको जिम्मा उनैको काँधमा आएको छ । 

वैदेशिक रोजगारीका लागि कतार गएका रासनारायणका छोरा अबधेश लगातार बिरामी पर्न थालेपछि कामै गर्न नसक्ने भए । त्यसैले घरसल्लाहमा ६ महिनामै घर फर्कंदै थिए । फर्कने बेला पशुपतिनाथको दर्शन गर्नुपर्छ भनेर बुवाआमालाई पनि अबधेशले काठमाडौं बोलाएका थिए । छोरासहित मन्दिर दर्शन गर्ने योजना बनाएर अघिल्लो दिन २७ गते काठमाडौं गएको यादव दम्पतीले ठूलो विपत्ति सामना गर्नुपर्ला भन्ने कल्पनासम्म गरेको थिएन । अवधेशले सोमबार ८ बजे नै एयरपोर्टमा उत्रने बताएकाले उनीहरू बिहानैदेखि पर्खेर बसे । दिउँसोतिर बंगलादेशी विमान दुर्घटना भएको थाहा पाए । तर छोरा कतारबाट आउने भएकाले त्यसैमा होला भनेर शंका गरेनन् ।

‘हामी एयरपोर्टमै भएका बेला विमान दुर्घटना भयो,’ उनले भने, ‘कतारबाट आउने भनेकाले छोरा त्यसमा पर्‍यो होला भन्ने अनुमानै गरेनौं ।’

राति ८ बजेसम्म छोरा नआएपछि रासनारायण बुझ्न यताउता कुदे । दुर्घटनाग्रस्त विमानमा सवार यात्रुहरूको नाम एयरपोर्टमा टाँसिएको रहेछ । अंग्रेजीमा लेखिएकाले पढ्न नसकेर अर्का मानिससँग सोधे । पढदै जाँदा अबधेश पनि त्यसैमा रहेको थाहा पाए, कान्तिपुरमा खबर छ ।