माघ १५, २०८०
अन्तिम समयमा आएर कुनै फेरबदल नभएको खण्डमा सम्भवत: आज एनसेलको शेयर खरिद बिक्री सम्बन्धमा छानबिन गर्न सरकारले गठन गरेको समितिले आफ्नो अध्ययन प्रतिवेदन बुझाउने छ । बहस चरम उत्कर्षमा पुगेका कारण एक निजी कम्पनीको अप्...
भदौ २०, २०७९
विश्व व्यवस्था क्रमशः परिवर्तन हुँदै जाँदा मध्यम तथा साना शक्तिराष्ट्रहरूले शीतयुद्धकालीन असंलग्नताको नीतिलाई नयाँ तरिकाले अंगीकार गर्न थालेको देखिन्छ ।
अहिले विशेषगरी अमेरिकाको एकध्रुवीय प्रभुत्व क्रमशः कमजोर बनी विश्व बहुध्रुवीयतातर्फ अग्रसर हुन लागेको छ । त्यस जटिल बहुध्रुवीयतामा पुग्नुअघि अमेरिका र चीनबीचको द्विध्रुवीय संघर्ष चल्ने देखिन्छ । कतिपयले यस संघर्षलाई नयाँ शीतयुद्धको नाम समेत दिएका छन् ।
विगतको शीतयुद्धमा तत्कालीन विकासशील मुलुकहरू भारत, घाना, इन्डोनेसिया, इजिप्ट र युगोस्लाभियाका शीर्ष नेताहरूले असंलग्न आन्दोलनको नेतृत्व गर्दै सन् १९६१ मा औपचारिक संगठन नै निर्माण गरेका थिए । त्यतिखेर तेस्रो विश्व (र अहिले ग्लोबल साउथ) भनिने मुलुकहरू साम्राज्यवाद, उपनिवेशवाद र विदेशी हस्तक्षेपको विरुद्ध गोलबद्ध भएका थिए ।
उनीहरूले ग्लोबल साउथका सदस्यहरूको सुरक्षा तथा सार्वभौमसत्तालाई प्रवर्धन गर्ने गरेका थिए । तत्कालीन सोभियत खेमामा लाग्न नचाहने अनि अमेरिकी प्रभुत्व पनि स्वीकार नगर्ने उनीहरूको निश्चय थियो । तर दुर्भाग्यवश उनीहरू त्यसमा अडिन चाहिँ सकेनन् ।
तर समयचक्र घुमेर पुनः शीतयुद्धको स्थितिमा पुगेपछि अहिले असंलग्न नीतिको आवश्यकता पुनः अनुभव गर्न थालिएको छ । अहिले पनि विभिन्न वैश्विक विषयमा सबै मुलुकहरूले आफ्नो कुरा मानून् भनी विश्वका महाशक्तिहरूले सोच्ने गरेका छन् । युक्रेनमाथि रुसको आक्रमणपछि अमेरिका नेतृत्वको पश्चिमले रुसलाई एक्ल्याउनका लागि गरेको प्रयासलाई त्यही सन्दर्भमा हेर्नुपर्ने हुन्छ ।
तर गैरपश्चिमी मुलुकहरूले अमेरिकाको कुरा सोलोडोलो नमानेर नवीन संस्करणको असंलग्नता अभ्यास गर्न थालिसकेको देखिन्छ । त्यसको ताजा उदाहरण इन्डोनेसियाका राष्ट्रपति जोको विडोडोले हालै दिएको अभिव्यक्ति हो ।
इन्डोनेसियाले आउँदो नोभेम्बर महिनामा जी२० मुलुकहरूको बैठक आयोजना गर्दैछ । उक्त बैठकमा रुसका राष्ट्रपति भ्लादिमिर पुटिनलाई पनि इन्डोनेसियाले बोलाएको छ । तर अमेरिकाले पुटिनलाई उक्त बैठकमा नडाक्नका लागि लगातार दबाब दिइरहेको छ ।
अमेरिकी दबाबका बावजूद जोकोवीले पुटिन अनि चीनका राष्ट्रपति सी चिनपिङलाई आतिथ्य गर्ने बताएका छन् । आफू अमेरिका, रुस वा चीन कसैको पक्षमा नरहेको उनले स्पष्ट पारेका छन् ।
सन् १९५५ मा इन्डोनेसियाको बानडुङमा भएको सम्मेलनले असंलग्न आन्दोलनको बीजारोपण गरेको थियो । त्यही देशका बहालवाला राष्ट्रपतिले अहिले नयाँ असंलग्न नीति कार्यान्वयन भइरहेको प्रमाणित गरेका छन् । यहाँ स्मरण गराऔं, जी२० का सदस्यमध्ये आधाले रुसमाथि प्रतिबन्ध लगाउन अस्वीकार गरेका छन् ।
इन्डोनेसिया त एक उदाहरण भयो । एसिया, अफ्रिका र दक्षिण अमेरिकाका अनेकौं मुलुकहरूले औपचारिक घोषणा नगरिकनै असंलग्नताको नीति अपनाइरहेका छन् ।
भारतले असंलग्नतालाई नयाँ जामा पहिर्याएर बहुसंलग्नताको नीति कार्यान्वयन गरिरहेको छ । विपरीत ध्रुवका संगठनहरू क्वाड, जी७, एससीओ र ब्रिक्समा उत्तिकै सहजताका साथ सहभागी भएर अर्को पक्षलाई निन्दा गर्ने वक्तव्यको भाषा परिवर्तन गर्न लगाउँदै भारतले बहुसंलग्नताको चरित्र बोकेको अन्तर्राष्ट्रियतावादी परराष्ट्रनीति अपनाउन थालेको विश्लेषकहरू बताउँछन् ।
अमेरिकाको छिमेकी मेक्सिकोले समेत असंलग्नताको नीतिको उम्दा उदाहरण प्रस्तुत गरिरहेको छ । युक्रेनमाथि रुसको आक्रमणलाई उसले निन्दा गरेको छ तर रुसमाथि प्रतिबन्ध लगाउने पश्चिमी निर्णयमा समर्थन गर्न मानेको छैन । अनि रुसलाई आक्रमणका लागि बाध्य बनाउने परिस्थिति पश्चिमले निर्माण गरेको भनी उसले स्पष्ट बोलेको छ । रुससँगको सम्बन्ध नबिगार्ने हिसाबमा मेक्सिकोले तटस्थता र बहुपक्षीयताको नीतिलाई कार्यान्वयन गरिरहेको छ ।
अफ्रिकाको कुरा गर्नुपर्दा त्यहाँका आधाभन्दा बढी मुलुकले युक्रेनमाथि रुसी आक्रमणलाई निन्दा गर्ने संयुक्त राष्ट्रसंघको प्रस्तावको पक्षमा मतदान गरेका थिए । तर रुसमाथि प्रतिबन्ध लगाउनका लागि अमेरिकाले अफ्रिकी मुलुकहरूलाई दबाब दिएको भए पनि कसैले त्यसलाई स्वीकार गरेन ।
अझ अफ्रिकी संघका अध्यक्ष म्याकी सालले रुसको भ्रमण गर्दा रुसमाथि अमेरिकी नेतृत्वको पश्चिमी प्रतिबन्धका कारण विश्व खाद्य संकट चर्किएको र त्यसको नकारात्मक असर अफ्रिकामा परेको बताएका थिए ।
अफ्रिकीहरूले सिद्धान्तनिष्ठ तटस्थताको नीति अपनाएकाले अहिले अमेरिकी, रुसी र चिनियाँहरू लाम लागेर अफ्रिकीहरूलाई फकाउन थालेका छन् ।
मध्यपूर्व भनेर चिनिने पश्चिम एसियाका मुलुकहरूले पनि असंलग्नता र तटस्थताको नीति अपनाएका छन् । युरोपेली संघका अधिकारीहरूले उनीहरूलाई पश्चिमको पक्षमा लाग्नका लागि नयाँ व्यापार सम्झौता लगायतका अनेकौं प्रलोभन दिइरहेका छन् । तर पश्चिम एसियालीहरूले रुसमाथि प्रतिबन्ध लगाउन मानेका छैनन् ।
यसरी संसारका विभिन्न मुलुकहरू असंलग्न रहेको तथ्यलाई पश्चिमले पनि स्वीकार गरेको छ ।
बेलायतको प्रभावशाली थिंकट्यांक च्याटम हाउसका पूर्वनिर्देशक रबिन निब्लेटले उक्त संस्थाका लागि दिएको अन्तिम भाषण्मा यसको उल्लेख गरेका छन् ।
गत जुलाई महिनामा उनले अमेरिकाका युरोपेली तथा केही एसियाली साझेदार एकातिर अनि रुस, चीन, इरान, भेनेजुएला लगायतका मुलुक अर्कातिर रहेको बताए । तर यी दुई विभाजित समूहभन्दा छुट्टै असंलग्न बस्ने मुलुकहरूको विशाल समूह रहेको उनको भनाइ छ । निब्लेटले ती मुलुकहरूलाई नव असंलग्न राष्ट्रको संज्ञा दिएका छन् ।
यी नव असंलग्न राष्ट्रहरू लोकतान्त्रिक र निरंकुश ध्रुव भनी पश्चिमले खडा गरेको विभाजनको बीचमा बस्ने निब्लेटको भनाइ छ । असंलग्नताको नीति अंगीकार गर्दै ती मुलुकहरूले आफ्नो रणनीतिक स्वायत्ततालाई उपयोग गरिरहेका छन् । यसमार्फत दुवै पक्षबाट सुरक्षा तथा आर्थिक लगानी ती मुलुकहरूले हासिल गर्न सक्ने निब्लेटले निष्कर्ष निकालेका छन् ।
यो नव असंलग्न आन्दोलन पुरानो भन्दा बढी प्रभावकारी हुन सक्ने बेलायती विश्लेषक शोल्टो बर्न्स लेख्छन् । यसका लागि उनले विभिन्न कारण दिएका छन् । पहिलो त, शीतयुद्धको अन्त्यपछि अनेकौं विकासशील मुलुकहरूले व्यापक प्रगति गरेका छन् र उनीहरूलाई ठूला शक्तिले पहिलेको जस्तो बलमिच्याइँ गर्न सक्दैनन् । दोस्रो, उनीहरूले आसियान जस्ता रणनीतिक साझेदारी गरेकाले उनीहरूको उत्थानशीलता बढेको छ ।
अमेरिकाको बोस्टन विश्वविद्यालयमा पार्डी स्कूल अफ ग्लोबल स्टडीजका रिसर्च प्रोफेसर होर्गे खाइन मध्य तथा साना शक्तिराष्ट्रहरूले सक्रिय असंलग्नताको नीति अपनाउनुपर्ने बताउँछन् ।
आफ्नो ताजा पुस्तक ‘याक्टिभ नन–अलाइनमेन्ट यान्ड ल्याटिन अमेरिका : ए डक्ट्रिन फर द न्यु सेन्चुरी’मा खाइनले नयाँ शीतयुद्धमा वाशिङटन र बेइजिङको पक्षमा लाग्नका लागि दबाब नझेली दक्षिण अमेरिकी मुलुकहरूले आफ्नो राष्ट्रिय स्वार्थमा जोड दिनुपर्ने बताएका छन् । उनको त्यो सुझाव नेपाल लगायतका मुलुकका लागि सान्दर्भिक छ ।
नेपालको संविधानले नै असंलग्नतालाई परराष्ट्रनीतिको प्रमुख आधार बनाएको छ । अझ नयाँ शीतयुद्धमा द्वन्द्वरत एक महाशक्ति मुलुक नेपालको छिमेकी नै भएकाले असंलग्नतालाई त्याग्ने सुविधा नेपाललाई छैन ।
त्यसैले अर्को महाशक्तिले नेपाललाई सैन्य गठबन्धनमा जोडिनका लागि दिएको दबाबलाई थेग्ने सामर्थ्य नेपालसँग हुन जरूरी छ । अनि छिमेकीलाई पनि आकासे छिमेकीले ल्याएको पूर्वाधार विकास परियोजनाका विषयमा हस्तक्षेप नगर्नका लागि आग्रह गर्न नेपालले सक्नुपर्छ ।
दुई महाशक्तिको प्रतिस्पर्धाबाट अधिकतम लाभ कसरी लिन सकिन्छ भन्नेमा नेपालका नीतिनिर्माताहरूको ध्यान जान आवश्यक छ । नेपालका बौद्धिक विमर्शहरूमा अहिले स्थायी तटस्थता, रणनीतिक स्वायत्तता र शान्तिक्षेत्र प्रस्तावका कुराहरू उठ्न थालेका छन् ।
असंलग्नता अपनाउने मुलुकहरू नै नयाँ विश्व व्यवस्थाको दिशा निर्धारण गर्न समर्थ हुन सक्ने आशा बेलायतको माथिल्लो सदन हाउस अफ लर्ड्सको अन्तर्राष्ट्रिय समितिका अध्यक्ष डेभिड हावलले व्यक्त गरेका छन् । दी आर्टिकल नामक वेबसाइटमा उनले लेखेको निबन्धमा उल्लेख गरिएअनुसार, विभाजित पश्चिम र सामर्थ्यभन्दा बढी विस्तार गरिरहेको चीनको तुलनामा असंलग्न राष्ट्रहरूले नै विश्व व्यवस्थालाई चलायमान बनाइरहेका छन् ।
पुरानो असंलग्नता आन्दोलन अहिले मृतप्रायः अवस्थामा पुगेर वार्षिक समारोह गर्ने औपचारिकतामा सीमित रहँदा नव असंलग्नताले साँच्चिकै परिवर्तित विश्व व्यवस्थालाई डोहोर्याउन सक्छ । बहुध्रुवीय विश्वमा शक्ति सन्तुलनमार्फत महाशक्तिहरूबाट राष्ट्रिय स्वार्थअनुकूल लाभ लिने अवसर मध्यम तथा साना मुलुकहरूलाई लिनका लागि असंलग्नताको नीति राम्रो माध्यम साबित हुन सक्छ ।
पढ्नुहोस् यो पनि:
अन्तिम समयमा आएर कुनै फेरबदल नभएको खण्डमा सम्भवत: आज एनसेलको शेयर खरिद बिक्री सम्बन्धमा छानबिन गर्न सरकारले गठन गरेको समितिले आफ्नो अध्ययन प्रतिवेदन बुझाउने छ । बहस चरम उत्कर्षमा पुगेका कारण एक निजी कम्पनीको अप्...
आफ्नो तेस्रो कार्यकालको दोस्रो वर्षलाई प्रभावकारी बनाउने भनी दाबी गरेका प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ले कांग्रेस महामन्त्री गगन थापालगायत केही नेतासँग नियमित सल्लाह सुझाव लिन थालेका छन् । रा...
सरकारमा सहभागी मन्त्रीको कार्यक्षमतालाई लिएर प्रश्न उठेपछि अहिले सरकारमा रहेका मन्त्रीलाई फिर्ता बोलाएर मन्त्रिमण्डल पुनर्गठन गर्न सत्तारुढ दलहरूभित्र दबाब बढ्न थालेको छ । अपवादबाहेक सरकारमा सहभागी मन्त्रीले जनअपे...
सत्ता र शक्तिको आडमा गैरकानूनी ढंगले सरकारी जग्गा हडप्ने नेपालको शक्तिशाली व्यापारिक घराना चौधरी ग्रुपमाथि राज्यको निकायले पहिलोपटक छानबिन थालेको छ । काठमाडौंको बाँसबारीमा ठूलो परिमाणमा सरकारी जग्गा...
कुनै राजनीतिक संक्रमण वा अवरोध नभएको समयमा मन्त्रीहरूबीच कसले राम्रो काम गर्ने भनेर प्रतिस्पर्धा हुनुपर्ने हो । तर, विडम्बना ! सहज राजनीतिक अवस्थामा पनि झन्डै एक वर्षसम्म सरकारमा रहेका अधिकांश मन्त्रीको कार्यप्रगति ...
सर्वोच्च अदालतको परमादेशले प्रधानमन्त्रीबाट पदमुक्त भएपछि नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली बालुवाटारबाट रित्तो हात फर्केका थिए, २०७८ असार ३० गते । संसद् विघटनको अवगाल छँदै थियो, लामो समय सँगै राजनीति गर...
सामान्यतः मानव समाजको आजसम्मको इतिहास जनयुद्धको इतिहास हो भन्दा फरक पर्दैन । किनकि, समयका प्रत्येक खण्डमा चाहे ती स्पाटाहरू होउन् या चार्टिष्टियन, सिलेसियाली होउन् या कम्युनाडोहरू अनि वोल्सेभिक–भियतकङ्&ndash...
रूढिवादी र पछौटे समाजले सधैँभरि अवतारको प्रतीक्षा गर्दछ । प्रतीक्षा गर्नेले आफू केही पनि कर्म गर्दैन र उसलाई पौरखमा त्यति विश्वास पनि हुँदैन । सामान्यतया व्यक्तिगत जीवनमा भाग्य र सामाजिक जीवनमा अवतारको प्रत...
कसैले आएर सत्य भनेको के हो ? भनेर सोध्यो भने हामी अलमलिन्छौँ । कसैले केही भनौँला कसैले केही । अझ कसैले त सत्य भनेको सत्य नै हो भन्न पनि बेर लगाउन्नौँ । तर सत्य त्यो मात्र होइन । सत्य भनेको हामी आफैँ हौँ । सत्य...