पर्खाल (कविता)

भोज कुमार धमला  

पर्खाल एता

भोकले पेट दुखे पनि  

पर्खाल उता

खुसियाली पुष्प ब्रिस्टि

हेर्नु पर्या छ

देशको खुसि मेरो खुसि

फूल माथि मेरा नजर

पार्नु पर्या छ

नेता आफ्नै पेट भर्छन्,

मेरा खुशी यिनका अघि

सेर्नु पर्या छ

जालझेल गर्छन, बोल्छन् मिठो

भेट हुदा खेरि, मन नलागी

यिनकै मुख हेर्नु पर्या छ

भोको पेट दौडीराछु

देश बन्छ रे भन्ने आसमा

त्येसैले त यिनको झेल

हेर्नु पर्या छ

मत फगत एउटा फकिर,

नतमस्तक

देशमा भाको ब्रम्हलुट

हेर्नु पर्या छ

न त द्रोह गर्न सक्छु,

न त लुट प्यारो लाग्छ

फेरी पनि गन्धे खेल हेर्नु पर्या छ

अस्मिता यो मेरो देशको

छिमेकीले लुट्दा पनि

नजर झुकाई टुलुटुलु

हेर्नु पर्या छ