कञ्चनपुरको लालझाडी गाउँपालिका–६ चान्देउका सुदराम चौधरीले दोदा नदीको बगरमा तरकारी खेती गर्न लागेको १४ वर्ष भयो । विगतमा भारतको दिल्लीदेखि मुलुकका धेरै ठाउँमा ज्यालादारी गरेका चौधरीले अहिले भने दोदा नदी बगरको कमाइले धनगढीमा घडेरी खरिद गरेका छन् ।

पौने २ बिघा बगरमा लौकी, काँक्रा, फर्सी लगायतका तरकारी उत्पादन गरी गाउँमै बिक्रीवितरण गरिरहेका चौधरीले वार्षिक साढे ३ लाख बचत गरेका छन् ।

‘सबै खर्च कटाएर आम्दानी साढे ३ लाख जति हुन्छ, बगरको कमाइले छोराछोरी पढाउन, घर खर्च चलाउन पुगेको छ,’ उनले भने ।

चान्देउका सुदराम जस्तै यहाँका २० जना राना र चौधरी थारु समुदायका स्थानीयले ‘एकजुट बगरखेती किसान समूह’ नै बनाएर बगरमा व्यावसायिक रूपमा तरकारी खेती गरिरहेका छन् ।

‘समूहमा मासिक ५० रुपैयाँका दरले बचत पनि गर्छाैं,’ चौधरीले भने, ‘मलखाद खरिद गर्नेदेखि आयमूलक कामका लागि लगानी गरिन्छ ।’ बगरमा तरकारी खेती गर्न थालेपछि मजदूरीका लागि भारतलगायत अन्यत्र जाने बाध्यता हटेको किसानहरू बताउँछन् ।

बजारीकरणका लागि सरोकारवाला निकायबाट सहयोग भएको अवस्थामा उत्पादनमा समेत वृद्धि हुने उनीहरूको भनाइ छ ।

स्थानीय रामदयाल रानाले पनि १ बिघामा बगरखेती गरेर घरखर्च चलाउन थालेको ४ वर्ष भइसकेको छ । ‘कृषि ज्ञान केन्द्र, पालिका र दातृ निकायबाट बिउबीजन सहयोग भएको छ तर बजारीकरणमा भने समस्या छ,’ रानाले भने । 

महेन्द्रनगर, धनगढी, अत्तरिया लगायतका बजारमा उत्पादित तरकारी लैजान सवारीसाधनको समस्या रहेको उनले बताए । बजारसम्म तरकारी पुर्‍याउने साधन कहीँबाट अनुदानमा पाए उत्पादन अझ वृद्धि गर्न सकिने उनको भनाइ छ ।

कृषि ज्ञान केन्द्र कञ्चनपुरले बगर खेती गर्ने किसानलाई बीउबीजन लगायतको सहयोग गर्दै आएकामा यसवर्ष भने अनुदान सहयोग कार्यक्रम नभएको जनाएको छ ।