पुस ६, २०८०
दरबारको कथा समेटेर नेपाली चलचित्र ‘राजमहल’ निर्माण गरिने घोषणा गरिएको छ । बिहीबार काठमाडौंमा आयोजित एक कार्यक्रमकाविच चलचित्रमा अभिनय रहने मुख्य कलाकारहरूको जानकारी दिँदै औपचारिक निर्माण घोषणा...
दिनले बिस्तारै गोधुली पार गर्दैछ । छिप्पिँदै गरेको अँध्यारो रातभित्र लुकेको सानो चाँदीको घेराले सजिएको जुनसँगै फिल्मको पर्दा उघ्रिन्छ ।
हावाहुरीले बितन्डा मच्चाएपछिको शान्त वातावरण, लोलाएका नयन, मलिन अनुहार र झुर्तिएको कपाल भएको अन्दाजी ७–८ वर्षको बालक एक्लै कोठामा देखिन्छ । हातमा खरायोको गुडिया समातेर पलङको किनारै–किनारा हिँडाइरहेको हुन्छ ।
खरायोले बच्चा जन्माएपछि आफ्नै बच्चालाई मार्ने प्रयास गर्दछ रे ! बाआमाले आफ्ना सन्तानलाई निमोठ्न खोजिएको कुरालाई गुडियाद्वारा प्रतिकात्मक रूपमा प्रस्तुत गरिएको प्रतित हुन्छ ।
गर्लम्म ढोका खुल्छ । हँसिलो मुद्रामा एक जोडीभित्र पस्छन् । भय, आश्चर्य र जिज्ञासा भरिएका बालकका आँखा त्यो जोडीमाथि दगुर्न पुग्छन् । यस्तो लाग्छ उसको मनमा धेरै प्रश्न छन् तर सोध्न असमर्थ छ ।
लक्का पुरुषले अबोध बालकको मौन ईशारा बुझ्यो सायद अनि प्रस्ट्याउन शुरू गर्छ, ‘छोरा आजदेखि तेरो लागि नयाँ आमा ल्याइदिएको छु । के गर्छस् तेरी आमा पोइल गइहाली ।’
बालक आफ्नै धुनमा घोत्लिएर चुपचाप रहन्छ । उसको बुवाले अगाडि बोल्दै जान्छ, ५ वर्ष साउदीको तातो घाममा रहेर कमाइ गर्दा पनि चन्डाल्नी पत्नीले छाडेर गएको कुरा आफूसँगै ल्याएकी नयाँ पत्नीको अनुहारतिर पुलुक्क हेरेर बिलौनाको भावमा पोख्छ ।
‘अबदेखि उ नै तेरो आमा हो ।’ बुवाले नयाँ आमाको परिचय टक्र्याउँछ छोरोलाई । यति सुन्ने बित्तिकै बालक केही नबोली कोठाबाट बाहिर निस्किन्छ ।
र नयाँ जोडीको अन्तरङ्ग शुरू हुन्छ ।
फिल्मको यो भागमा सबैभन्दा बढी वेदना भरिएको पाइन्छ । आमासँगको बिछोडले यता छोराको मन उजाडिएको थियो, उता बाउको घरजम बस्दै थियो । आमा गुमाएर बाहिर छोरो मौन विक्षिप्त थियो र मनमा थामिनसक्नु आँधी, तुफान चल्दै थियो, उताभित्र कोठामा बाउको उल्लास थपिँदै थियो ।
बच्चाको दूरावस्था देखेर भिडियो हेर्नेलाई यहाँनेर आँसु थाम्न मुस्किल हुन्छ । फिल्मको यो भागमा निर्देशकीय कलात्मकता देखिन्छ । एकदमै छोटो पलमा २ वटा त्यो पनि विपरीत भावलाई अत्यन्तै सुक्ष्म र मौलिक ढंगले पस्किइएको छ ।
मनमा आमा गुमाउनुको पीडाका धक्काहरू बोकेको छोराले ढोका ढक्ढकाउँदै भौतिक आवाज दिन्छ तर स्वर्गीय आनन्दको पथमा लम्किएको नवजोडीले बच्चाको आवाजलाई बेवास्ता गर्छन् । बा र नयाँ आमाले गरेको सहनै नसकिने बेवास्ता सायद उसले बुझ्छ ।
अब बचेको थोरै संसार पनि रसातलमा भासिएको महसूस गरेको भान हुन्छ उसलाई । एकपटक भूइँमा हेर्छ र उजाडिन बाँकी केही नरहेको भाव उसका आँखामा पढ्न सकिन्छ । बडेमानको पहाड जत्तिकै पीडा मनमा झल्किन्छन् । ज्वालामुखी जस्तै रापहरू आँखामा प्रस्ट देखिन्छन् । यो पल उसका लागि अझै पीडादायी बनेको देखिन्छ । किनकि अब उसलाई सधैका लागि घर छोड्न बाध्य पारिँदै थियो ।
घरको आँगनलाई नमन गर्दै उसका पाइलाहरू बिस्तारै सडकपट्टी मोडिन्छन् । कहाँ जाने ? के गर्ने ? कसरी बाँच्ने ? के खाने ? यतिबेला यी प्रश्न उसका लागि त्यति ठूला छैनन्, जति ठूलो पीडा उसले आफ्ना अभिभावकबाट पायो ।
अन्ततः अभिभावकको लापरबाही र मनोरञ्जनको बीचमा पिल्सिएर एक बालक घर छोडेर सडकमा आइपुग्छ ।
फिल्मको अर्को पाटोमा पर बाटोमा केही बच्चाहरूले मागेर खाएको देख्छ र सायद उसले सोच्छ अब सडक नै मेरो बाँच्ने आधार हो । उसका पाइलाहरू उतै मोडिन्छन् ।
दयाले भरिएको अनुहार, एक हातमा पाउरोटीको डल्लो, अर्को हातमा ठूलो तस्वीर छापिएको पत्रिका र तल लेखिएको हुन्छ, ‘दुर्घटनामा श्रीमान् बित्दा २४ वर्षमै विधुवा ।’ यो समाचार उसैको आमाको हुन्छ, जसले यो पत्रिका हेरिरहेकी हुन्छे । आफ्नै पिताको मृत्युको खबर एक बालिकाले पत्रिकामा हेरिरहँदा उसभित्र कुण्ठित पीडालाई औंल्याउन सकिन्छ कि उ कति पीडित छ भनेर । बुवा बितेपछि आमाले अर्कैसँग बिहे गर्दा उ सडक बालिका बनेको कुरा फिल्मले सजिलै बुझाइदिएको छ ।
मागेर पेट पाल्नु परेको कारुणिक दृश्यलाई फिल्मले अझ शसक्त रुपमा पस्केको छ । न खाना, न सुत्ने ठेगान खुला आकाशमुनि सडक बालबालिकाले कति दुःख भोग्नुपर्दो हो भन्ने कुरालाई फिल्मले प्रस्तुत गरेको छ ।
त्यो बालकको आँखा पत्रिकामा भएको तस्वीरमा जान्छन् र उ अवाकझै बन्छ । सायद उसले बुझ्यो आफ्नो लागि भित्र्याइएकी ‘नयाँ आमा’ यिनै बालिकाको आमा रहेछन्, जसले उसलाई सडक बालिका बनाउन बाध्य पार्यो ।
तर उ निर्धो छ, आँखा भएर पनि दृष्टिविहीनझै छ, सडकमा आइपुग्दा उससँग मानौं केही छैन । उसको मौनताले स्वीकार गरिसक्यो कि ‘म आजबाट सडक बालक बनिसकें’ ।
एक नवजोडीले महलमा आफ्नो नयाँ जीवन शुरूआत गर्दैगर्दा यता उसैका सन्तानले सडक जीवनको शुरूआत गर्छन् ।
अन्ततः पर क्षितिजमा एक हुल बच्चाको पछिपछि उसका पाइलाहरू पनि अनवरत अगाडि बढ्छन्, सडक बालकको भर्ती केन्द्रतिर । अनि पार्श्वमा मुटु चिरिने गरी बाध्यता सहितको स्वर बोल्छ । ‘घरको छानोभन्दा प्यारो सडक हुँदैन’ ।
करीब साढे ७ मिनेटको यो फिल्म हेर्दा शरीरमा काँडा फुलेर आउँछन् मन शिथिल हुन्छ । यदि हामीमध्ये कोहीसँग यो घट्ना घट्दो हो त ? उभिएर निर्देशक रामजी ज्ञवालीको टीमलाई सलाम दिन मन लाग्यो ।
३ घन्टाका फिल्मले दिन नसकेको भाव, यति छोटो फिल्मले दिमागमा हलचल पारिदिन्छ । करोडौं खर्चिएका ठूला पर्दाका फिल्मले गर्न नसकेको काम यो सानो फिल्मले सफलतापूर्वक गरेको छ । ७ मिनेटमै समाजभित्र जकडिएको कुरूप अनुहारलाई फिल्म ‘डार्क मून’ले झलमल्ल पारिदिएको छ । एकदमै चोटिला र साना संवाद, वास्तविक कथा, मार्मिकता, सन्देश, पार्श्व संगीत, शब्द चयन, दृश्य साँच्चिकै वास्तविक, तथ्यपरक र मौलिक छन् ।
समाजको यथार्थ घटनालाई जग बनाएर निर्माण गरिएको छोटो फिल्म ‘डार्क मून’मा धोका, चाहना, वासना, स्वार्थ, डर, बिचल्ली, दया, करुणा, लोभ, बाध्यता र बाँच्ने आशालाई सिलसिलेवार मालाको रूपमा उनिएको छ । फिल्मको सम्पूर्ण पाटोलाई नियाल्दा ‘डार्क मून’ एक अब्बल दर्जाको छोटो फिल्म हो । जसले ठूला फिल्मलाई बिर्साइदिने हैसियत बोकेको छ ।
आलोचनाका लागि मात्रै आलोचना गर्ने हो भने जुनमा पनि दाग भेटिन्छ । अन्यथा समग्रमा छोटो फिल्म ‘डार्क मून’ समाज रुपान्तरणको खबरदारी गर्ने चौकीदार हो । समाजलाई बोकेर हिँडेका यस प्रकारका फिल्मको कुनै श्रेणी हुँदैन । यी आफैंमा श्रेणीभन्दा उपल्लो दर्जाका लायक रहन्छन् ।
अनाथ भएका बच्चालाई माया दिनुहोस्, स्नेह दिनुहोस् नयाँ आमा र बा दिनुभन्दा पहिले । भविष्यका संवाहकलाई पीडा दिएर जवाफमा राज्यले होनहार युग कसरी जन्माउन सक्छ ? समाज र देशलाई गतिशील र समृद्धिशाली बनाउन पहिले बच्चाहरूको प्रवद्र्धन गर्न आवश्यक रहन्छ भन्ने कुरालाई ‘डार्क मून’ले जोडदार रूपले उठान गरेको छ ।
एक थान जोडीले नयाँ जीवन शुरूआत गर्ने चिल्लो स्वार्थमा परी अबोध बालबालिकाको सपनालाई हत्या गरिनु किमार्थ ठीक रहन्न । यति ठूलो पापको सजाय कसले व्यहोर्छ ? भोलिका दिनमा समाज र सिंगो राष्ट्रले नै यसको मूल्य चुकाउनुपर्छ भन्ने कुरालाई फिल्ममार्फत विश्लेषण गरिएको छ ।
अभिभावकले लिने गलत निर्णयको शिकार बालबालिका कुनै हालतमा हुनु हुँदैन । हाम्रा साना कार्यले बच्चाको मानसपटलमा पर्न सक्ने मनोवैज्ञानिक असरले गलत निर्णय लिन सक्ने र अन्ततः यस प्रकारका हर्कतले समाजलाई खोक्रो बनाउन सक्छ भन्ने कुराप्रति सचेत हुनुपर्ने भनि ‘डार्क मून’ले सुझाएको छ ।
जब एक बच्चामाथि सहानुभूती र सप्रेम दर्शाउन सकिएन भने बच्चाको मानसपटलमा तिरस्कारका गाँठाहरू झन् कसिँदै जान्छन् । अनेक गलत भावनाले डेरा जमाउन सक्छ । एक बालकले सही वातावरण पाए सही युवा बन्छ, तब मात्र समुन्नत समाजको कल्पना गर्न सकिन्छ । बाल मस्तिष्कमा बलजफ्ती खाँदिने गलत व्यवहारले उसको विचारलाई कदापी सग्लो रूप दिन सक्दैन । बाआमा सौतेनी भए पनि व्यवहार बच्चा अनुकूल निर्माण गर्न सक्नुपर्छ भन्ने कुरालाई फिल्ममा उतारिएको छ ।
जब समाजमा अनेक हिंसा र अत्याचार हुन्छन्, तिनले समाजमा बहसको विषय पाउछन् । तर एक बच्चाको जीवन नै सकिन लाग्दा उ सडकमा पुग्दासम्म पनि यस्ता विषयमा कसैको नजर नपुग्नु दुःखद कुरा हो ।
आमाबाको डिभोर्स होस्, चाहे देहान्त । यसको सबैभन्दा बढी मारमा अबोध बालबालिका पर्ने गर्छन् । छोराछोरीको भविष्य अन्धकारमा पारेर कुनै पनि बाआमाले बिहेको स्वनिर्णय लिनु अपराध हो । बच्चाको भविष्य सुनिश्चित गरेर मात्र जीवनका वैवाहिक निर्णय गर्नु भन्ने सल्लाह फिल्मले दिएको छ । आफ्नो जवानीको जोसमा तातो मेटाउन छोराछोरीको जीवन बर्बाद बनाउने कुरूप बाआमाप्रति फिल्मले कसिलो झापड प्रहार गरेको छ ।
आजभोलि समाज रुपान्तरण गर्छु भनेर हिँड्ने मान्छे बिरलै भेटिन्छन् । त्यसमाथि सकारात्मक सन्देश फैलाउन र समाजलाई खबरदारी गर्न क्यामेरा काँधमा राखेर ठूलो टीम लिएर हिँड्नु कम जोखिम होइन । नभए ज्यादातर मान्छे यौन, छाडा, अतिरञ्जित र भड्काउ दृश्यहरू बनाउनमै मस्त देखिन्छन् । दिउँसो भिडियो बनाएर बेलुका ‘भाइरल’ हुने मेकरहरूको बीचमा ‘डार्क मून’ पृथक र उच्च कोटीको छोटो फिल्म बनेको छ ।
समाजका यस्ता गलत प्रवृत्तिलाई उजागर गरी समतामूलक समाज निर्माणमा ‘डार्क मून’को योगदान तारिफयोग्य छ । आगामी दिनमा निर्देशक रामजी ज्ञवालीको टीमले यसलाई पनि ओझेल पार्ने खालका प्रोजेक्टहरू समाजलाई दिन सकून् । हाम्रो तर्फबाट ‘डार्क मून’ टीमलाई लाखलाख शुभकामना !
दरबारको कथा समेटेर नेपाली चलचित्र ‘राजमहल’ निर्माण गरिने घोषणा गरिएको छ । बिहीबार काठमाडौंमा आयोजित एक कार्यक्रमकाविच चलचित्रमा अभिनय रहने मुख्य कलाकारहरूको जानकारी दिँदै औपचारिक निर्माण घोषणा...
बडा दशैँको अवसर पारेर गत शुक्रवारबाट प्रदर्शनमा आएको नारायण रायमाझी निर्देशित चलचित्र ‘परदेशी २’ले दर्शकबाट सुखद् प्रतिक्रिया पाइरहेको छ । हलबाट निस्किँदै गरेका दर्शकहरूले आजको नेपाली समा...
अभिनेता प्रदीप खड्का फेरि अर्को फिल्ममा अनुबन्धित भएका छन् । लामो समयदेखि बेलायत बस्दै आएका निर्देशक प्रदीप शाहीको निर्देशनमा बन्ने नयाँ फिल्ममा उनको शीर्ष भूमिकामा अभिनय रहने भएको हो । गतवर्ष प्रदर्शनमा...
वैशाखको १४ गतेबाट प्रदर्शनमा आउने फिल्म ‘बोक्सीको घर’को फस्र्टलुक पोस्टर सार्वजनिक गरिएको छ । बुधवार सरस्वती पूजाको अवसर पारेर अभिनेत्री केकी अधिकारीको होम प्रोडक्सनमा निर्माण भएको यो फिल्मको पो...
निर्देशक राजु गिरीले ‘ईश्वर’ नामक चलचित्र निर्माणको घोषणा गरेका छन् । दिव्या कंगना फिल्मसको प्रस्तुतिमा बन्ने चलचित्रमा गिरीको लेखन एवं निर्देशन रहनेछ । यसमा पटकथा एवं संवाद भोजराज देवकोटाको रहनेछ ...
वैशाखमा प्रदर्शनमा आउने तयारीमा रहेको फिल्म ‘डिग्री माइला’को टिजरलाई लिएर अर्बपति विनोद चौधरीले प्रतिक्रिया दिएका छन् । उक्त फिल्मको केही दिनअघि सार्वजनिक टिजरलाई लिएर चौधरीले प्रतिक्रिया दिएका हुन् ...
ललितपुरको गोदावरीस्थित सनराइज हलमा नेकपा (एमाले)का दुई महत्वपूर्ण कार्यक्रम भए । एमालेको प्रथम विधान महाधिवेशन (२०७८ असोज १५ र १६ गते) सनराइज हलमै भएको थियो । विधान महाधिवेशनले विभाजनदेखि चौतर्फी घेराबन्दी...
हामी १५औं अन्त्य गरेर १६औं योजनाको तयारीमा जाँदै छौं । दलका शीर्ष नेताबीच १६औं योजनाको विषयमा छलफल भएको छ । १५औं योजनाको असफलता र नमिलेका कुरालाई १६औं मा सुधार्छौं । हाम्रो गन्तव्य कहाँ हो भन्ने संविधानले ...
सच्चा लोकतन्त्रमा सिमान्तमा रहेको नागरिकले पनि यो देश मेरो हो भन्ने अनुभूति गर्न सक्नेछ- माहात्मा गान्धी । माथि गान्धीको भनाइ किन उद्धृत गरिएको हो भने नयाँ वर्षको आगमन भैसकेको छ र २०८० को बिदाइ बडो हर्षपूर्वक...