• भैरव अर्याल 

ढुंगा मुढामा जडता घोटी, बुटा गुफामा पशुता पोखी 
प्रिय, म तिमीलाई भेट्न हिँडेको सँगमा एउटा हिमाल बोकी 
सम्झन्छ्यौ तिमी ? यो त्यो हिमालय–जहाँ प्रतिबिम्बित छ मेरो अन्तर 
पक्का छ मलाई यो त्यो हिमालय–जहाँ प्रतिध्वनित छ तिम्रो स्वर । 

तिम्रै स्वरमा सुसेली मैले समाजको गरें शिलान्यास 
यै छेउछाउमा फुलाउन चाहें मानवताको लालीगुराँस
सिर्जनाको एउटा रथी म सारथी तिमीलाई रोज्दै आएँ 
यो हिमालयको किरणपुञ्जमा तिमीलाई मैले खोज्दै आएँ । 

तर म डाँफे भै छुनछुन खोज्छु तिमी भैदिन्थ्यौ यतिका डाम
पस्छ चिसो अनि काँतर मनमा मानुँ हिमालयले छेक्दछ घाम
तर हिमाल केवल शीत–रास होइन, यसको महत्त्व सङ्ल्याइमा छ 
हिमाल कसैको पर्खाल होइन, यसको मूल्य त अग्ल्याइमा छ । 

तिम्रो मेरो परिचय यहीँ भो परिणय–वेदी यहीँ नै बन्छ 
यै हिमालयमा तिम्रो मेरो भन्न नसकिने साइनो पर्छ 
तर मेरा भूलहरू दोहोरिइरहन्छन् तिम्रो अन्तध्र्वनि नबुझेर 
तिमी पर–पर तर्किरहन्छ्यौ मेरो अहंमा लट्पटिएर ।

के तिमी पुतली बल अनि छलको नामर्दीकी मृगतृष्णा ? 
यही शंकामा ढुन्मुनिँदैमा पछारिन्छ यो मुटु हिरोशिमामा 
भैगो, अब सब व्यतीत भूलहरू बिर्सी अलिकति पलक उघार 
सती–वियोगी म महादेवलाई पार्वती भै पुनः देऊ सुसार । 

यो विषालु अणुको ग्यासमा निसास्एिको मेरो आँतमा 
लौन चालऊ हिमको सिरसिर ग्रह–ग्रह चल्छु म तिम्रो साथमा 
तिम्रै अनुराग पराग बनेमा हिमको चहकमा महक म भर्छु 
तिम्रो मेरो एकाकारमा नूतन जगतको सिर्जना गर्छु । 

(२०२२ सालमा प्रज्ञा प्रतिष्ठानले आयोजना गरेको प्रथम कविता महोत्सवमा पहिलो भएको भैरव अर्यालको कविता) 
सौजन्य: निर्मल अर्याल (पत्रकार/लेखक तथा भैरव अर्यालका भतिजा)