कात्तिक २४, २०८०
मिडियाकै हितविपरीत काम गरेर विवादमा तानिएको विज्ञापन बोर्डले दुई वर्षमा राज्यकोषमा २० करोड ३१ लाख रुपैयाँ बढी व्ययभार थपेको छ । मिडियाको हितविपरीत एकपछि अर्को निर्णय गरेको बोर्डले विगत दुई वर्षमा २० करोड ३१...
काठमाडौं–दातृ निकायको अनुदान तथा ऋण सहायता वास्तविक किसानले नपाउने गरेको तथ्य भेटिएको छ । कृषि मन्त्रालयअन्तर्गतका विभिन्न आयोजनाका लागि दातृ निकायले दिएको अनुदान तथा ऋण सहायता रकम वास्तविक किसानसम्म नपुग्ने गरेको पाइएको हो ।
सरकारी अनुसन्धानको क्रममा दातृ निकायको अनुदान तथा ऋण सहायता वास्तविक किसानले नपाउने र त्यसमा पहुँचवालाको मात्रै हालीमुहाली हुने गरेको पाइएको हो । विश्व बैंक, आइफाइडलगायतका दातृ निकायले विभिन्न ७ वटा आयोजनाहरूमा २० अर्ब रुपैयाँ रकम खर्च गर्ने सम्झौता नेपाल सरकारसँग विभिन्न मितिमा गरेका थिए ।
दातृ निकायहरूले २० अर्ब ८० करोड ३० लाख रुपैयाँ ऋण तथा सहायतामा नेपाल सरकारलाई उपलब्ध गराउने र सो रकम निर्धारित मितिमा गर्नुपर्ने सर्त राखेका थिए । तर सम्झौता भएकामध्ये ६ वटा आयोजनाको म्याद सकिँदासमेत सम्झौताअनुसार खर्च नभएको र खर्च भएको रकमसमेत वास्तविक कृषककोमा नपुगेको कृषि पाइएको हो ।
६ वटा आयोजनाहरूको म्याद सकिएपनि उक्त रकममध्ये १५ अर्ब ७० करोड ४३ लाख रुपैयाँ मात्रै खर्च भएको छ ।
सम्झौताभन्दा ५ अर्ब ११ करोड ८७ लाख रुपैयाँ खर्च हुन सकेको छैन ।
अनुदानमा पहुँचवालाकै हालीमुहाली
दातृ निकायको ऋण तथा सहायतामा आएको रकम सम्झौता अनुसार खर्च नभएकोबारे अध्ययन गरेको कृषि तथा पशुपञ्छी विकास मन्त्रालयले वास्तविक किसानसम्म उक्त रकम नपुगेको र पहुँचवालाकै हालीमुहाली रहेको निष्कर्ष निकालेको छ ।
‘कृषिको व्यवसायिकरणको लागि मूल्य शृङ्खलामा आधारित अुनदानमा टाठाबाठा र पहुँचवालाहरूको हालीमुहाली जस्तै देखिन्छ,’ मन्त्रालयको अध्ययन प्रतिवेदनमा उल्लेख गरिएको छ ।
प्रतिवेदनअनुसार सरकारी तथा दातृ निकायबाट गरिने लगानी तथा अनुदानमा ठूलो रकम पाउन सकिने आशा र फिर्तासमेत गर्नु नपर्ने भएका कारण पहुँचवाला व्यक्तिले कार्यक्रम व्यवस्थापनमा संलग्न संयन्त्रलाई पनि दबाब दिने र कर्मचारीले समेत त्यसमा फाइदा लिने गरेका छन् ।
पहुँचवालाको हालीमुहालीका कारण सरकारी निकायबाट गरिने लगानी तथा दातृ निकायको सहयोग खासै प्रभावकारी हुन नसकेको प्रतिवदेनमा उल्लेख गरिएको छ ।
आयोजनाको म्याद सकियो काम भएन
दातृ निकायको अनुदान तथा ऋण सहायतामा सञ्चालित ७ वटा आयोजनामध्ये ६ वटाको म्याद सकिएपनि सम्झौताअनुसार आयोजना सम्पन्न हुन सकेका छैनन् ।
आर्थिक वर्ष २०६६/०६७ देखि ७५ वटै जिल्लामा सञ्चालनमा भएको व्यवसायिक कृषि तथा व्यापार आयोजनाका लागि विश्व बैंकले ५ अर्ब ५८ करोड रुपैयाँ खर्च गर्ने गरी सम्झौता गरेको थियो । उक्त आयोजनाको म्याद आर्थिक वर्ष २०७४/०७५ मा सकिएको छ । म्याद सकिँदासम्म उक्त आयोजनामा ३ अर्ब ७४ करोड ८८ लाख रुपैयाँ खर्च भएको छ ।
त्यस्तै झापादेखि कैलालीसम्मका विभिन्न २५ जिल्लामा सञ्चालनमा रहेको अर्को आयोजना जलवायु प्रकोप समुत्थान निर्माण आयोजनाका लागि विश्व बैंकले ५१ करोड ५४ लाख रुपैयाँ खर्च गर्ने गरी आव २०७०/०७१ मा सम्झौता गरेको थियो । उक्त आयोजनाको म्याद पनि गत आर्थिक वर्ष २०७४/०७५मा समाप्त भइसकेको छ । म्याद समाप्त भइसक्दासमेत उक्त आयोजनाका लागि सम्झौता भएको रकममध्ये ३९ करोड ८४ लाख रुपैयाँ खर्च भएको छ । खर्च भएको सो रकम सम्झौताको ७७ दशमलव ३० प्रतिशत हो ।
विश्व बैंकले नै खर्च गर्नेगरी सरकारसँग सम्झौता भएको कृषि तथा खाद्य सुरक्षा आयोजनाका लागि आर्थिक वर्ष २०७०/०७१ मै सम्झौता भएको थियो । मध्यपश्चिम र सुदूरपश्चिमका १९ जिल्लामा सञ्चालन उक्त आयोजनाका लागि ४ अर्ब ९३ करोड रुपैयाँ खर्च गर्ने सम्झौता भएको थियो । आव २०७४/०७५मा म्याद सकिँदा उक्त आयोजनामा कुल ३ अर्ब ७६ करोड ४ लाख रुपैयाँ खर्च भएको छ । खर्च भएको सो रकम सम्झौता भएको रकमको ७६ दशमलव २८ प्रतिशत रकम हो ।
त्यसैगरी एकीकृत जलस्रोत व्यवस्थापन आयोजनाका लागि विश्व बैंकले ६५ करोड १६ लाख रुपैयाँ खर्च गर्नेगरी आव २०७१/०७२मा सरकारसँग सम्झौता गरिएको थियो ।
मध्यपश्चिम र सुदूरपश्चिमका विभिन्न ४४ जिल्लामा सञ्चालन भएको उक्त आयोजनाको म्याद गत आवमा सकिएको थियो । म्याद सकिएसम्म उक्त आयोजनामा सम्झौताको ७० दशमलव ५२ प्रतिशत खर्च भएको छ । उक्त आयोजनामा ४५ करोड ९५ लाख रुपैयाँ खर्च भएको छ ।
त्यस्तै साना तथा मझौला कृषक आयस्तर वृद्धि आयोजनाका लागि एडीबीले २ अर्ब ५९ रकोड २० लाख रुपैयाँ खर्च गर्नेगरी आव २०६७/०६८मा सरकासँग सम्झौता भएको थियो । गत आवमा म्याद सकिएपनि उक्त आयोजनामा सम्झौताको ८१ दशमलव ८१ प्रतिशत खर्च भएको छ । मध्यपश्चिम र सुदूरपश्चिमका विभिन्न १० जिल्ला सञ्चालन भएको उक्त आयोजनाहरूमा म्याद सकिएसम्म २ अर्ब १२ करोड ४ लाख रुपैयाँ खर्च भएको छ ।
त्यस्तै आईफाडले १ अर्ब ३३ करोड ८० लाख रुपैयाँ खर्च गर्नेगरी उच्च मूल्य कृषि वस्तु विकास आयोजनाका लागि आव २०६८/०६९मा सम्झौता भएको थियो । मध्यपश्चिमका ७ जिल्लामा सञ्चालन भएको उक्त आयोजनाको म्याद समेत गत आवमा सकिएको छ । म्याद सकिँदासमेत उक्त आयोजनाका लागि सम्झौताको ९२ दशमलव ६४ प्रतिशत रकम खर्च भएको छ । उक्त आयोजनाका लागि १ अर्ब २३ करोड ९५ लाख रुपैयाँ मात्रै खर्च भएको छ ।
एउटा आयोजनाको म्याद चालु आर्थिक वर्षको अन्तिमसम्म भएपनि सोको खर्चसमेत अपेक्षाअनुसार हुन सकेको छैन ।
त्यस्तै किसानका लागि उन्नत बीउ बिजन कार्यक्रमका लागि आईफाडले ४ अर्ब ७७ करोड ६० लाख रुपैयाँ खर्च गर्नेगरी आव २०६९/०७०मा सम्झौता भएको थियो । मध्यपश्चिम र पश्चिमका ६ जिल्लामा सञ्चालन भएको उक्त कार्यक्रमको म्याद चालु आर्थिक वर्षको अन्तिमसम्म रहेको छ । उक्त कार्यक्रममा २ अर्ब १ करोड ८३ लाख रुपैयाँ मात्रै खर्च भएको छ ।
के भन्छ मन्त्रालय ?
कृषि तथा पशुपञ्छी विकास मन्त्रालयले दातृ निकायहरूसँग भएको सम्झौताअनुसार खर्च नभएको स्वीकार गर्दै अनुदानको मोडालिटी परिवर्तन गर्नुपर्ने प्रतिक्रिया दिएको छ ।
अध्ययन कार्यदलका संयोजकसमेत रहेका मन्त्रालयका सहसचिव तेजबहादुर सुवेदीले आफूहरूले मन्त्री र सचिवलाई प्रतिवेदन बुझाएको सो प्रतिवेदनमा दिइएका सुझावका आधारमा मन्त्रालय अघि बढ्ने बताए । ‘हामीले मन्त्रीज्यूलाई प्रतिवेदन बुझाएका छौं,’ उनले लोकान्तरसँग भने, ‘सोही प्रतिवेदनमा दिइएका सुझावका आधारमा अनुदानको मोडालिटी परिवर्तन गर्न सकिन्छ ।’
प्रतिवेदनमा ‘कृषि व्यवसायीकरण र औद्योगीकरणमा न्यून ब्याजदरमा सुलभ कृषि कर्जा उपलब्ध गराउने व्यवस्था मिलाउनु नै सुशासनको एउटा कडी हुन सक्छ,’ उल्लेख गरिएको छ ।
त्यस्तै दातृ निकायहरूको सहयोगमा आउने रकम मन्त्रालयले स्वीकार गर्नु नपर्ने प्रतिवेदनमा उल्लेख गरिएको छ ।
‘दातृ निकायले कहिलेकाँही अनावश्यक सर्तहरू राख्ने र सरकारले पनि लुरुलुरु त्यस्ता सर्तहरू मान्ने गरेका कारण वैदेशिक अनुदान नेपालको आवश्यकता पूरा गर्नका लागि हो भन्नेमा शंका उत्पन्न हुने गरेको छ,’ प्रतिवेदनमा भनिएको छ ।
कृषि क्षेत्रलगायत अन्य क्षेत्रमा वैदेशिक सहयोग लिनुपूर्व यकिन गरेर मात्रै सहयोग लिनुपर्ने मनासिव देखिने र अन्यथा देशको दिर्घकालीन रणनीतिको ख्याल नगरी सहयोग लिएमा परनिर्भरता बढ्दै जाने प्रतिवेदनमा औंल्याइएको छ ।
मिडियाकै हितविपरीत काम गरेर विवादमा तानिएको विज्ञापन बोर्डले दुई वर्षमा राज्यकोषमा २० करोड ३१ लाख रुपैयाँ बढी व्ययभार थपेको छ । मिडियाको हितविपरीत एकपछि अर्को निर्णय गरेको बोर्डले विगत दुई वर्षमा २० करोड ३१...
काठमाडौंको चण्डोल घर भएका कामोद ढुंगाना २०८० असार ३१ गते वुलिङ एयरको विद्युतीय गाडी (ईभी) किन्न नयाँ बानेश्वरस्थित बज्र ग्रुपको इभी-नेपाल मोटर्स प्रालि पुगेका थिए । अंकित मूल्य (एमआरपी) ३० लाख ९९ हजार रुप...
राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीका सभापति रवि लामिछाने र सोही पार्टीका नेता समेत रहेका पूर्व बैंकर अनिल केशरी शाहले 'चेक क्लियरिङ'का सम्बन्धमा गरेको दाबीमा गम्भीर प्रश्न उठेको छ । सहकारी ठगी प्रकरणमा प्रस्टीकर...
काभ्रेपलाञ्चोकको पाँचखाल नगरपालिकाका प्रमुख महेश खरेलले झन्डै १ अर्बको प्रोजेक्टमा नेपाल महिला उद्यमी महासंघसँगको पूर्वसम्झौता उल्लंघन गर्दै आफ्नी जेठीसासू अध्यक्ष रहेको संस्थासँग सम्झौता गरेको पाइएको छ । महिला ...
यामाहाको एमटी १५ को करसहितको वास्तविक मूल्य करिब ३ लाख ६८ हजार मात्र हो, तर यसलाई यामाहाको आधिकारिक बिक्रेता एमएडब्ल्यू इन्टरप्राइजेजले ५ लाख २५ हजारमा बेचिरहेको छ । यसको शो-रूम मूल्य वास्तविक मूल्यभन्दा डे...
एक वर्षको बीचमा भएको १३८ किलो सुन तस्करीका नाइके जीवनकुमार गुरुङ हाल अर्थ मन्त्रालय मातहत रहेको भन्सार विभागको हिरासतमा छन् । लामो समय फरार रहेका गुरुङलाई यही फागुन १४ गते काठमाडौंको सामाखुशी क्षेत्रबाट ...
नेपालको निजामती सेवा (समग्र प्रशासन) कम व्यावसायिक भएको आरोप लाग्दै आएको छ । कर्मचारीहरूमा बुझाइको स्तर सतही देखिन थालेको छ । सकारात्मक सोच पनि खस्किएको छ । प्रस्तुतिमा आत्मविश्वास होइन, हीनभावना देखिन थालेको ...
निरन्तर १८ वर्ष लामो कन्जरभेटिभ पार्टीको सरकारलाई विस्थापित गर्दै लेबर पार्टीका नेता टोनी ब्लेयर सन् १९९७ को मे २ मा बेलायतको प्रधानमन्त्री बन्न सफल भएका थिए । लेबर पार्टीका नेता जोन स्मिथको निधनपश्चात पार्टीको ...
जनता समाजवादी पार्टीमा आएको विभाजन पहिलो पनि होइन र अन्तिम पनि होइन । राजनीतिक दलमा आएको विभाजनको लामो शृङ्खला हेर्ने हो भने पनि यो न पहिलो हो, न अन्तिम । दुःखद् कुरा के भने राजनीतिक दल विभाजनको नयाँ कोर्...