×

चुनाव नेपालमा: तरंग चीन र भारतमा

कात्तिक २०, २०७४

पुसदेखि शुरु भएको चिनियाँ अधिकारीहरूको नेपाल भ्रमण अझै रोकिएको छैन । पुस तीन गते चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीका पोलिटब्युरो सदस्य लिउ आएर तीनदिने भ्रमण गरेका थिए । त्यसको लगत्तै चीनका उच्चस्तरीय प्रतिनिधिमण्डलहरू लगातार नेपाल भ्रमणमा छन् ।

त्यसै क्रममा चैत ११ गते चिनियाँ रक्षामन्त्री, परराष्ट्रसचिव र एसिया मामिला हेर्ने उच्च अधिकारी तीनदिने भ्रमणको क्रममा नेपालमा थिए । यसको पूर्वसन्ध्यामा परराष्ट्र सहायकमन्त्री चैत ९ गते आफ्नो भ्रमण सकेर फिर्ता भइसकेका छन् ।

शान्त कूटनीतिक चाल चल्ने चिनियाँ अधिकारीहरूको नेपालमा लगातार भइरहेको उच्चस्तरीय भ्रमणले अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा ठूलो महत्त्व राख्ने गर्दछ । विशेष गरेर संविधानको कार्यान्वयन गर्ने महत्त्वपूर्ण समयमा चीनले राखेको यो स्तरको चासोलाई नेपालको भूराजनीतिक दृष्टिकोणबाट अझ बढी प्रभावकारी ढंगबाट हेर्न सकिन्छ ।

केही दिनपहिले चीनको एउटा समाचार संस्था ग्लोबल टाइम्सले नेपालका प्रधानमन्त्रीलाई प्रो–इन्डियन भन्दै उनको चीन भ्रमणलाई चीनले त्यति धेरै महत्त्व नदिने कुरालाई प्रमुखताका साथ छापेको थियो । नेपालको बारेमा कमै तर महत्त्वपूर्ण कुरा बोल्ने चिनियाँ सञ्चारमाध्यमहरूले प्रधानमन्त्री प्रचण्डको भ्रमणलाई त्यो स्तरबाट टिप्पणी गरिसकेपछि नेपाली कूटनीतिक वृत्तमा हलचल नै मच्चिएको छ ।

आफूले नेपालमा उच्चस्तरीय भ्रमणको शृङ्खला जारी राख्ने तर नेपालको प्रधानमन्त्रीको भ्रमणलाई ‘लो एब’ भन्ने चीनको यो चालले साँच्चै दीर्घकालीन कूटनीतिक भाषा बोलिरहेको हुनुपर्छ ।

नेपालमा चुनाव नचाहने तत्त्वहरू सक्रिय भएको तथ्यगत रूपमै पुष्टि भएको छ । यसलाई पछिल्लो महिनादेखि नेपालको राजनीतिमा भएका निरन्तर दुर्घटनाहरूले सहजै पुष्टि गर्न सकिन्छ । चुनाव हुनेबित्तिकै नेपालमा स्थिरता आउनसक्ने र त्यसले विशेष रूपमा भारतीय हस्तक्षेपलाई कम गर्नसक्ने आँकलनका साथ नियोजित घटनाहरू घटाउने प्रयासमा भारतीय सुरक्षा एजेन्सी रअले प्रमुख भूमिका खेलेको छ भन्ने कुरा ओपन सेक्रेट जस्तै छ ।

भारतीय संस्थापन पक्ष भने चुनावको विषयमा केही खुकुलो बनेको छ । नेपाली दलहरूले चाहे जे पनि हुनसक्ने कुरा उनीहरूले संविधान निर्माणताका नै राम्ररी बुझेका छन् । अहिले विशेष गरेर काङ्ग्रेस, एमाले, माओवादी र राप्रपा सबै शक्तिहरू चुनावमा होमिन अग्रसर भएको र बेलाबेलामा नेपाली सुरक्षा संयन्त्रले चुनावको लागि तयार रहेको जनाउ दिएलगत्तै भारतीय संस्थापन पक्ष चुनाव हुन दिने तर चुनावलाई आफ्नो पक्षमा पार्नतिर लाग्नेछन् । उपप्रधानमन्त्री विमलेन्द्र निधिको यसअघिको भारत भ्रमणमा उनले भारतबाट पाएको चुनावमा सहयोग गर्ने प्रतिबद्धता यही कुराको एउटा उदाहरण हो ।

लेखक अर्याल

भारतले चाहेर पनि चुनाव रोक्न नसक्ने कुरामा प्रधानमन्त्री प्रचण्ड विश्वस्त छन् । यो कुरा उनले विमलेन्द्र निधिको नाडी छामेर थाहा पाइसकेका छन् । तर चुनावको संघारमा देखिएको भारतको आक्रामक नेपाल नीतिलाई उनले ‘न्युट्रलाइज’ गर्नको लागि प्रचण्डलाई चीन जानै पर्थ्यो । यसकारण अरू गएर पनि हुने भ्रमणमा प्रधानमन्त्री प्रचण्ड चुनावमा सहयोगको प्रतिबद्धता माग्न आफैं गएका हुन् । प्रचण्डले उनको भ्रमण राजकीय तहमा होस् या शिष्टाचार भेटको तहमा होस् भन्ने कुनै चासो राखेनन् । मात्र चुनावको अपरिहार्यतालाई बुझेर उनी चीनतर्फ हानिएका हुन् ।

भ्रमणका कुनै पनि एजेण्डाहरू सार्वजनिक भएनन् र वास्तवमा केही थिएनन् पनि । भ्रमणमा दीर्घकालीन महत्त्व राख्ने कुनै एजेण्डा हुन्थे भने त्यो नेपाली र भारतीय मिडियाहरूका लागि महिनाभरका खुराक बन्न सक्थे र चुनावका लागि सकारात्मक बन्दै गएको नेपाली राजनीति एकाएक नकारात्मक दिशातर्फ मोडिन सक्थ्यो ।

भ्रमणमा बाहिर नल्याइएको एउटै एजेण्डा थियो, त्यो हो चुनाव सफल बनाउनका लागि प्रचण्डले चीनको सहयोग चाहन्थे । चीनको शान्त रहने स्वाभावमा ‘ब्रेकथ्रु’ गर्न चाहन्थे । सी चिनफिङसँग भेट्नका लागि छुट्ट्याइएको पन्ध्र मिनेट उनले चुनावकै कुरा गरेर सक्नेछन् । अरू एजेण्डा दोश्रो प्राथमिकतामा राखेका छन् प्रचण्डले । तर नेपालमा विकसित भइरहेका घटनाक्रममा चीनले आफ्ना अधिकारीहरूको भ्रमण देखाएर उच्चस्तरीय चासो देखाइरहेको भएपनि प्रतिक्रिया भने दिइसकेको छैन ।

चुनावको ‘चु’ सुन्नै नचाहने मधेसी मोर्चा र संशोधनको ‘स’ सुन्नै नचाहने एमालेको बीचमा बसेर मध्यमार्गी धार निर्माण गर्न गरिएका प्रयासहरूले हालैका दिनमा नेपाली राजनीतिमा खुशी थपेको छ । चीन जाने दिनमै सबै कुराको सहमति हुने भनिएपनि प्रचण्डले सी चिनफिङको धारणा बुझेर मात्र सम्झौतालाई अन्तिम रूप दिन सकिन्छ भन्ने कुरा राम्रोसँग बुझेका छन् । चीनले यससम्बन्धी के कस्तो धारणा बनाएको छ र नेपालको पछिल्लो घटनाक्रमलाई कसरी लिएको छ भन्ने कुरा प्रधानमन्त्रीको भ्रमण पछि नै थाहा होला ।

कूटनीतिमा ढिलो होस् तर फलदायी होस्, थोरै होस् तर महत्त्वपूर्ण होस् भन्ने वाक्यांशले महत्त्वपूर्ण भूमिका खेलेको हुन्छ । तर भारतको कूटनीतिक शैली यसको ठ्याक्कै उल्टो छ । हल्ला ठूलो गर्ने तर काम नगर्ने, सम्झौता छिटो गर्ने तर निष्कर्षमा पु–याउन नचाहने खालको भूमिका निभाउने भारतीय अधिकारीहरू आफ्नो कूटनीतिक असफलताको कारणबाट नेपाली जनताको आँखी बनेका छन् ।

एकका विरुद्ध अर्को छिमेकीलाई प्रयोग गर्ने रणनीतिले नेपालाई अन्तर्राष्ट्रिय राजनीतिको क्रीडास्थल बनाउँछ । यो कुरामा प्रचण्ड या जुनसुकै सरकारले ध्यान पु–याउनुपर्छ । प्राथमिकता रोज्नुपर्दा कहिले कुन त कहिले कुन छिमेकी देश भने पर्न सक्छ, नेपालले सन्तुलन मिलाउने भनेको सम्बन्ध विस्तारको प्राथमिकता रोज्दा मात्र हो ।

चीन नेपालको दीर्घकालीन र भरोसायोग्य साथी हो । चीनलाई नेपालसँग भएका कूटनीतिक कमजोरीहरूको बारेमा राम्रोसँग थाहा छ । चीनले नेपालमा समृद्धि र राजनीतिक स्थिरता चाहन्छ । तर बदलामा एक चीन नीतिको प्रत्याभूति चाहिँ सधैं दिनै पर्छ ।

पूरै अफ्रिकाको करीब ६०५ पूर्वाधार विकास निर्माणको जिम्मा लिएको चीनले नेपाललाई आफ्नो प्राथमिकताभन्दा बाहिर राख्नै सक्दैन । पछिल्लो समयमा प्रतिव्यक्ति आयसँगै नेपालीहरूको क्रयशक्ति पनि बढेको नजिकबाट देखेको चीनले आफ्ना उत्पादनहरूमार्फत नेपालमा बजार विस्तार गर्न सकिने पनि देखेको छ ।

चीनको ठूलो र चौडा छातीलाई नेपालको समृद्धिको लागि उपयोग गर्न सकिने प्रशस्त आधार हुँदाहुँदै छुद्र कूटनीतिको माध्यमबाट भारतले कुनै बहानामा त्यो सम्भावनालाई नकारिरहेको देखिन्छ । नेपाललाई चीन–भारत सामरिक स्वार्थको क्रीडास्थल बनाउने कि चीन–भारत दुवैको साझा आर्थिक राजनीतिक स्वार्थलाई आफ्नो पक्षमा उपयोग गर्दै समृद्धिको बाटो समात्ने विकल्पमा जाने भन्ने विषयमा हिजोका सरकारहरू गम्भीरताका साथ नलागेपनि यो र यसभन्दा पछाडिका सरकारहरू लाग्नुपर्नेछ ।


Advertisment

Advertisment
फागुन २८, २०८०

उमेरले ३५ वर्ष पुग्नै लाग्दा मैले लोकसेवा आयोगको फाराम भरें । ३५ वर्ष कटेको भए फाराम भर्न पाउँदैनथें, तर नियुक्ति लिँदा भने ३५ वर्ष कटिसकेको थिएँ । लोकसेवा आयोगको सिफारिशअनुसार क्षेत्रीय सिञ्चाइ निर्देशनालयले...

फागुन १, २०८०

गरिबको घरआँगन कसैलाई मन पर्दैन । गरिबको लुगाफाटो कसैलाई मन पर्दैन । गरिबले ठूला कुरा गरेको कसैलाई मन पर्दैन । गरिब नाचेको, गरिब हाँसेको कसैलाई मन पर्दैन । यतिखेर गरिबले लडेको जनयुद्ध दिवस पनि कसैलाई मन ...

कात्तिक ३०, २०८०

कमेडी क्लब चलाउने मुन्द्रे उपनाम गरेका एकजना मान्छे छन्। एकै श्वासमा चारवटा प्रश्न सोध्न सक्ने क्षमता भएका जानेमाने पत्रकार ऋषि धमलाको कार्यक्रममा पुगेर तिनले भन्न भ्याए, 'यो टिकटकका कारण मान्छेहरू अल्छी भए, कुन...

असोज ३०, २०८०

आज ‘सबैका लागि मर्यादित जीवन’ को आदर्श वाक्यसाथ अन्तर्राष्ट्रिय गरिबी निवारण दिवस मनाइँदै छ । भोक, रोग, अभाव र आवश्यकता पूरा भएपछि मात्र मानवीय मर्यादा पाउन सकिन्छ । नेपालमा गरिबी र असमानताका विभि...

मंसिर ३, २०८०

मखमली फुल्दा, मार्सी धान झुल्दा बहिनी आउने छिन्,​ दैलाको तस्वीर छातीमा टाँसी आँसु बगाउने छिन् .....।  हाम्रो समयका चर्चित गायक नारायण रायमाझीको ‘नमुछे आमा दहीमा टीका’ बोलको गीत नि...

कात्तिक ३०, २०८०

केही वर्षअघि विद्वान प्राध्यापक डा. अभि सुवेदीले कान्तिपुरमा लेख्नुभएको एउटा प्रसंगबाट आजको चर्चा शुरू गर्नु उपयुक्त हुनेछ । त्यस प्रसंगमा नेपाली कांग्रेसका वर्तमान सभापति शेरबहादुर देउवाले पूर्व प्रधानमन्त्रीको हैस...

को होला त्यो ?

को होला त्यो ?

असार ८, २०८१

जीवन बनायो कसले, जगत् बसायो कसले ? अनि यिनलाई चलायो कसले, बोलायो कसले ? तर्क आ–आफ्नै हुन्छन्, हुन सक्छन् । कसैले केही भन्लान्, कसैले केही । वेद भन्छ– ‘एकं सद् विप्रा बहुधा वदन्ति ।’ अर्था...

मुलुक सुशासनतिर अघि बढेको हो ?

मुलुक सुशासनतिर अघि बढेको हो ?

असार ५, २०८१

जबसम्म भ्रष्टाचार, अनियमितता र बेथिति रहन्छ, तबसम्म मुलुक सुशासनतिर जाँदैन । जबसम्म सुशासन कायम हुँदैन, तबसम्म मुलुक समृद्धितिर अघि बढ्दैन । सारमा भन्नु पर्दा समृद्धि पैसा वा धन सम्पत्ति मात्र होइन । समृद्धि जब हु...

संघीयताकै औचित्यमा प्रश्न उठेका बेला प्रदेशले कस्तो ल्याउनुपर्छ बजेट ?

संघीयताकै औचित्यमा प्रश्न उठेका बेला प्रदेशले कस्तो ल्याउनुपर्छ बजेट ?

जेठ ३२, २०८१

कानूनअनुसार असार १ प्रदेश सरकारले आ–आफ्नो सभामा बजेट प्रस्तुत गर्ने दिन हो । नेपालको संविधान र कानूनले बजेट प्रस्तुत गर्ने समय तोकिदिएको छ । यसरी बजेट प्रस्तुत गर्ने दिन नै तोक्नुका २ कारण छन् । पहिलो, तह...

x