मंसिर १०, २०८०
सरकारमा सहभागी मन्त्रीको कार्यक्षमतालाई लिएर प्रश्न उठेपछि अहिले सरकारमा रहेका मन्त्रीलाई फिर्ता बोलाएर मन्त्रिमण्डल पुनर्गठन गर्न सत्तारुढ दलहरूभित्र दबाब बढ्न थालेको छ । अपवादबाहेक सरकारमा सहभागी मन्त्रीले जनअपे...
मंसिर २७, २०७९
चीन र भारतबीचको सीमाका रूपमा रहेको वास्तविक नियन्त्रण रेखामा अनेकौं विवादित स्थान छन् जसमा दुवै पक्षले दाबी गर्ने गरेका छन् ।
तर अन्य स्थानका केही इलाकामा चीनले दाबी गरेको भए पनि भारतको पूर्वोत्तर क्षेत्रमा रहेको अरुणाचल प्रदेशलाई चाहिँ उसले दक्षिण तिब्बत भन्ने गरेको छ र त्यसमा नियन्त्रण कायम गर्न कोशिश गर्दै आएको छ ।
त्यसैक्रममा चिनियाँ सेना गत शनिवार (१० डिसेम्बर) बिहान ३ बजे वास्तविक नियन्त्रण रेखा पार गरेर भारतीय भूमिमा आइपुगेको र भारतीय सेनासँग झडप भएको खबर छ ।
भारतीय सञ्चारमाध्यमहरूमा प्रकाशित सामग्रीअनुसार, २०० भन्दा बढी चिनियाँ सैनिकहरू कीला खोपिएका मुंग्रो, गाँठो पारिएको डोरी र कम्पन गराएर शत्रुलाई गतिहीन बनाउने विद्युतीय हतियार बोकेर भारतीय सैनिकहरूसँग भिड्न आएका थिए । तवाङबाट २५ किलोमिटर माथि यांग्त्से नामक स्थानमा दुई पक्षबीच भएको भिडन्तमा सैनिकहरू घाइते भएको बताइएको छ । चिनियाँहरूले भारतको सैन्य पोस्ट भत्काउन खोजेको खबर छ ।
यसअघि सन् २०२१ को अक्टोबर महिनामा पनि यांग्त्से र बुम ला पास नामक स्थानको बीचको क्षेत्रमा चिनियाँ जनमुक्ति सेनाका २०० जति जवान भारतीय भूमिमा प्रवेश गरेको अनि खाली बंकरलाई नष्ट गर्न खोजेको खबर आएको थियो । सन् १९९९, २०११ र २०१६ मा पनि यस्ता किसिमका घटनाहरू भएको भारतीय विश्लेषकहरू सम्झना गर्छन् ।
यांग्त्सेमा नियन्त्रणका लागि चीन आतूर हुनुमा त्यस स्थानको भूरणनीतिक महत्त्व जिम्मेवार छ । सत्र हजार फीटको उचाइमा रहेको यांग्त्सेबाट वास्तविक नियन्त्रण रेखाको आरपार सबैतिर राम्ररी निगरानी गर्न सकिन्छ । अहिले भारतीय सैनिकहरूले यांग्त्सेको शिखर तथा दक्षिणी मोहोडाको बाटोमा सुदृढ नियन्त्रण कायम गरिरहेको बताइएको छ ।
डिसेम्बर महिनाको आरम्भतिर भारतीय र अमेरिकी सैनिकहरूले उत्तराखण्डको औलीमा संयुक्त सैन्य अभ्यास सम्पन्न गरेलगत्तै चिनियाँ सेनाले तवाङ क्षेत्रमा प्रवेशको कोशिश गरी भारतलाई दबाब दिन खोजेको देखिन्छ । उक्त सैन्य अभ्यासका विषयमा चीनले आपत्ति जनाउँदै यसबाट चीन र भारतबीच स्थापित विश्वासको वातावरण भत्किने बताएको थियो । तर भारत र अमेरिकाले चीनको यस आपत्तिलाई खारेज गरेका थिए ।
भारतमाथि दबाब बनाउने रणनीतिका साथै तवाङलाई सदाका लागि नियन्त्रणमा लिने आकांक्षाले पनि चीनलाई भारतीय भूमिमा प्रवेश गर्न प्रेरित गरेको हो । तवाङ तिब्बती बौद्ध धर्मको महत्त्वपूर्ण स्थान हो । सन् १९५९ मा चिनियाँ शासकहरूबाट बचेर भारततर्फ निर्वासन हुन आउँदा दलाई लामा तवाङमै आइपुगेका थिए । तवाङमा ९५ प्रतिशत बासिन्दाहरू कट्टर बौद्ध धर्मावलम्बी भएको मानिन्छ ।
सन् १९६२ मा भारत र चीनबीच सीमामा छोटो लडाइँ हुँदा तवाङमा ८०० जना जति भारतीय सैनिकहरूले ज्यान गुमाएका थिए । त्यतिखेर चीन सामर्थ्य भए पनि अरुणाचल प्रदेशमाथि आधिपत्य कायम नगरी फिर्ता गएको थियो ।
त्यसपछि सन् १९८६ मा तवाङ नजिक सुमदोरोङ चुमा भारतीय र चिनियाँ सैनिकहरूबीच आमनेसामनेको स्थिति आएपछि चीनले सीमाविवाद समाधानमा कठोर दृष्टिकोण अपनाउन थालेको थियो । दक्षिणी तिब्बतका मोनयुल, लोयुल र तल्लो जायुल नै मिलेर अरुणाचल प्रदेश बनेको हो भनी चीनले दाबी गर्दै आएको छ ।
तवाङलाई नियन्त्रणमा नलिउन्जेलसम्म तिब्बतमाथि चीनको आधिपत्य अपूरो रहनेछ । तवाङ तिब्बती पठार र असमका समथर भूमिको बीचमा अवस्थित छ । चिनियाँहरूले तवाङलाई दुई क्षेत्रमा विभाजित गरी हेर्ने गरेका छन् । से ला शृंखलालाई विभाजन रेखा मानिएको छ ।
से लाको उत्तरतर्फ गाल्देन नाम्गे ल्हात्से भनिने तवाङ गुम्बा छ । एसियाकै दोस्रो सबभन्दा ठूलो गुम्बा तिब्बतको त्सोना जिल्लाका उच्च अधिकारी जोङपोनहरूको शीतकालीन निवास पनि हो ।
तिब्बती अधिकारीका प्रतिनिधि जोङपोनहरूले सम्पूर्ण तवाङ क्षेत्रको प्रशासन चलाउने गर्थे भने से लाको दक्षिणतर्फ रहेको सेंगे उनीहरूको बिर्ता थियो । छैटौं दलाई लामा ईसाको १७औं शताब्दीमा तवाङमै जन्मेका थिए ।
त्यसैले तिब्बत नियन्त्रणमा लिएको चीनले तवाङ समेत तिब्बतकै अंग भएको नाताले त्यहाँ पनि चीनको हक लाग्ने तर्क गर्दै आएको छ ।
सन् १९५४ मा भारतले तिब्बत चीनकै एक अंग हो भनी आधिकारिक रूपमा मान्यता दिएको भए पनि चिनियाँहरूको नजरमा त्यो कथाको आधा पाटो मात्र हो । दलाई लामाको नियुक्तिमा चिनियाँ अधिकारीको भूमिका तथा तवाङ चीनको नियन्त्रणमा पुगे मात्र कथा पूरा हुने चिनियाँहरूको अडान छ ।
भारतमा निर्वासित जीवन बिताइरहेका दलाई लामाको निधनपछि उत्तराधिकारी चयनमा भूमिका निर्वाह गर्नका लागि चीनले प्रतीक्षा गरिरहेको छ । हिमाचल प्रदेशको धर्मशालामा बसिरहेका दलाई लामाले सन् २००३ सम्म पनि तवाङलाई तिब्बती भूभाग भन्ने गर्थे तर अहिले उनी त्यसलाई अरुणाचल प्रदेशको एक जिल्ला मान्ने गर्छन् ।
अनि उनले तिब्बतको हाल कायम सीमाबाहिर पनि अर्को दलाई लामा जन्मिन सक्ने संकेत दिएका छन् र त्यो स्थान तवाङ हुन सक्छ । मासथ उल्लेख गरिएबमोजिम चीनले दलाई लामाको नियुक्तिमा आफ्नो भूमिका हुनुपर्ने बताएको छ भने भारतले पनि यसमा आधिकारिक नभए पनि अनौपचारिक चासो देखाएको छ ।
तवाङलाई चीनले उच्च महत्त्व दिएको कुरालाई त्यहाँका अधिकारीहरूले बारम्बार दोहोर्याउने गरेका छन् । सन् २००३ देखि २०१३ सम्म चीन–भारत सीमा मामिलासम्बन्धी चीनका विशेष प्रतिनिधि ताइ बिङग्वोले तवाङमा बेइजिङको दाबीलाई नयाँ दिल्लीले सम्बोधन गरेमा दुई देशबीचको सीमाविवाद अन्त्य हुने बताएका छन् । पूर्वी सेक्टरमा चीनको चिन्तालाई भारतले ध्यान दिएमा चिनियाँ पक्षले अन्यत्र भारतको चिन्तालाई सम्बोधन गर्ने उनको भनाइ छ ।
तर पश्चिमी सेक्टरमा रहेको अक्साई चीन गुमाइसकेको भारतले अरुणाचल प्रदेशको ९० हजार वर्गकिलोमिटर क्षेत्रलाई कुनै हालतमा पनि त्याग्न सक्दैन । तवाङ कब्जामा लिनका लागि सन् १९६२ को जस्तो सीमित दायराको युद्धका लागि चीन तयार भइसकेको हुन सक्ने अपेक्षाका साथ भारतीयहरूले प्रतिरक्षाका लागि बन्दोबस्त गरिरहेका छन् ।
त्यही सिलसिलामा भारतले ड्रोन तथा भूउपग्रहमार्फत तवाङ क्षेत्रमा निगरानी गरिरहेको छ । तवाङपारि चीनले विगत एक दशकदेखि स्थायी संरचनाहरू बनाएर भारतमाथि दबाब दिइरहेको अवस्थामा भारत बढी सतर्क भएको हो ।
तर १० डिसेम्बरको बिहान हिमपात भइरहेको अनि आकाशमा घना बादल पनि लागेकाले चिनियाँ सैनिकहरू भारतीय भूमितर्फ मुभ गरेको चाल पाउन भारत विफल भयो । भारतीय भूपग्रहहरूले चिनियाँ सैन्य गतिविधिको भेउ नपाएकाले अनायास चिनियाँहरू भारतीय सेनाका पहरेदारहरूमाथि आक्रमण गर्न सफल भए ।
दुई पक्षबीच भिडन्त भएर सैनिकहरू घाइते भएको भए पनि स्थानीय कमान्डर स्तरको वार्ताले तत्कालका लागि सेना आआफ्नो पोजिसनमा फिर्ता हुने (डिसइंगेजमेन्ट) काम भइसकेको छ । तर उक्त क्षेत्रमा भारतमाथि चीनको दबाब कायम रहने निश्चित छ ।
चीनले भारतलाई चार तरिकाले दबाबमा राख्ने भारतीय सैन्य विश्लेषकहरू बताउँछन् । पहिलो, सीमाविवाद हल गर्ने हिसाबमा स्थायी सीमा निर्धारण नगर्ने । दोस्रो, सीमाका विषयमा कुनै पनि राजनीतिक वा कूटनीतिक छुट नदिने । तेस्रो, पाकिस्तानसँग रणनीतिक सम्बन्ध कायम गरी भारतलाई उपमहाद्वीपमा अल्झाइरहने । चौथो, भारतसँग भौतिक युद्ध नलडिकन मनोवैज्ञानिक लडाइँ लडेर नै परास्त गर्ने ।
यही रणनीतिअन्तर्गत चीनले ‘ग्रे जोन अपरेसन्स’ र ‘सलामी स्लाइसिङ’लाई अघि बढाइरहेको हो । वास्तविक नियन्त्रण रेखामा दुई कदम अघि बढ्ने अनि भारतको विरोधपछि एक कदम पछि हट्ने र त्यसैलाई नवीन वास्तविकताका रूपमा स्वीकार गर्न लगाउने चिनियाँ रणनीति देखिन्छ । भारतीय विश्लेषकहरूका अनुसार, यही रणनीति अपनाएर चीनले पश्चिमी सेक्टरमा भारतको एक हजार वर्गकिलोमिटर क्षेत्रलाई आफ्नो भूभाग बनाइसकेको छ ।
ग्रे जोन अपरेसन गरिरहँदा चीनले भारतसँग सिधै युद्ध घोषणा गरिरहनु पर्दैन । युद्ध घोषणा गर्दा भारतलाई अमेरिका लगायत पश्चिमले सहयोग गर्न आउने सम्भावना रहन्छ तर ग्रे जोन अपरेसन्स चलुन्जेल उनीहरूले सार्थक हस्तक्षेप गर्ने छैनन् ।
तवाङको कुरा गर्नुपर्दा त्यसलाई चीनले आफ्नो भूभाग मानिरहेकाले त्यसलाई त्यत्तिकै छोड्ने देखिँदैन । राष्ट्रपति सी चिनपिङले गत वर्ष चीनको पूर्ण एकीकरणको कुरा गर्दा उनको दिमागमा ताइवान मात्र नभई अरुणाचल प्रदेश पनि रहेको भारतीय सैन्य विश्लेषकहरू बताउँछन् । भारतले त्यस दृष्टिकोणलाई विचार गरेर तदनुरूप सुरक्षा प्रबन्ध बलियो बनाउनुपर्ने आवश्यकता छ ।
सरकारमा सहभागी मन्त्रीको कार्यक्षमतालाई लिएर प्रश्न उठेपछि अहिले सरकारमा रहेका मन्त्रीलाई फिर्ता बोलाएर मन्त्रिमण्डल पुनर्गठन गर्न सत्तारुढ दलहरूभित्र दबाब बढ्न थालेको छ । अपवादबाहेक सरकारमा सहभागी मन्त्रीले जनअपे...
सत्ता र शक्तिको आडमा गैरकानूनी ढंगले सरकारी जग्गा हडप्ने नेपालको शक्तिशाली व्यापारिक घराना चौधरी ग्रुपमाथि राज्यको निकायले पहिलोपटक छानबिन थालेको छ । काठमाडौंको बाँसबारीमा ठूलो परिमाणमा सरकारी जग्गा...
फागुन २१ मा नाटकीय ढंगले सत्ता समीकरण बदलिएको दुई महिना पनि नबित्दै नयाँ समीकरणका लागि कसरत भइरहेको संकेत देखिएको छ । नेपाली राजनीति तथा सत्ताका खेलाडीसँग निकट विश्वसनीय स्रोतले भित्रभित्रै अर्को नयाँ स...
एकाधबाहेक अधिकांश मन्त्रीले प्रभावकारी कार्यसम्पादन गर्न नसकेपछि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ स्वयंले मन्त्रीहरूलाई प्रस्ट चेतावनी दिएका छन् । नेपालीलाई नक्कली भुटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका ला...
देशका विभिन्न शहरमा गरिब–मजदूरहरूले छाक काटेर सहकारीमा जम्मा गरेको पैसा बदनियतपूर्ण ढंगले हिनामिना गरेर टेलिभिजनमा लगानी गरेको विषयले बजार तातिरहेको छ, जसमा जोडिएका छन् रास्वपा सभापति रवि लामिछाने...
सर्वोच्च अदालतको परमादेशले प्रधानमन्त्रीबाट पदमुक्त भएपछि नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली बालुवाटारबाट रित्तो हात फर्केका थिए, २०७८ असार ३० गते । संसद् विघटनको अवगाल छँदै थियो, लामो समय सँगै राजनीति गर...
मानव स्वभाव प्रायः म र मेरो भन्ने हुन्छ । जस्तोसुकै आदर्शको कुरा गरे पनि, जतिसुकै महान देखिन खोजे पनि यी म र मेरोमा अलिकति धक्का लाग्नेबित्तिकै, ढेस पुग्नेबित्तिकै त्यस्ता आदर्श र महानता कुन सड्को ‘फू&rsquo...
२०६२ सालपछिको कुरा हो, अख्तियार दुरूपयोग अनुसन्धान आयोगका एकजना उपसचिव र एकजना शाखा अधिकृत कम्पनी रजिष्ट्रारको कार्यालयमा सरुवा भएर गए । यति मात्र होइन, राष्ट्रिय सतर्कता केन्द्रका एक उपसचिव पनि सोही कार्यालयमा...
धेरै पहिलेको कुरा हो एक जना सज्जनका दुई भाइ छोरा थिए । उनीहरूबीच निकै मिल्ती थियो । एकपटक भगवान्ले आएर वरदान माग भनेकाले उनीहरूले अमरताको वर मागेका थिए । उनीहरूको कुरा सुनेर भगवान्ले भने– ‘...